Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται ο Πέτρος.
Πόσες φορές θέλησα να στο πω, αλλά δε μου βγήκε. Κι αν τώρα νομίζεις πως κάνω ερωτική εξομολόγηση, σωστά το νομίζεις. Μέσα από αυτό το γράμμα θα εκφράσω όλα εκείνα που δε βρήκα το θάρρος να στα πω. Θράσος μου λένε όλοι πως χρειάζεται για να το κάνω, τσαγανό. Θάρρος εξακολουθώ να το ονομάζω εγώ, αποφεύγοντας για μια ακόμη φορά την επιθυμία μου. Τέλος, όμως, τώρα θα στα πω όλα μέσα απ’ τις λέξεις που διάλεξα. Κι ελπίζω να διάλεξα τις σωστές για να φτάσει ό,τι έχω μέσα στο κεφάλι μου στην καρδιά σου.
Να ‘ξερες μόνο πώς σε κοιτάζω τις στιγμές που δε με βλέπεις. Σε θαυμάζω, σε παρατηρώ και σε αναλύω. Σε διαβάζω. Νιώθω περηφάνια που μου ανήκει η αγάπη σου και θέλω όλοι να το δούνε. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι πως έχω κάνει κάτι πολύ σπουδαίο στην προηγούμενη ζωή μου για να ‘σαι τώρα εδώ μαζί μου. Σε κοιτάζω και το βλέμμα μου τα λέει όλα. Λέει «σε αγαπώ», λέει «Σε θέλω στη ζωή μου».
Να ‘ξερες μόνο πόσο μου λείπεις μέσα στην ημέρα σε στιγμές που δεν είμαστε μαζί. Νιώθω την απόσταση να με τσακίζει. Κι εκείνες τις στιγμές φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα σου, την εικόνα μας μαζί, κι όλα μοιάζουν πιο φωτεινά. Όλα αντέχονται λιγάκι παραπάνω. Κι οι τρελοί ρυθμοί κι όλα. Μέχρι το ρολόι να δείξει την ώρα του έρωτα. Ποια είναι αυτή; Είναι η ώρα που θα σε δω και πάλι. Η στιγμή που θα συναντηθούμε.
Να ‘ξερες μόνο πόση δύναμη έχει η αγκαλιά σου. Πόση στοργή και φροντίδα νιώθω μόνο με ένα τύλιγμα των χεριών σου γύρω μου. Εξάρτηση κι ανάγκη αυτή η αγκαλιά, τόσο που τρέμω στην ιδέα του να τη χάσω κάποια μέρα. Την αποζητώ, την αγαπώ και τη χρειάζομαι. Κι όταν πάρω τη δόση μου και βρεθώ μέσα στα χέρια σου, τότε ηρεμώ, αγαλλιάζω.
Να ‘ξερες μόνο πόσο με ταξιδεύει το φιλί σου. Παρόμοιό του δεν έχω νιώσει. Μόλις τα χείλη σου ακουμπήσουν τα δικά μου, αρχίζει ένα υπέροχο ταξίδι με προορισμό την απόλαυση. Τίποτε δε μας αποσπά την προσοχή από ‘κείνη τη στιγμή. Τίποτε γύρω μας δεν τολμά να διακόψει το φιλί μας. Ιεροτελεστία που κανείς δεν επιτρέπεται να αγγίξει. Όνειρο και πραγματικότητα μαζί.
Να ‘ξερες μόνο πόσα βράδια έχω καθίσει να σκέφτομαι αν όλα όσα κάνω και λέω είναι τα σωστά. Ξέρω, δεν υπάρχουν σωστά και λάθη σε αυτά που νιώθουμε. Βγαίνουν απ’ την καρδιά, άρα είναι σωστά. Δε θέλω, όμως, να κάνω ή να πω κάτι που θα προκαλέσει πόνο σε εσένα. Δε θα το άντεχα. Έχεις πάντα το σωστό timing στις δικές σου κινήσεις και θέλω κι εγώ να κάνω το ίδιο για ‘σένα.
Να ‘ξερες μόνο πόσο σε αγαπώ. Ως πού φτάνει η αγάπη μου. Ή, μάλλον, ως πού δε φτάνει. Δε γνωρίζει όρια, δεν έχει τέρμα. Δεν μπορείς να βάλεις γραμμή σε μια αγάπη τόσο ελεύθερη. Την αφήνεις να περιφέρεται και να σε μαγεύει καθημερινά. Όλο και πιο πολύ, όλο και πιο δυνατά. Μια αγάπη με ένταση και διάρκεια. Μια αγάπη με «θέλω» και κανένα «πρέπει».
Κι αν όλα αυτά τα ήξερες στον βαθμό που θέλω να τα ξέρεις, τότε θα καταλάβαινες πραγματικά πόσα μπορώ να κατακτήσω για ‘σένα. Πόσα μπορώ να δώσω που δε σου έχουν δώσει ποτέ. Σκέφτομαι μήπως αυτό σε τρομάξει, αλλά μετά πάλι το ξεχνώ μόλις αντικρίσω τα μάτια σου.
Κι αν, τελικά, δε βρω τη δύναμη να στα πω, αν δειλιάσω θα ‘χω αυτό το γράμμα. Θα ‘ναι η δική μου απόδειξη καρδιάς. Θα περάσει στα χέρια σου και θα το ανοίξεις. Θα διαβάσεις την κάθε του λέξη και θα τα μάθεις όλα. Θα σηκώσεις για λίγο το κεφάλι σου να με κοιτάξεις και θα συνεχίσεις να το διαβάζεις. Θα κοκκινίσεις λιγάκι από ντροπή, κι εκείνη τη στιγμή θα σε φιλήσω. Κι αυτό το φιλί θα ‘ναι η επιβεβαίωση που αποζητάς για να σφραγίσουν τα πάντα.
Να ‘ξερες μόνο πόσα ακόμη θέλω να γράψω, μα πέρασε η ώρα και πρέπει να βιαστώ. Να κάνω γρήγορα για να σε βρω και να στα δείξω όλα. Να τα εκφράσω τώρα που πήρα φόρα, να μη με σταματάει τίποτε. Να ‘ξερες μόνο πόσο καλά σε ξέρω. Πόσο ίδιοι είμαστε.
Να ‘ξερες μόνο πόση γοητεία κρύβει το χαμόγελο που κοιτάζω τώρα. Τώρα που σε κοιτάζω. Γράμμα έρωτα όλο αυτό και το τέλος θα το γράψω με τα χάδια μου. Για να σου θυμίσω πως τα δικά σου «σε αγαπώ» είναι τα μόνα που αποζητώ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
