Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Κατερίνα.
Οι νότες της τζαζ στο background έχουν υγρό ηχόχρωμα κι αργό ρυθμό όπως τα χάδια μας. Έχεις μείνει να με κοιτάζεις εδώ κι ώρα ενώ έχω κλείσει για λίγο τα μάτια μου. Νιώθω το βλέμμα σου πάνω μου κι ας κάνω πως κοιμάμαι. Αυτή η προσποιητή μου σιωπή δείχνει πολλά για εμάς αυτή τη στιγμή κι ας μη στο λέω. Σε νιώθω να με κοιτάζεις και να σκέφτεσαι. Τα μάτια σου περνάνε από κάθε σπιθαμή του σώματός μου. Σχεδόν νιώθω το κοίταγμά σου να γλιστράει πάνω στο δέρμα μου, σε ένα ταξίδι περιπλάνησης κι αποπλάνησης.
Ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα; Πως μια και μόνο στιγμή με έναν άνθρωπο που εμφανίστηκε από το πουθενά στη ζωή σου φτάνει για να καταλάβεις πόσα έχεις χάσει. Κι αυτή είναι μια ερώτηση που παίζει καιρό τώρα στο μυαλό μου. Πώς γίνεται να έχεις τόσο δυνατή χημεία με κάποιον που δε σε ξέρει τόσο καλά όσο άλλοι που ήταν κομμάτι της ζωής σου; Πώς γίνεται να νιώθω πως ανήκω εδώ, σε αυτή την τόσο έντονη στιγμή μας σαν να ήταν από πάντα εκεί; Και ξέρω πως τα έχεις σκεφτεί κι ίσως να τα σκέφτεσαι ακόμη και τώρα που με κοιτάζεις ενώ προσποιούμαι ότι κοιμάμαι.
Ένα αυτοσχέδιο κομμάτι τζαζ μουσικής ο έρωτάς μας, «νοθευμένο» από το πάθος των δικών μας στιγμών. Ξέρεις τι μου αρέσει και πότε, πατάς τα πλήκτρα και νιώθεις το σώμα μου να δονείται στους ρυθμούς που εσύ προστάζεις. Παραδομένοι και οι δυο στους ήχους του σαξοφώνου και στα χάδια μας, απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον με μαεστρία. Όχι αχόρταγα και βουλιμικά. Για να κρατήσει, για να έχει διάρκεια και να έρθει η αποκορύφωση σαν λύτρωση. Και τότε τα χέρια σου τυλίγονται γύρω στο σώμα μου βρίσκοντας τη θέση που με έναν μαγικό τρόπο είχαν από πάντα.
Έχεις δοκιμάσει να πεις κι εσύ αυτά που σκέφτεσαι ανώνυμα; Δες πώς, με ένα κλικ εδώ!
Και παύση. Μια ανάσα, μια αγκαλιά, δυο σώματα, ένα κομμάτι τζαζ και το δωμάτιο γεμίζει ασφυκτικά από ενέργεια. Η ανάσα μου συμπληρώνει τη δική σου όταν από το πάθος χαμηλώνει σε ένταση. Κι η δική σου ανάσα γεμίζει τη δική μου αναπνοή όταν εκείνη κόβεται από επιθυμία. Κι είναι όλα τόσο ταιριαστά όσο εκείνες οι νότες. Κανείς μας δε θα μπορούσε να το έχει φανταστεί. Κανείς μας δε θα τολμούσε να το ξεστομίσει ακόμη κι αν το είχαμε φανταστεί. Κι έρχεται η αποκορύφωση να δικαιώσει την όποια φαντασίωση υπήρχε στο μυαλό μας μέχρι τώρα.
Και τώρα, παραδομένοι απολαμβάνουμε την παύση που ακολουθεί την ηδονή. Ναι, ξέρω πως με κοιτάζεις και σκέφτεσαι πως μπορεί κα να είμαι αυτό που έψαχνες. Όμως αγάπη μου αυτή την απάντηση δεν την έχω εγώ για εσένα. Είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά προτού γίνει κι αυτό μια τρελή φαντασίωση του μυαλού. Γιατί δεν έχω συνηθίσει να με ποθούν και να με θαυμάζουν. Δεν έχω συνηθίσει να με κοιτάζουν και να χάνονται στο βλέμμα μου. Οι αγκαλιές που έπαιρνα ήταν πιο πολύ παρηγοριά.
Τα θέλω όλα όσα έχεις να μου δώσεις αρκεί να θέλεις με ολάκερο το είναι σου να μου τα δώσεις. Χωρίς στερήσεις και χωρίς πισωγυρίσματα. Κι είναι αυτές οι σκέψεις που με κάνουν να κρυώνω τώρα που προσποιούμαι πως κοιμάμαι. Με βλέπεις και με νιώθεις. Ανοίγω τα μάτια μου κι είσαι ακόμη εκεί. «Κρυώνεις» μου λες και με σκεπάζεις. Τι άλλο άραγε θα μπορούσε να είναι η ευτυχία;
