Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ευγενία Ζουμπεράκη.
Δεν αντέχω άλλο, δεν αντέχω να μένω πίσω. Πίσω, κολλημένη σε αναμνήσεις δικές μας, να ζω στη σκιά που μου άφησε το «μαζί σου». Να κάνω πράγματα μόνη μου, που θα κάναμε μαζί. Όχι, δεν αντέχω.
Θέλω να χαμογελάσω ξανά ανέμελα χωρίς να πονάω πίσω απ’ το δήθεν χαμόγελό μου. Θέλω να θυμηθώ πώς ήμουν πριν μπεις στην ζωή μου! Σ’ αγαπάω πολύ, πάρα πολύ, μα δεν αντέχω άλλο πια να κλείνομαι όλο και περισσότερο στο καβούκι μου, να απομακρύνω οτιδήποτε νέο και φρέσκο μου χτυπάει την πόρτα, γιατί απλά ο χτύπος του δεν είναι σαν τον δικό σου, γιατί δεν είσαι εσύ!
Θέλω να τα κλείσω όλα σε ένα κουτάκι στο κεφάλι μου. Να τα κλειδώσω με εννιά κλειδαριές, σαν τους μήνες που περάσαμε μαζί. Σαν αυτούς τους υπέροχους, γεμάτους πάθος, αγάπη κι υποσχέσεις μήνες και να πετάξω τα κλειδιά, να μην μπορώ ούτε εγώ να τα βρω ξανά.
Μ’ αγαπάς ως άνθρωπο, λες, δεν έχεις δύναμη για μας, λες, δεν είσαι καλά, λες, μα πάντα έλεγες κι έλεγες. Κουράστηκα να με πιάνουν αυτές οι μέρες που δε θέλω να ζω. Αυτές οι μέρες οι μαύρες, που κάθομαι και βλέπω φωτογραφίες κι εισιτήρια από τότε που πηγαινοερχόμουν.
Θέλω να τα πετάξω, να τα κάψω όλα, μα δεν μπορώ ακόμα, δεν μπορώ να μας πετάξω στη φωτιά έτσι απλά, δε γίνεται. Θέλω να μπει ξανά χρώμα στη ζωή μου, όμως. Κι όλο λέω μπορώ κι όλο γελάει ο δαίμονάς μου.Έχω ανάγκη να ξέρω αν με σκέφτεσαι. Άραγε με ζητάς; Προσπαθώ να βρω μια απάντηση οπουδήποτε, μα μάντεψε, σιωπή!
Να σε προσέχεις! Να χαμογελάς, γιατί αυτός ήταν πάντα ο σκοπός μου, ένα φαρδύ, πλάτη χαμόγελό σου, κάτι που δεν έβλεπαν όλοι οι άλλοι γύρω σου. Πάντα αυτό ήθελα, να χαμογελάς αληθινά!
Σε παρακολουθώ. Σ’ αγαπώ και σε προσέχω. Όλα αυτά από μακριά, απ’ τη θέση που εσύ με τοποθέτησες. Μάθε ένα μυστικό. Υποφέρω που δε γελάς πια όπως σου έμαθα!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
