Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Τ.
Γιατί ξεχνάς όλες εκείνες τις στιγμές που σ’ ένιωσα σαν να ήμουν εγώ κι επιτρέπεις όλη αυτή τη σκληρότητα να σε κυβερνά; Γιατί πάντα όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, σηκώνεις δύο μέτρα άμυνα και δε σε διαπερνά το παραμικρό; Πότε θα είναι η κατάλληλη ώρα ν’ ακούσεις όλα αυτά που θέλω να σου πω αφιλτράριστα και νέτα;
Γιατί πρέπει να ζούμε σε μόνιμο repeat όλη αυτή την ιστορία και να μας διαλύει κάθε φορά; Πού θα βρεθεί άλλος σαν και μένα να μη σε λογοκρίνει όσο εσύ μιλάς κι εκφράζεσαι; Πότε θα βρεθεί ο χρόνος να κάνουμε εκείνη τη συζήτηση που δεν ξεκινήσαμε ποτέ; Πόσες φορές σου έχω πει πως ό,τι και να κάνεις, εγώ θα είμαι εδώ να σ’ αγαπάω; Πώς θα σε κάνω να καταλάβεις πως ό,τι σου λέω πηγάζει από τη μαγική αγάπη; Γιατί ρωτάς συνεχώς πράγματα που σου έχω απαντήσει πει εκατοντάδες φορές;
Γιατί πιστεύεις πως όλοι κι όλα γύρω σου είναι εναντίον σου κι όχι υπέρ σου; Πότε θα σταματήσεις να φοβάσαι να δείξεις αυτό που ζητά το μέσα σου; Πώς προκύπτει και οι υποσχέσεις μετατρέπονται σε προτάσεις μομφής; Είναι αλήθεια ότι εκεί που με θαυμάζεις, την ίδια στιγμή μ’ απαξιώνεις; Αυτό που είναι τόσο ορατό και σου φωνάζει, εσύ γιατί δε το βλέπεις; Τι είναι αυτό που σου διαφεύγει και αυτοσαμποτάρεσαι τόσο συχνά; Είναι αλήθεια ότι σκέφτεσαι κάποιες φορές για μένα τα χειρότερα; Γιατί, αντί να βλέπουμε τις λύσεις, βρίσκουμε πάντα προβλήματα;
Ποιο είναι το σωστό που μου διαφεύγει και πάλι σ’ απογοητεύω; Τι είναι αυτό που κάνω λάθος και εκτοξεύεσαι σαν πύραυλος; Πώς γίνεται να έχεις μόνιμο επισκέπτη τη στασιμότητα; Γιατί σου είναι ευκολότερη η απραξία αντί της δράσης; Πώς θα γίνει να πιστέψεις πως μόνο το καλό σου θέλω; Πότε θα με αφήσεις να δω ποιος πραγματικά είσαι; Με ποιον τρόπο θέλεις να σε προσεγγίσω τελικά; Δεν είναι φωτεινότερο το άσπρο από το μαύρο; Τελικά, σε ποιον να ρίξουμε το φταίξιμο; Γιατί κάνεις πως δε μ’ ακούς; Αλήθεια, δεν πειράζει. Σ’ ακούω εγώ. Πάντα.
Είναι στιγμές που νιώθω ανήμπορη. Είναι φορές που με τρελαίνει το μυαλό μου. Είναι εκείνες οι ώρες που αναρωτιέμαι τι σκατά έκανα λάθος. Ψάχνω απεγνωσμένα στον παλιό μου εαυτό να βρω συγκλίσεις με σένα. Και βρίσκω. Κι εκεί είναι που με πιάνει τρόμος. Και ξαναθυμάμαι. Και με επισκέπτομαι συνειδητοποιώντας ότι όλα είναι φυσιολογικά. Όλα μπορεί να συμβούν και θα συμβούν. Γιατί πρέπει να συμβούν ώστε σήμερα που είμαι εδώ απέναντί σου να μπορώ να σου απαντήσω σε μία-μία ερώτηση ξεχωριστά. Γιατί, πίστεψέ με, μπορώ. Και θα το κάνω. Αρκεί να με αφήσεις. Χωρίς προϋποθέσεις κι ανταλλάγματα. Μόνο εσύ και εγώ. Μόνο που εγώ θα έχω μαζί μου και τον παλιό μου εαυτό. Θα κάθεται ήσυχα κοντά μου και θα με ακούει. Μπορεί να με σκουντάει καμιά φορά, θυμίζοντάς μου τις ομοιότητες. Θα τον κοιτάω όμως κι εγώ κατάματα, δείχνοντάς του τις διαφορές. Κι εσύ θα βρεις γαλήνη. Ούτε θα παλεύεις, ούτε θ’ αντιδράς. Θα ψυχρολούζεσαι από την αλήθεια που θα ξεδιπλώνεται μπροστά σου.
Και τότε θα δεις αυτό που σου διέφευγε τόσο καιρό. Αλήθεια, με ρωτάς ποιο ήταν αυτό; Ε να, λοιπόν, που είναι το μόνο που δε θα σου απαντήσω.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
