Όσες οι νύχτες, τόσα και τα μηνύματα

Έναν ολόκληρο μήνα. Αυτό είναι το περισσότερο που μπορώ να αντέξω. Αυτό είναι το περισσότερο που μπορώ να ζήσω μακριά σου. Και ευτυχώς δεν έχω περάσει περισσότερο χρόνο να σε περιμένω. Εδώ που γνωριστήκαμε. Εδώ που ερωτευτήκαμε και αποφασίσαμε πως το μέλλον μας θα είναι κοινό με οποιοδήποτε κόστος. Τότε δεν ήξερα. Μα και τώρα που ξέρω δεν θα άλλαζα τίποτα. Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω. Μου είναι πλέον αδύνατο.

Κι εσύ; Το μόνο που μου ζήτησες ήταν να σου στέλνω ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα κάθε βράδυ αφού κοιμηθείς για να το διαβάσεις το πρωί που σηκώνεσαι για τη δουλειά και να πηγαίνει καλά η μέρα σου. Μα πώς θα μπορούσα να πω όχι; Και γιατί; Ήταν πρώτα ιδέα δική μου, μια αυθόρμητη κίνηση που έκανα ένα βράδυ που μου έλειπες αφόρητα και δεν ήξερα που να ξεσπάσω. Ξέσπασα στο κινητό και σου έστειλα με δύο λέξεις όλα όσα βασάνιζαν την καρδιά και το μυαλό μου από τότε που έφυγες. Αυτό ήταν πάντα το καλό με εμάς. Δεν χρειαζόταν να πούμε πολλά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα κοίταγμα, ένα νεύμα. Και τώρα που αυτά δεν μπορώ, εκ των πραγμάτων, να στα δώσω αρκούμαι σε ένα μήνυμα λίγων σειρών.

Και κάθε μήνυμά μου, μωρό μου, να είσαι σίγουρος πώς κρύβει όλη την αλήθεια της ζωής μου. Σου είχα πει κάποτε πως η ζωή μου δεν προχωράει χωρίς εσένα γιατί απλούστατα δεν υπάρχει χωρίς εσένα. Και ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια που μπορούσα να πω ποτέ σε άνθρωπο. Πιάνομαι, λοιπόν, κι εγώ από αυτά τα μηνύματα που σου στέλνω κάθε βράδυ και μετρώ αντίστροφα.

30, 29, 25, 10,..

Και μου φαίνεται ότι οι μέρες περνούν λίγο γρηγορότερα. Ότι με κάθε μήνυμα που φεύγει εσύ έρχεσαι ένα βήμα πιο κοντά σε εμένα. Πες με τρελή μα νιώθω να ακούω τα βήματά σου έξω από την πόρτα μου. Και κάθε μέρα ελπίζω να είναι αληθινά. Και κάθε βράδυ κλαίω που δεν είναι.

Αυτό αγάπησα σε σένα και στην σχέση μας από την πρώτη στιγμή. Την άνεση που με έκανες να νιώθω κάθε φορά που σου έλεγα και ένα μου παράπονο. Κάθε φορά που σου μιλούσα για τον έρωτα μου. Και δεν ντρεπόμουν. Γιατί η ψυχή μου ξεδιπλωνόταν στα χέρια σου και εγώ ένιωθα υπέροχα να γνωρίζεις πόσο σημαντικός είσαι. Και τώρα η ψυχή μου ξεδιπλώνεται μέσα από τις λίγες λέξεις που σου στέλνω κάθε βράδυ. Και το γεγονός ότι τις διαβάζεις το πρωί και χαμογελάς μου φτάνει για να περάσω ακόμη μια μέρα μακριά σου. Κι ας είναι ένα απλό σ’αγαπώ η απάντησή σου. Ξέρω τι κρύβεται πίσω από αυτό, ξέρω πόσα πράγματα θέλεις να μου πεις μα δεν έχεις την ίδια ευχέρεια με εμένα να μου τα εκφράσεις.

Και όταν τα τριάντα μηνύματα σταλθούν και εσύ βρεθείς δίπλα μου, εγώ σου στέλνω ακόμη ένα. Μόνο που αυτό στο στέλνω με τα μάτια μου. Όταν σε περιμένω στο αεροδρόμιο να φανείς ανάμεσα στο πλήθος. Και με την τεράστια αγκαλιά που σε περιμένει, καθώς τρέχω πάνω σου σπρώχνοντας τους πάντες στο πέρασμά μου.

Κράτα τα αυτά τα μηνύματα. Θα μας θυμίζουν αργότερα, όταν θα είμαστε μαζί και η απόσταση θα έχει χαθεί -Αμήν και πότε- ότι κάποτε εκτιμούσαμε αυτά τα μικρά πράγματα στη σχέση μας. Και θα μας θυμίζουν να τα εκτιμούμε πάντα.