Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Αγγελική Π.
Η ζωή μας καθορίζεται από τις επιλογές μας. Είναι ένας λευκός καμβάς κι επιλέγουμε τα χρώματα που θα τον σκεπάζουν. Ανέκαθεν η παλέτα μου δεν είχε ποικιλία χρωμάτων· απαρτιζόταν από άσπρο-μαύρο. Περιστασιακά περνούσαν άνθρωποι κι άφηναν τα δικά τους χρώματα, όμως ξεθώριαζαν εύκολα. Μάλλον δεν είχαν ασχοληθεί τόσο με την τέχνη του έρωτα όπως εσύ.
Η τέχνη έχει πολλές διαστάσεις. Δεν ήξερες πώς να ακολουθείς τα στερεότυπα όμως γνώριζες καλά πώς να τα καταρρίπτεις. Δε διέθετες παλέτα -παρά μόνο ένα τσαντάκι με πολύχρωμα σπρέι. Πάντοτε έψαχνες πολύ τα χρώματα σου και διάλεγες αυτά που σου ταιριάζουν καλύτερα -όπως ακριβώς και με τους ανθρώπους. Αυτό ερωτεύτηκα σε σένα· πως δε συμβιβάζεσαι. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, αλλά ταυτόχρονα τόσο ίδιοι.
Η καρδιά μου αποτελούσε πρόκληση για σένα, αφού δεν είναι νόμιμο μέρος για την τέχνη των σπρέι σου· το γκράφιτι. Σιγά-σιγά ξεκίνησες να κάνεις το περίγραμμα, το οποίο ήταν μια διαδικασία που δε με τρόμαζε. Κανένας πολύχρωμος εισβολέας στην παλέτα μου, αφού το περίγραμμα γίνεται με μαύρο. Φοβόμουν τα χρώματα και το αναγνώρισες από την πρώτη στιγμή. Κάθε φορά που βρισκόμασταν μου έδειχνες κι ένα διαφορετικό χρώμα σου και σταδιακά γέμιζες το σχέδιο που είχες φανταστεί.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που ψέκασες με χρωματιστό σπρέι την καρδιά μου. Με κυρίευσε τρόμος μπροστά στο διαφορετικό. Ταυτόχρονα μου προκάλεσε ένα δέος η αίσθησή του. Είχα την περιέργεια να γνωρίσω τα χρώματά σου κι ας αποτυπώνονταν μέσα μου. Φορά με τη φορά ήμουν σίγουρη πως σε ερωτευόμουν λίγο περισσότερο. Πήδηξες ένα τοίχος ακόμα και ξεκίνησες να χρωματίζεις αγνοώντας τους παράγοντες επικινδυνότητας. Δε φοβόσουν πως μία παράνομη πράξη θα μπορούσε να σε απομακρύνει από μένα.
Κάθε φορά που σε συναντώ ανυπομονώ να μου συστήσεις ένα νέο χρώμα. Η αγκαλιά είναι μια πράξη που έχει τη δυνατότητα να ενώνει τις ψυχές χωρίς να μπαίνει εμπόδιο το σώμα. Μία πράξη που είχα βάλει στη μαύρη λίστα μέχρι που την τόλμησες εσύ. Κάθε φορά αναγνωρίζω κι ένα νέο συναίσθημα που ξυπνάει μέσα μου όποτε με αγκαλιάζεις. Ξεπερνάμε μαζί τα όρια μου και μ’ αρέσει.
Κοντά σου νιώθω ασφάλεια και παράλληλα πως δείχνεις τις ήδη υπάρχουσες ανασφάλειές μου. Δε φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου, γιατί σου δίνω έμπνευση να σχεδιάζεις -όπως ακριβώς αποτελείς τη δική μου έμπνευση όταν γράφω. Μπορείς να εισβάλλεις ανά πάσα στιγμή μέσα μου και να συμπληρώνεις το έργο που δημιουργείς. Να είσαι σίγουρος πως θα είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα. Εσύ θα βάφεις κι εγώ θα κρατάω τσίλιες.
Σε λατρεύω όπως και τη μορφή τέχνης που μαθαίνω μαζί σου καθημερινά. Μου αρέσει κάθε αποτύπωμα που αφήνεις ανεξίτηλα στην καρδιά μου, γιατί είναι μια ξεχωριστή πτυχή του εαυτού σου. Μέρα με τη μέρα ερωτεύομαι τα κομμάτια που σε συμπληρώνουν. Θέλω να σε αισθάνομαι δίπλα μου με κάθε τρόπο, ακόμα κι όταν η απόσταση που μας χωρίζει είναι χιλιομετρική.
Σε θαυμάζω, γιατί η αποστολή που έθεσες δεν ήταν εύκολη όμως μου έμαθες πως το δύσκολο δεν είναι κι ακατόρθωτο. Μου αρέσουν τα χρώματα, αλλά προτιμώ τα δικά σου. Δε νομίζω -είμαι σίγουρη- πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Έχεις ήδη μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Θέλω να έρχεσαι πιο συχνά να αφήνεις κομμάτια του εαυτού σου και σου υπόσχομαι πως κανένας δε θα τα «πατήσει» από πάνω. Σε θέλω.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
