Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Έχω γράψει κι έχω σβήσει χίλιες φορές μηνύματα που θα ήθελα να σου στείλω κατά καιρούς. Από ένα απλό «καλημέρα» μέχρι την πιο βαθιά κατάθεση, από εκείνες που έχουν και λιγάκι κόμπλεξ μέχρι να καταλάβεις ότι μιλάει ο εγωισμός και να παραδεχθείς ότι υπήρξες λίγο βλάκας. Δεν έχω το δικαίωμα, λέω σε κάθε μου backspace. Πρέπει να σε αφήσω να υπάρξεις όπως εσύ επιθυμείς.
Ξέρεις, εγώ πάντα ήθελα να σε βλέπω να προχωράς και να σε καμαρώνω. Να σε σαπορτάρω βουβά ή με φοβερό θόρυβο, με ντραμς και ντουντούκες για τις επιτυχίες σου. Κι όσο για την πληρωμή, θα τα βρίσκαμε στα χαμόγελα. Εσύ, όμως, πνίγηκες στις τύψεις σου. Για ένα μήνυμα που δεν έστειλες, για μια συγγνώμη που δεν πρόλαβες να πεις.
«Μόνο πόνο θα σου προκαλέσω», είπες. Ασ’ το να το κρίνω εγώ αυτό, μάτια μου. Εγώ την κατάθεση που συμφωνήσαμε περιμένω και τίποτα περισσότερο. Κι ας εξαφανίζεσαι, κι ας χάνεσαι στον κόσμο και τις ασχολίες σου κι ας είναι πολύ μεγάλη καμιά φορά η ζωή για να την κουμαντάρουμε. Μια κατάθεση στις 7 το απόγευμα, με δυο χαμόγελα από τα βαρβάτα και τίποτ’ άλλο δε χρειαζόμουν.
Ξέρεις, έχω έναν ήχο μόνο για σένα. Να μη με μπερδέψει καμία άλλη κλήση με τη δική σου. Να μη μου δημιουργήσει την προσδοκία πως ίσως να είσαι εσύ. Να μη νιώσω ποτέ ξανά αυτό το σκίρτημα πιστεύοντας ότι θα δω το όνομά σου στην οθόνη. Κι έτσι, καμιά φορά είμαι ήρεμη. Καμιά φορά…
Έχω πολλά που ακόμα δε στα έχω πει. Έχεις πολλά ακόμα που δεν έχεις δει. Γι’ αυτό εγώ σήμερα, μετά από τόσα γράψε-σβήσε, προτείνω να τα ζήσουμε. Κι αν δε μας φτάσει αυτή η γη, θα πάρουμε αγκαλιά την ατμόσφαιρα- ποιος να μας εμποδίσει άλλωστε! Οι αφόρητα ερωτευμένοι δε γίνεται να ζουν χωριστά, γιατί απλώς δε ζουν. Μόνο υπάρχουν. Κι εγώ δε θέλω να υπάρχω και να περιφέρομαι. Θέλω μια βόλτα στην ατμόσφαιρα. Κι είναι πραγματικά αστείο, πόσο απελπιστικά αδιάφορος είναι ο κόσμος αν δεν ακούω τον ήχο κλήσης σου. Κι είναι αλήθεια τραγικό να λέμε πως είναι εντάξει που είμαστε χώρια, όταν προφανώς είμαστε απαίσιοι ψεύτες. Κι είναι όντως κρίμα για λόγους που δε φτάνω καν να αναλύσω- και ξέρω πως ούτε κι εσύ χρειάζεσαι μια τέτοια ανάλυση.
Κι αν τα κάναμε σκατά κι αν γεμίσαμε τύψεις κι αν δεν καταφέραμε να υπάρχουμε ήρεμα ο ένας δίπλα στον άλλον, όλα αξίζουν μια προσπάθεια αν το έπαθλο είναι αρκετά μεγάλο. Άλλωστε, τι έμεινε άλλο να χάσουμε αφού χάσαμε ο ένας τον άλλο;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
