Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».

 

Γνωριστήκαμε πριν τρεις μέρες. Ή μάλλον ας το πάρω απ’ την αρχή, γιατί μια πρόταση έγραψα κι έκανα ήδη ένα φάουλ. Βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο πριν τρεις μέρες. Πιθανότατα τώρα θα σκέφτεσαι πως αν θυμόσουν όλους εκείνους που περνούσαν από δίπλα σου σε κλειστό χώρο, η NASA θα σ’ είχε ήδη απαγάγει ως το καλύτερο μοντέλο της.

Αυτό που τέλος πάντων εννοώ -και θα μου πεις γιατί δεν το λέω τόση ώρα- είναι πως τυχαίνει να παρακολουθούμε το ίδιο πρόγραμμα σπουδών. Βρεθήκαμε στην ίδια αίθουσα για 8 ολόκληρες ώρες επί δύο συνεχόμενες μέρες. Κι όμως, δε σου έδωσα το χέρι μου να πω «χαίρω πολύ». Κι όχι γιατί δε συστήθηκα σε κόσμο ή γιατί επέλεξα να ‘μαι αντικοινωνική, αλλά γιατί για έναν ανεξήγητο λόγο ένιωσα πως αν το έκανα θα ένιωθα άβολα. Λες και θα καρφωνόμουν και μόνο απ’ τον τρόπο που θα άπλωνα το χέρι και θα καταλάβαινες πως σε σχέση με τους υπόλοιπους εκεί μέσα εσύ με έκανες να νιώθω διαφορετικά.

Ξέρω μονάχα το όνομά σου κι αυτό μπορεί και να αρκεί. Για μπλεξίματα είμαστε τώρα, σκέφτομαι, και ίσως να ‘χει δίκιο η φωνούλα μέσα μου. Παρ’ όλα αυτά οφείλω να ομολογήσω πως σε παρατηρούσα προσεκτικά, γιατί μου κίνησες το ενδιαφέρον σαν άνθρωπος. Μου άρεσαν τα επιχειρήματά σου, το τι βρήκες έξυπνο, όσα σε έκαναν να γελάσεις. Ένιωθα οικεία όταν σε άκουγα να μιλάς και δεν ξέρω αν γι’ αυτό φταίει η εκδηλωτικότητά σου, η ικανότητά σου να κάνεις τους άλλους να νιώθουν σαν να γνωρίζεστε από χθες, ή αν απλώς ο τρόπος σκέψης σου προσεγγίζει κατά κάποιον τρόπο τον δικό μου.

Δεν ξέρω καν πόσα χρόνια διαφορά έχουμε, τι κάνεις στη ζωή σου, αν έχεις μια γυναίκα, δυο σκύλους και πέντε παιδιά. Ούτε ήθελα να τρέξω να ρωτήσω, να προσπαθήσω να μάθω πλαγίως ή ξεκάθαρα. Δεν μπήκα στη διαδικασία να σε προσεγγίσω με ενδιαφέρον συναδελφικό ή φιλικό. Ήξερα πως θα ‘ταν στημένο και ένιωσα πως είσαι αρκετά ευφυής για να αντιληφθείς πως μου περνάει απ’ το μυαλό κάτι παραπάνω.

Κάποια στιγμή θα συστηθούμε -αυτό είναι αναπόφευκτο να συμβεί. Δεν ξέρω αν θα είναι ανάμεσα σε πολλούς ή αν εκείνη τη στιγμή δε θα ‘ναι άλλοι μπροστά. Δεν ξέρω αν πρέπει να ρωτήσω, να μάθω για σένα ή ν’ αφήσω το μυστήριο να πλανάται. Δεν ήσουν έρωτας με την πρώτη ματιά, ούτε σε σκέφτομαι απ’ την ώρα που σε είδα. Απλώς είχες κάτι που σε έκανε να ξεχωρίζεις.

Μπορεί να είσαι σε εντελώς άλλη φάση κι όλα στη ζωή σου να πηγαίνουν μια χαρά. Μπορεί η συναναστροφή μας να παραμείνει σ’ ένα απλό γεια κι αυτό ειλικρινά δε με πειράζει. Κάποιες φορές δε χρειάζεται να καταλήγουν όλα σε έρωτες. Ήθελα απλώς να ξέρεις πως σε διέκρινα ανάμεσα στο πλήθος και πως αν κάποια στιγμή προκύψει και γνωριστούμε καλύτερα, ένας καφές μαζί σου θα μου έλυνε πολλές απορίες.