Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Χ..
Ο δίσκος του Bob Dylan με κοιτάει από το ράφι. Bring it all back home. Home? Θα ορκιζόμουν κάποτε ότι σπίτι δε βρίσκεις στις ξένες αγκαλιές. Imitating embraces τις είχα ονομάσει, abrazos rotos, όπως η ταινία «Ραγισμένες αγκαλιές», που βλέπαμε τότε στις σινεφίλ μας νύχτες. Ραγισμένες αγκαλιές, δανεικά φιλιά, κλεμμένες βραδιές με άρωμα βενζίνης και νυχτολούλουδου.
Αν είχα κάτι να δηλώσω, είναι πως θα ήθελα τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Δεν ξέρω πως, αλλά αλλιώς. Μα εγώ πρόλαβα και τα είπα όλα, ξέμεινα από ψιλά (λόγια) και μου έμεινε η ραγισμένη αγκαλιά για ενθύμιο. Άκου, τώρα, ο Dylan μου τραγουδάει “You just kinda wasted my precious time, but don’t think twice it’s alright.”
Αναρωτιέμαι, υπάρχει θερμόμετρο στον έρωτα; Σαφώς και υπάρχει μα κανείς δεν το χρησιμοποιεί. Ψήνονται στον πυρετό κάποιοι, κάποιοι άλλοι δε χαμπαριάζουν τίποτα. Ας είναι έτσι. Εγώ τα συναισθήματά μου τα κατάπια σαν ντεπόν αναβράζον και θα είμαι καλά, θα τη γλιτώσω για τώρα. Τα ποιήματά μου για σένα τα κλείδωσα στο συρτάρι και θα αφήσω τον χρόνο να ξεθυμάνει το άρωμά τους. Ξέρει αυτός. Κι εσύ σε λίγο θα έχεις ξεθυμάνει. Χρόνος, χρόνος, χρόνος έλεγα στην Ι. κι είχα δίκιο.
Απλά, για να τελειώνουμε με τους ρομαντισμούς και τις αεροβασίες. γιατί πήγε κι αργά, θα πω κάτι τελευταίο. Το χρώμα κόκκινο θα μου πηγαίνει πιο πολύ απ’ όλα, έτσι νομίζω. Και θα το φοράω και θα περπατάω την Αλεξάνδρας ένα χειμωνιάτικο βράδυ και θα με δεις από μακριά κι εγώ θα κάνω πως δε σε είδα. Θα περάσω από απέναντι σχεδόν με ακαμψία, θα εύχομαι να με έχεις δει μα όχι αρκετά προσεκτικά για να καταλάβεις τη σκληρότητά μου. Και δε θα πούμε λέξη. Δε θα κοιταχτούμε καν. Προσωπικά, δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά. Ούτε είχα ποτέ. Και αυτό που πονάει πιο πολύ είναι ότι το κατάλαβες από την πρώτη στιγμή.
Περπατάω, λοιπόν, την Λ. Αλεξάνδρας, ξημερώματα, στα κόκκινα. Έρχεται χειμώνας και παίρνω μια βαθιά εισπνοή. Το καλοκαίρι και ο Σεπτέμβρης πέρασε. Και μαζί τους κι εσύ.
