Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς μπήκες έτσι ξαφνικά στη ζωή μου. Χωρίς να με ρωτήσεις, με το το έτσι θέλω. Μέχρι τη στιγμή που ξαναήρθες, εγώ προσπαθούσα να σε ξεπεράσω, να αφήσω πίσω το παρελθόν και όσα ένιωσα από την ημέρα που έφυγες. Ήθελα να ξεχάσω εκείνες τις μέρες που έκλαψα μόνη στο κρεβάτι μου σε ένα άδειο σπίτι. Τις μέρες που περίμενα με τόση λαχτάρα να έρθεις να με βρεις, αλλά μάταια. Αυτά κι άλλα τόσα που πέρασα μακριά σου, ήθελα να τα ξεχάσω. Και τώρα μου τα ξαναθύμισες, προσφέροντάς μου ένα ποτό. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο σκοπός σου ή αν περίμενες κάτι από εμένα, αλλά εγώ η αφελής έπεσα πάλι στην παγίδα σου και ξαναγύρισες στις σκέψεις μου, ενώ σε είχα βγάλει απ’ το μυαλό μου.
Μου είπες ότι σου έλειψα. Δεν μπορώ να κρύβομαι πίσω απ’ το δάχτυλο μου. Κι εμένα μου έλειψες πολύ και εκεί που είχα πει πως θα προχωρήσω παρακάτω, βρέθηκα πάλι σε σταυροδρόμι, χωρίς να ξέρω ποιον δρόμο να επιλέξω. Καλύτερα να μην ερχόσουν καθόλου, να μην έκανες τη ζωή μου άνω-κάτω γι’ ακόμη μια φορά, να με άφηνες στην ησυχία μου.
Να ξέρεις πως εγώ νιώθω περήφανη γι’ αυτά που ένιωσα, πως ήσουν για μένα ένας έρωτας δυνατός. Κι ας μην είχαμε αίσιο τέλος κι ας μην έγιναν πραγματικότητα όλα όσα ονειρεύτηκα. Εγώ σε ερωτεύτηκα, εσένα που με είχες αγκαλιά όλο το βράδυ, που σε κοιτούσα σαν κοιμόσουν και που τώρα με δυσκολία ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω τα τόσο έντονα συναισθήματά μου.
Μου έλειψε να κοιμόμαστε κάθε βράδυ μαζί, να συναντιόμαστε μετά τη δουλειά κουρασμένοι κι οι δυο, αλλά χωρίς να μας νοιάζει, και να πηγαίνουμε βόλτες. Να βλέπουμε ταινίες, να πειραζόμαστε, να μιλάμε, να ζούμε ερωτικές στιγμές, να κοιμόμαστε αγκαλιά και να με ξυπνάς με ένα φιλί. Τι ωραία πρωινά, τι ωραίες ημέρες και νύχτες. Τότε όλη μου η μέρα είχε ένα νόημα, έναν σκοπό, ήξερα ότι θα σε δω και δεν μπορούσα να σε χορτάσω. Νομίζω είναι λογικό, αφού ένας ερωτευμένος άνθρωπος θέλει πάντα περισσότερο χρόνο.
Τώρα καταλαβαίνεις πώς ένιωθα αυτόν τον καιρό που ήμασταν χώρια; Απογοήτευση νιώθω μονάχα τώρα. Περιμένω απλώς να χτυπήσει το κουδούνι, ν’ ανοίξω την πόρτα, να τρέξω να σ’ αγκαλιάσω, να θυμηθώ τη μυρωδιά σου. Και να επιστρέψουν όλα στη φυσιολογική τους θέση ξανά, όπως παλιά, και το χαμόγελό μου πάλι στα χείλη, αφού έφυγε κι αυτό μαζί με σένα.
Έναν κόμπο στον λαιμό νιώθω κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Είναι ίσως τα δάκρυα που με πολλή προσπάθεια συγκρατώ για να μην ξεχυθούν απ’ τα μάτια μου, για να μη δει κανένας πως πονάω. Θέλω να νομίζουν όλοι ότι είμαι μια χαρά, ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν, αλλά εγώ να ξέρεις πως έχω ανάγκη εσένα. Έλα, σφίξε με στην αγκαλιά σου και μη μ’ αφήσεις να πάω πουθενά.
Ανοίγω μια μπίρα και βγαίνω στο μπαλκόνι, αφήνω τις σκέψεις να με περιβάλλουν και ψάχνω μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και στα φώτα μιας πόλης αδειανής να σε βρω. Ο παραμικρός θόρυβος με ταράζει, γιατί στο μυαλό μου έχω εσένα νομίζοντας πως θα σε δω. Σε ψάχνω παντού, ψάχνω να βρω τα μάτια που λύγιζα μπροστά τους, εκείνα που μόλις με κοιτούσαν τάραζαν όλο μου το κορμί. Τα μάτια που ερωτεύτηκα.
Αν μου έλεγες να τα παρατήσω όλα και να φύγω, θα τα άφηνα χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάνω λάθος, ξέρω ότι κάνω λάθος. Αλλά δεν μπορώ να πω όχι σε έναν άνθρωπο που ερωτεύτηκα, σε ένα πρόσωπο που τα έδωσα όλα. Σε χρειάζομαι. Θέλω να είσαι στη ζωή μου, όχι απλός περαστικός, αλλά βασικός ήρωας.
