Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Προσπάθησα πολύ να σταματήσω τον έρωτά μου για σένα, να τον μπλοκάρω, να τον ελέγξω. Έλεγα, δηλαδή δεν έλεγα μόνο, το φώναζα παντού πως δεν υπάρχει τίποτα πια, ότι μού πέρασε, ότι δε δίνω σημασία ό,τι κι αν κάνεις. Έδειχνα την έξοδο, περηφανευόμουν ότι θα φύγω, προσποιούμουν ότι έχω ήδη φύγει, ότι δε με νοιάζεις πια κι άλλα τέτοια. Αρνιόμουν πεισματικά ότι έχω ακόμη συναισθήματα για σένα, λες και αυτό ήταν το πρόβλημα, για την ακρίβεια δε δεχόμουν καν ότι ήσουν πρόβλημα για μένα. Έλεγα πως προσπάθησα πολύ για μας, δεν κατάφερα και πολλά, το δεχόμαι και συνεχίζω.
Στην αρχή όλοι με κοιτούσαν με καχυποψία, έιχαν πάψει να πιστεύουν τα λόγια μου όταν μέσα τους υπήρχες εσύ. Δεν πίστευαν πλέον το λόγο και τις υποσχέσεις μου. Ήξεραν πόσο πολύ με επηρεάζεις, είχαν δει πολλές φορές τις άμυνές μου να πέφτουν μόλις σε δω. Όλα τα ήξεραν κι όμως με τον καιρό άρχισαν να ηρεμούν, άρχισαν να με εμπιστεύονται ξανά, σχεδόν ανακουφίστηκαν με τις αντιδράσεις μου, πίστεψαν ότι τελείωσε όλο αυτό. Περάσαμε καλά, το χαρήκαμε και τώρα συνεχίζουμε τις ζωές μας σα να μην πέρασες ποτέ από εδώ. Το πίστεψαν, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, κατάφερα να τους πείσω και προσπάθησα πολύ γι’ αυτό.
Μέχρι κι εσύ το πίστεψες. Με κοιτούσες και ήξερες ότι θα φύγω, ήταν θέμα χρόνου κι εγώ το ήξερα αυτό. Δεν προσπάθησες και πολύ είναι η αλήθεια, είχα κλείσει τα αφτιά και τα μάτια μου για να είμαι συγκεντρωμένη στο στόχο μου, την έξοδο κινδύνου από σένα. Η διαφορά μας ήταν πως εγώ ήξερα πως δε θα φύγω ποτέ ολόκληρη από αυτήν την ιστορία, θα αφήσω ένα κομμάτι μου με σένα, μαζί σου, δίπλα σου, μέσα σου. Δε γίνεται αλλιώς, εξάλλου σου ανήκει και στην τελική δεν το θέλω μαζί μου. Αυτό είναι δικό σου, δικαιωματικά, αυτό θα είναι ό,τι έχω για σένα και δε θέλω να χαθεί. Δε σού υπόσχομαι πως θα μπορώ να το προσέχω οπότε το αφήνω πάνω σου.
Σε κουβάλησα πολύ καιρό μέσα μου, κουράστηκα, δεν έχω άλλες δυνάμεις, οπότε σε αφήνω. Σχεδόν τα κατάφερα, ένα βήμα πριν την έξοδο όλα πήγαιναν όπως τα είχα σχεδιάσει. Σχεδόν είχα φύγει, δεν είναι ότι προσπάθησες να με κρατήσεις, δεν είναι που με κοίταξες μες στα μάτια μετά από πολύ καιρό, δεν ήταν καν το φιλί που μου έδωσες την τελευταία φορά.
Είναι που πιέστηκα για να τελειώσει και γύρισα πίσω ακόμη πιο δυνατά. Φοβήθηκα ότι μάς πρόδωσα φεύγοντας. Δεν είναι ότι δεν είχα πού αλλού να πάω, είναι ότι δεν ήθελα να φύγω από σένα, όχι έτσι. Με ένταση, με νευρικότητα, με θυμό, ποτέ δε μου άρεσαν αυτά. Ήθελα να τελειώσει χωρίς να χρειαστεί να το πω, να το συμφωνήσουμε χωρίς να το διαπραγματευτούμε. Ποιος ξέρει στ’ αλήθεια τι ήθελα, σημασία έχει ότι είμαι πάλι εδώ, απέναντί σου. Μα ζητάω περισσότερα και μοιάζεις να μπορείς να μου τα δώσεις και αυτό με μπερδεύει πιο πολύ.
Τελικά είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί σου και το θέμα δεν είναι πώς θα βγω από αυτόν τον έρωτα, πώς θα σε πετάξω από πάνω μου, αλλά πώς θα μάθω να συνεχίζω τη ζωή μου και να είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Γύρισα γιατί βιάστηκα να φύγω, έκανα μετέωρα βήματα και φοβήθηκα που δεν ήσουν εκεί για να πιαστώ. Εγώ έτσι έχω μάθει κι όταν θα φύγω, θα έχω μάθει να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, σε αυτές που έφτιαξα από τον έρωτά μας. Από τον έρωτα που έχω για ‘σένα.
