Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Γωγώ
Πάρε στα σοβαρά εκείνο το «πάμε να γυρίσουμε όλο το νησί με τ’ αμάξι» κι έλα να το ερωτευτούμε παρέα. Θα σου μάθω πώς να τηρείς αυτά τα όμορφα που τάζεις. Θα ξεκινήσουμε νωρίς το πρωί, για σένα θα ‘ναι πιο εύκολο -μία που χτυπά το ξυπνητήρι, μία που σηκώνεσαι. Θα με πάρεις τηλέφωνο να δεις αν ξύπνησα, θα με ρωτήσεις αν όλα είναι έτοιμα και θα γελάσω, όπως κάνω πριν από κάθε μου τρέλα. Θα μου πεις πως βάζεις βενζίνη κι έρχεσαι και θα με πιάσει ταραχή, αφού θ’ ακούω τη φωνή σου αντί να ετοιμάζομαι.
Θα σε δω να έρχεσαι, να σταματάς το αμάξι και ν’ ανοίγεις το καπό -βάζοντας μέσα πράγματα δικά σου και δικά μου, δικά μας. Θα μας δω να μπαίνουμε μέσα, να βάζουμε ζώνη -ταυτόχρονα- και να φεύγουμε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ρολόγια.
Θα βάζεις τέρμα το ράδιο κι εγώ θα γκρινιάζω, γιατί το κινητό μου δε θα ‘χει μπαταρία. «Το μυαλό σου πού είναι;», θα με ρωτήσεις και θα σε χτυπήσω στον ώμο για να κόψω το γέλιο σου το ειρωνικό που λατρεύω. Θα σταματήσουμε για καφέ, θα κατέβω εγώ και θα γράψω στο καπάκι του δικού σου με μαύρο μαρκαδόρο «ούτε λίγο μην αλλάξεις», ενώ εσύ θα με κοιτάζεις όσο θα τακτοποιώ τα πράγματά μου. Θα κάνω πως δε σε βλέπω, καλά;
Στα φανάρια θα μετράω αντίστροφα για ν’ ανάψει το πράσινο, δε θα σ’ αφήνω ν’ αλλάξεις ταχύτητα και θα μας κορνάρουν από πίσω μα θα τους αγνοούμε. Θα τραγουδάς παράφωνα και θα σου φωνάζω να σταματήσεις, θα χορεύουμε και θα μας κοιτούν από δίπλα. Γνωστοί ή άγνωστοι, σε νοιάζει;
Θα γυρίσουμε το μέρος που αγαπάμε λες και το γνωρίζουμε ξανά απ’ την αρχή. Θα κατέβουμε σ’ εκείνη την αγαπημένη μου παραλία, θα κοντοστέκομαι γιατί θα πολλαπλασιάζονται οι στιγμές και με μια σου λέξη θα τα ξεχνάω όλα και θα σ’ εμπιστεύομαι πάλι. Θα με πειράζεις λέγοντας πως η δική σου αγαπημένη είναι καλύτερη και θα βάζουμε στοιχήματα στο αμάξι μέχρι να φτάσουμε. Θα κάνουμε σαν παιδιά που ξέχασαν να μεγαλώσουν, θα τρώμε παγωτό και θα μου κλέβεις το μισό γιατί θα ‘χω ωραιότερη γεύση από σένα.
Θα νευριάζω και θα μου λες πως δε σε πείθει το ύφος μου. Θα σου λέω να μη μιλάς τόσο δυνατά, γιατί μας κοιτάνε κι εσύ θα κάνεις περισσότερη φασαρία. Θα σε απειλώ πως θα σ’ αφήσω και θα φύγω και θα μου απαντάς πως δεν μπορώ. Θα σε παίρνω απ’ το χέρι για να προλάβουμε να δούμε τη δύση, θα με σταματάς για να μου πεις εκείνο το κρύο ανέκδοτο που διάβασες και θα ξινίζω τα μούτρα μου στο τέλος.
Θα σου λέω πως κουράστηκα, θα κάθομαι σε όποιο παγκάκι βρω και θα με κοροϊδεύεις. Θα σε τραβάω φωτογραφίες καθώς θα περπατάς και θα τρέχω από πίσω να σε προλάβω. Θα κάνουμε πως για πρώτη φορά περνάμε μέσα απ’ αυτά τα στενά, ενώ τα ‘χουμε χιλιοπερπατήσει θα τα κοιτάζουμε σαν να μην τα ‘χουμε ξαναδεί.
Αν αυτές τις εικόνες στις δημιουργεί ο λάθος άνθρωπος, φαντάσου τι μπορεί να κάνει ο σωστός. Έλα, ψήσου να μάθουμε να τηρούμε όσα υποσχόμαστε επιτέλους.
