Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Χ..
Δύο στιγμές. Νομίζω δε θυμάμαι καλά. Ήταν δύο; Περισσότερες δεν ήταν σίγουρα. Αυτές όμως κράτησα μέσα μου. Τις αναμνήσεις που μας χάρισαν τα πιο δυνατά συναισθήματα τις κρατάμε πάντα στο μυαλό μας. Σε κάθε τραγούδι θα ξυπνήσουν, σε κάθε άγγιγμα θα πάρουν μορφή. Είτε άσχημες, είτε όμορφες είναι δικές μας. Δικές μου και δικές σου.
Περίεργο που είναι το μυαλό, σε κάνει να θυμάσαι γεγονότα που σε πόνεσαν ή σε έκαναν ευτυχισμένο μόνο με το στίχο ενός τραγουδιού. Εκεί που μοιάζουν όλα να είναι οκ, εκείνο ξέρει πως μέσα σου σίγουρα δεν είναι. Γι’αυτό λοιπόν αποφασίζει να σου φέρει μπροστά σου την πρώτη σας συνάντηση, το πρώτο σας φιλί, ή και το τελευταίο. Να αναβιώσεις το συναίσθημα τη στιγμή που τον είδες. Αυτό κάνει κουμάντο. Δε μας πηγαίνει η καρδιά αλλά το μυαλό. Εκείνο αποφασίζει πότε θα λειτουργήσει με τη λογική και πότε θα την αφήσει να πάει περίπατο. Και τις περισσότερες φορές στον έρωτα πάει βόλτα διαρκείας.
Γι’ αυτό και εγώ σου δηλώνω ότι έχεις κατακλύσει το πιο σημαντικό κομμάτι μου. Το μυαλό μου. Κι αυτό αποφάσισε να μη σε βγάλει ποτέ από το θρόνο που σου προσέφερε. Είσαι ο κατακτητής του δικού μου υποσυνείδητου. Από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως καμία λογική δε θα με άφηνε να σε αφήσω. Είσαι εκεί. Και εκεί θα είσαι πάντα μαζί με αυτές τις δύο στιγμές που σε ακολουθούν. Σε κάθε τραγούδι λοιπόν θα εμφανίζεσαι μπροστά μου και θα μου θυμίζεις γιατί σε αγάπησα τόσο. Για εκείνη την αγκαλιά που μου έκανες ένα βράδυ και για το φιλί που μου έδωσες στο μέτωπο.
Ήρθαν κι άλλες στιγμές αλλά καμία δεν ήταν σαν εκείνες. Δεν είχαν το συναίσθημά τους, ήταν μοναδικές. Η αγάπη μένει ακόμα κι αν όλα τα άλλα έχουν φύγει. Μόνο αν δεχτείς ότι αγάπησες έναν άνθρωπο μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Να δεχτείς τα σωστά και τα λάθη του, να συγχωρήσεις και να πεις πως ο χρόνος θα τα αφήσει όλα πίσω. Έτσι κ αλλιώς δεν μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους παρά μόνο να τους αγαπήσεις.
Κι αν τα λόγια πλήγωσαν και οι πράξεις πόνεσαν, θυμήσου τις στιγμές σας κι όλους τους ατελείωτους λόγους που άξιζαν. Όχι τσακωμούς, δακρύβρεχτους αποχαιρετισμούς «αντίο και καλά να περνάς». Ο εγωισμός δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την αγάπη. Κράτα το συναίσθημα που ένιωσες αλώβητο από το μίσος και την κακία. Και αν κάποια στιγμή εκεί που οδηγείς ακούσεις ένα τραγούδι που θα σου τις θυμίσει, χαμογέλασε! Κι αν φύγει κ κανένα δάκρυ δεν πειράζει βρε αδερφέ, άνθρωποι είμαστε και κάποιοι είμαστε πιο ευαίσθητοι. Δέξου αυτή την αδυναμία. Ωραία δεν ήταν όσο κράτησε; Πράγματι, ήταν πολύ ωραία.
