Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Κι αν, τελικά, σημασία δεν είχε το ταξίδι, μάθαμε τι γίνεται στον προορισμό; Θα μάθουμε ποτέ; Τι γίνεται όταν δυο άνθρωποι συναντηθούν, αγαπηθούν και μετά τελειώσει αυτό; Τελειώνει η αγάπη;
Σήμερα αποφάσισα να γράψω για σένα, φορώντας το φούτερ που μου άφησες. Όχι δε μυρίζει «εσύ», έχει μόνο μια τρύπα στο μανίκι που δε θυμάμαι κιόλας γιατί υπάρχει, ίσως να την έκανα κι εγώ η ίδια, όσο μιλούσες κι εγώ ευχόμουν να μην τελειώσει ποτέ εκείνο το βράδυ. Δε θα σου πω ψέματα· δεν άκουσα πολλά από όσα είπες ότι έχεις κάνει τόσο καιρό μακριά μου. Όμως, παρ’ όλα αυτά να ‘μαι, να γράφω για σένα γιατί εσύ μου έμαθες την αγάπη, γιατί μέσα από εσένα αγάπησα εσένα. Γιατί η λέξη αγάπη για μένα δεν τελειώνει ποτέ.
Θυμάσαι πως ήταν όταν με είδες την πρώτη φορά; Ρωτούσες να μάθεις για μένα και δεν άργησε να φτάσει το πρώτο, δεύτερο, τρίτο μήνυμα, οι καρδιές, τα «σ’ αγαπώ». Έχω κρατήσει πολλά πράγματα, λουλούδια, φωτογραφίες, περιτυλίγματα από τις σοκολάτες, αλλά κράτησα και λόγια. Αυτά νομίζω πόνεσαν πιο πολύ. Δεν ήξερα αν τα ξαναείχες πει, δε με ένοιαζε κιόλας, απλά εκείνη την ώρα εγώ ζούσα για σένα κι εσύ για μένα. Κι όταν ζεις κάτι τόσο δυνατό, κάποια στιγμή γίνεται η έκρηξη ή μάλλον οι πολλές εκρήξεις. Κι έπειτα, μένει ο πόνος και τα σημάδια που αφήνει η αγάπη όταν τελειώνει.
Άλλαξα πόλη για να μπορέσω να σε ξεχάσω. Άλλαξα ζωή, κυνήγησα κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό- δε στο κρύβω. Κάτι που να μη σου μοιάζει κι όμως αυτό το συναίσθημα όταν κοιταζόμασταν έξω, δεν έλεγε να φύγει όσο άγρια κι αν το ξερίζωνα καθημερινά. Μια μικρή φύτρα, βλέπεις, πάντα ξέφευγε.
Τι λένε όταν γυρνάει κάποιος από το παρελθόν στη ζωή σου όταν εσύ είσαι καλά; Στα ζητήματα μυαλού και καρδιάς ποιος έχει το πάνω χέρι; Εγώ που μετά από σένα σταμάτησα να ακούω τι λέει η καρδιά, τι έγινε όταν ξαναήρθες; Γύρισα. Δε σε κατηγορώ για ό,τι έγινε· αν δεν ήθελα δε θα ερχόμουν. Τα πίστεψα όλα όσα μου είπες, τα θυμάμαι όλα περίπου από αυτά που είπες και ναι, ακόμα παίζει με τη νοημοσύνη μου αυτός ο προβληματισμός, ο σχεδόν ανόητος, για το αν ήταν όλα αλήθεια ή ψέμα. Δε θέλω να πιστέψω ότι μπήκες για να παίξεις ή να πάρεις την επιβεβαίωση. Έχω διαβάσει άπειρες φορές τα μηνύματά μας, δεν ήταν αυτές οι λέξεις δυο υποκριτών. Τώρα το πώς είμαι και το πώς επιβιώνω, δε θα μπορέσεις να το καταλάβεις. Μάλλον το πόσο σε επηρεάζει κάποιος εξαρτάται από το τι αισθάνεσαι γι’ αυτόν κι είναι ζήτημα αυστηρά προσωπικό, στο τέλος της ημέρας. Θα μου περάσει όμως, τι διάολο, θα φύγει και η τελευταία φύτρα μια μέρα.
Τέλος, δε σου ζητάω τίποτα μέσα από όλο αυτό. Κι ίσως ταυτόχρονα, να σου ζητάω τα πάντα.
Συντάκτης: Guest Pillowfighter
