Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Β.
Το σκέφτηκα πολύ και τελικά είχα δίκιο. Πολύ αστείο το πώς όλα τα στοιχεία ήταν μπροστά στα μάτια μου, μα μόνο το ένστικτό μου μπορούσε να τα δει. Εκείνο το ένστικτο που έβαλα σε σίγαση, μόνο και μόνο επειδή με ενοχλούσε το ότι πιθανώς να έλεγε την αλήθεια. Κάθε εμπειρία που έρχεται στον δρόμο μας έρχεται για κάποιο λόγο. Όλοι μου λένε ότι δεν πρέπει να ξεκινάς κάτι με τη λογική ότι κάποτε θα τελειώσει, αλλά εγώ έτσι ξεκίνησα την ιστορία μας. Το περίμενα. Πολλές φορές, το προκαλούσα ακόμα. Ήξερα ότι δε θα το άντεχα, μα να που μ’ έπιασες στον ύπνο.
Φρόντισες να με βγάλεις λάθος. Ενίοτε, βλέπεις, αυτό είναι που χρειαζόμαστε, να βγούμε λάθος. Και το χρειαζόμουν τόσο μα τόσο πολύ. Πώς τα λέω εγώ αυτά τα λόγια; Πώς άλλαξα τόσο; Ξύπνησα ξαφνικά ή έπεσα σε πιο βαθύ ύπνο, άραγε;
Μαθαίνουμε ποτέ, τελικά, πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι στο οποίο γεννηθήκαμε; Πόσες «ζωές» έχει η καρδιά μας πριν να σπάσει εντελώς; Πόσες πίστες πρέπει να περάσουμε, πόσες σχέσεις, πόσους ανθρώπους, για να φτάσουμε στον τερματισμό, στον άνθρωπό μας, σε αυτό που ψάχνουμε; Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει αν το καθετί που κάνουμε είναι σωστό ή λάθος; Ποιος μπορεί να το κρίνει; Ακόμα κι αν τα πράγματα δε γίνουν όπως τα θέλαμε, είναι προκαθορισμένα να καταλήξουν έτσι, για να έρθει κάτι καλύτερο στο δρόμο μας, ή μήπως εμείς ήμασταν λάθος για άλλη μία φορά;
Κι αν βρούμε τελικά αυτό που ψάχνουμε, αυτό που θέλουμε, αυτό που μας ταιριάζει, σημαίνει ότι μάθαμε να παίζουμε; Ότι πια δεν κάνουμε λάθη, ότι το πιάσαμε το νόημα; Ή μήπως σημαίνει απλά ότι οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές και ότι από λεπτό σε λεπτό το τέλειο ταίριασμα που κατορθώσαμε μπορεί να ανατιναχτεί;
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, αυτή είναι η αλήθεια. Στις σχέσεις, βλέπεις, δεν παίζεις μόνος σου, άρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την πορεία σου είναι χιλιάδες, και οι επιλογές σου αποτελούν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό τους. Τόσα όνειρα, τόσα σχέδια. Κάποτε είπες ότι δε γνώρισες άλλο άνθρωπο σαν εμένα. Αυτό ήταν το μόνο που πίστεψα. Μπορεί να το είπες έτσι, όπως είπες και τόσα άλλα. Μπορεί καν να μην το εννοούσες. Μα το πίστεψα, γιατί ξέρω ότι ισχύει.
Μα δες πόσο καλά ξέρεις να παίζεις. Λίγο πριν φύγω, πάνω στον αποχαιρετισμό, μου έδωσες την υπόσχεση ότι οι δρόμοι μας θα ξανασμίξουν. Ότι θα ξανασυναντηθούμε, ότι η περιπέτειά μας δεν τελείωσε εδώ. Μα εγώ δεν είμαι καβάτζα κανενός κι αυτό είναι αρχή μου. Γιατί ξέρω ότι αν ήσουν ερωτευμένος δε θα περίμενες μια άλλη φορά να έρθει για να με κρατήσεις, θα με κράταγες τώρα, όσο είχες την ευκαιρία. Δε θα με άφηνες να φύγω αν ένιωθες όπως νιώθω. Και τι δουλειά έχω εγώ με κάποιον που δεν ξέρει, δεν μπορεί και δε θέλει να ερωτεύεται;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
