Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η «Κυρά».
Εγώ θέλω να σε αισθάνομαι. Να νιώθω το σώμα σου μα περισσότερο το μυαλό σου. Θέλω να μην καταντήσουμε ένα ζευγάρι χαμένο μέσα στην καθημερινότητα και στην ανωνυμία που έρχεται με τη ρουτίνα. Να έχουμε τα δικά μας ονόματα, τους δικούς μας κώδικες. Να πετάμε υπονοούμενα ο ένας στον άλλον. Να μη γνωρίζει κανείς τι γίνεται μεταξύ μας γιατί και εμείς κάθε μέρα θα φτιάχνουμε μια καινούργια μέρα που όμοια της δε θα υπάρχει. Θέλω να σε διεκδικώ συνέχεια από την αρχή. Να σε κάνω να χαμογελάς. Να σε παίρνω αγκαλιές για να τραβάω τη στεναχώρια, την κούραση, τα άγχη σου.
Και τώρα θέλω να έρθω να σε πάρω και να πάμε μια βόλτα. Χέρι με χέρι, ψυχή με ψυχή. Να σε πάρω μια αγκαλιά και να σου πω πόσο σ’ αγαπάω. Θέλω να με νιώσεις και να με γευτείς ξανά και ξανά. Μυστικά. Θέλω να ελέγξω το τρεμούλιασμα στο κορμί σου, τη διάθεσή σου, το χαμόγελό σου. Να γίνω ανάγκη κι ανάσα σου. Θέλω να καταλαγιάζω τις τρικυμίες του μυαλού σου. Να μπω κάτω από το δέρμα σου, μπροστά του!
Θέλω ένα «μαζί» που θα γεννάει στιγμές. Ένα μαζί που το για «πάντα» του θα είναι όπως το έχουμε ορίσει χαμογελώντας. Θέλω να ακούω τις τρελές υπεραναλύσεις σου και να σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να το κάνεις αυτό. Να ζορίζεις το μυαλό σου ενώ είναι τόσο απλό να μάθεις να παραδέχεσαι πως είσαι ξεχωριστός. Δεν ξέρω αν εγώ κουβαλάω περισσότερα μπαγκάζια που να με κάνουν να είμαι τόσο απόλυτα ταυτισμένη μαζί σου. Ξέρεις πως με φτάνεις στα όριά μου. Και ίσως να με κάνεις να τα ξεπερνώ.
Έχω ζήσει τη ζωή μου. Έχω κάνει τα χιλιόμετρά μου. Δεν έχω ανασφάλειες- έτσι λέω τουλάχιστον. Δεν ξέρω αν είμαι μια από ‘κείνες που κάποτε σου πρόσφεραν τα ίδια. Δε με νοιάζει να μάθω ποτέ μου. Είμαι όμως από εκείνες που επιθυμούν να σου προσφέρουν έναν έρωτα απτό και μια καθημερινότητα διαφορετική κι όχι δήθεν.
Οι άνθρωποι, όταν είναι αποφασισμένοι πως η στάση που επιλέξανε για να ξαποστάσουν είναι τελικά ο τελευταίος τους σταθμός, αλλάζουν. Μαλακώνουν. Ακόμη κι όταν ανακαλύπτουν πως σ’ αυτό τον κόσμο ενώ περίμεναν πως δε θα υπάρχει άλλος όμοιος τους ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος μπροστά τους και διεκδικεί το μερίδιο μιας κοινής ζωής παραξενεύονται. Κι εγώ είμαι εδώ για σένα. Κι εσύ σταμάτα να παλεύεις για να με τεστάρεις. Δε θα φύγω. Ακόμη και σαν ιδέα όταν θα με διώχνεις θα είμαι εκεί. Στα σκαλωμένα νεύρα του μυαλού σου. Θα έχω τον χώρο που μου άφησες και που μου ανήκει. Και τότε το για πάντα πια, θα φαντάζει λίγο.
Δεν ήταν ανάγκη μου κι εσύ δεν ήσουν καμία αφορμή και καμία αιτία. Εσύ ήσουν ευλογία. Ξέρεις, οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο πιστεύουν σε πολλούς θεούς. Κάποιος από όλους αυτούς άκουσε και τη δική μου ευχή και σε έφερε στον δικό μου δρόμο.
Έλα πάμε, το ταξίδι ξεκινάει.
