Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Κ. Κ.
Αυτή το φως. Εκείνος το σκοτάδι. Ανοίγει τα μάτια της και βλέπει ήλιο, ζέστη και ομορφιά. Εκπέμπει και νιώθει καλοκαίρι. Αυτός, δίπλα της, στο ίδιο κρεβάτι, στην ίδια πόλη και κοιτώντας έξω από το ίδιο παράθυρο, δυσανασχετεί για τον παλιόκαιρο που έχει. Από τη μία, η ελπίδα. Από την άλλη ο φόβος. Κι εμείς οι δύο να αμφιταλαντευόμαστε αιώνια ανάμεσά τους.
Έχεις δοκιμάσει να πεις κι εσύ αυτά που σκέφτεσαι ανώνυμα; Δες πώς, με ένα κλικ εδώ!
Είναι μέρες που λες «ξύπνησα στραβά» και γύρω όλοι και όλα σου φταίνε. Περνάς έξω από το αγαπημένο σου μαγαζί που άλλοτε έστριβες το κεφάλι σου τριακόσιες εξήντα μοίρες να δεις μήπως ήρθαν νέες παραλαβές, μα τώρα σου μοιάζει προκλητικά απαράλαχτο και κάπως αδιάφορο. Σε παίρνει τηλέφωνο ο κολλητός σου για να πάτε στο αγαπημένο σου μπαράκι, αλλά εσύ δεν έχεις καμία διάθεση. Λες μια φτηνή δικαιολογία να ξεμπερδέψεις γιατί πώς να εξηγήσεις πως σε βαραίνει η άυλή σου ψυχή και ποιος θα το καταλάβει; Λένε πως πρέπει να σκοτώσεις τους δαίμονές σου για να αντιμετωπίσεις το φόβο, μα πώς μπορείς να βρεθείς σε διαμάχη με κάτι που δε γνωρίζεις καν τι είναι και από πού προέρχεται; Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον πως απλά δεν είσαι καλά, έτσι, χωρίς πώς, γιατί και λοιπές περιττές εξηγήσεις. Πως απλά νιώθεις το μέσα σου σαν ένα κουφάρι. Νιώθεις ότι υπάρχει κάτι εκεί χωρίς καμιά πνοή, μα δεν μετράς απώλειες. Και άμα μέχρι τώρα δε νιώθεις όσα γράφω, τότε μάλλον δεν πρόκειται να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται.
Είναι και κάποιες άλλες μέρες όμως που ξυπνάς με μια ανεξήγητα όμορφη διάθεση και όλα γύρω σου μοιάζουν πιο φωτεινά από ποτέ. Παρατηρείς μικρές λεπτομέρειες που δεν είχες δώσει παλαιότερα σημασία, όπως ας πούμε μερικές κατακόκκινες πασχαλίτσες στην αυλή του σπιτιού σου, ή τα μάτια της γάτας σου, που μέχρι χθες έλεγες πως είναι μπλε μα σήμερα τα βλέπεις γαλανά. Και αν τυχόν προκύψει κάποια αναποδιά που υπό άλλες συνθήκες θα σε έριχνε πολύ, πλέον την αντιμετωπίζεις με απόλυτη ψυχραιμία και αισιοδοξία. Θα φτιάξουν τα πράγματα!
Αυτά μοιάζουν οικεία και είναι απόλυτα φυσιολογικά σε όλους μας. Η ζωή έχει τα πάνω αλλά και τα κάτω της, συνεπώς είναι αναμενόμενο όλοι μας να περνάμε φάσεις. Υπάρχουν άνθρωποι όμως που είναι πάντα είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη κατηγορία. Είναι περιπτώσεις ανθρώπων δηλαδή που ζουν συνεχώς με την καχυποψία και τον φόβο. Είναι και άλλοι που αψηφούν τα πάντα εμπρός στην ελπίδα ενός καλά σχεδιασμένου πεπρωμένου που οδεύει σε αίσιο τέλος. Φανταστείτε τώρα αυτοί οι δύο χαρακτήρες ανθρώπων να συναντηθούν και να επιχειρήσουν να ακολουθήσουν μια κοινή μοίρα. Τι θα συμβεί; Θα επισκιάζει το σκοτάδι του ενός το φως του άλλου ή θα δώσει λάμψη το φως στο σκοτάδι;
Ζευγάρια σαν και αυτά έχουν πολλά να διδάξουν ο ένας στον άλλο. Δεν είναι τυχαία η φράση πως τα αντίθετα έλκονται. Αυτό συμβαίνει μάλλον από την ανάγκη του ενός να εξισορροπήσει το μέσα του, γιατί ακόμα και το φως χρειάζεται το σκοτάδι για να μπορεί να φωτίσει! Κάθε σχέση λοιπόν είναι ένας συμβιβασμός και κάθε συμβιβασμός είναι πλησιέστερος προς το μέτρο των πραγμάτων. Παν μέτρον άριστον, όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας.
Η αλήθεια όμως είναι πως μόνο ένα άτομο έχει τη δύναμη να βοηθήσει κάποιον να αλλάξει και αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας μπορεί να αποτελέσει ώθηση, αλλά βασική προϋπόθεση για κάθε λογής επιτυχία είναι η επιθυμία του ατόμου να βελτιωθεί. Μην αφήσεις ποτέ την ελπίδα μόνη, γιατί φοβάται. Και μη στερήσεις στον φόβο τη συντροφιά, γιατί ελπίζει σ’ αυτήν.
