Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Τ. Γ.
Το αεροπλάνο βρίσκεται ήδη στα 23.000 πόδια. Προσπαθώ να κλείσω τα μάτια και να σκεφτώ το Σαββατοκύριακό μας. Έτρεξα κοντά σου αμέσως μόλις μου το ζήτησες. Μου έλειψες άλλωστε τόσο πολύ. Εκείνη η επιθυμία και η λαχτάρα να σε δω, να σε νιώσω, να γεμίσω από σένα το μυαλό και το σώμα μου.
Επέλεξες τη νέα σου ζωή μακριά μου. Σε μια πόλη, εκεί που ζούσες όλα τα χρόνια. Δεν σου είπα ποτέ αν ήθελα να πας ή όχι. Άλλωστε δε ρωτήθηκα καν για αυτό. Βλέπεις, είχαμε βάλει τις κόκκινες γραμμές ήδη στη σχέση μας. Είχαμε ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού μας. Ξέρεις κάτι όμως; Στους κανόνες υπάρχουν πάντα και εξαιρέσεις. Ναι, συμφώνησα. Καμία απαίτηση, καμία συναισθηματική επαφή παρά μόνο υπέροχες στιγμές πάθους. Σ’ αυτόν τον κανόνα στεφθήκαμε πρωταθλητές. Κάθε φορά που συναντιόμασταν έλεγα πως ήμουν ευλογημένη για τη γνωριμία μας. Οι νύχτες ήταν υπέροχες. Τις μέρες μπορούσα να τις ελέγχω. Άλλωστε για αυτές δεν είχαμε κάνει καμία συμφωνία. Δε μ’ αρέσει η λέξη συμφωνία. Είναι ένας καθαρά επαγγελματικός όρος που χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου. Κι συ ήρθες και έκανες τη μουντή επαγγελματική καθημερινότητα να αλλάξει όψη. Μου έμαθες πως υπάρχει και κάτι άλλο εκεί έξω ακόμη κι ας ήταν μόνο ένα συναίσθημα που έβαζε φωτιά στις νύχτες μας.
Δεν είχα υπολογίσει όμως τις εξαιρέσεις του κανόνα. Και η εξαίρεση μαζί σου ήταν τα συναισθήματα που άρχισαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται. Τόσο γρήγορα και τόσο υπέροχα. Άρχισες να μου λείπεις και να γίνεσαι σκέψη στη διάρκεια της ημέρας. Δε σου είπα ποτέ τίποτα, φοβούμενη μήπως σε χάσω, μήπως θεωρήσεις πως αθέτησα τη συμφωνία μας κι αποχωρήσεις. Σφίγγω τα χείλη στο τηλέφωνο για να μη σου πω πόσο μου λείπεις τώρα που είσαι μακριά μου. Ήρθα κοντά σου και έπιασα τον εαυτό μου να σου μιλάει την ώρα που κοιμόσουν μήπως και καταφέρουν να περάσουν στη σκέψη σου τα λόγια μου. Φοβάμαι μήπως ακόμη κι αυτό που ζούμε χαθεί. Τρομάζω στη σκέψη της άνεσης που έχεις και δεν είμαι μέρος αυτής. Ζηλεύω τις μέρες που κυλάνε χωρίς εμένα. Φοβάμαι στην ιδέα μήπως συνηθίσεις τόσο μακριά μου και γίνω ανάμνηση.
Από το πιλοτήριο ανακοινώνουν πως σε λίγο θα προσγειωθούμε. Επιστρέφω πίσω χωρίς εσένα, αλλά γεμάτη από σένα. Και είναι πολλά που πρέπει να επεξεργαστώ μέχρι την επόμενη φορά. Εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι πως και στα δικά σου τα μάτια είδα την απουσία και τη λαχτάρα όταν με αντίκρυσες. Ίσως και την ελπίδα να με κρατήσεις λίγο ακόμη κοντά σου.
Θα ξανατρέξω κοντά σου για να ζήσω το όνειρό μου. Θα προσπαθήσω να κερδίσω και να κρατήσω όλες μας τις στιγμές σαν φυλαχτό όπως έχουμε συμφωνήσει να τις ζήσουμε. Αλλά μέσα μου θα έχω κι όλες τις εξαιρέσεις από τους κανόνες μας. Ποιος ξέρει, ίσως κάποια μέρα βρω το θάρρος να σου τις ανακοινώσω. Ίσως κάποια στιγμή νιώσω πιο δυνατή. Ίσως αφήσω τον χρόνο να κάνει τα μαγικά του πάνω σου. Λένε πως δεν πιέζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Κάνουμε υπομονή και μετράμε αντίστροφα για να έρθουν κοντά μας.
Οι ρόδες του αεροπλάνου αγγίζουν το έδαφος. Ανοίγω το τηλέφωνο μου για να σου στείλω μήνυμα. Μου λείπεις ήδη.
