Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Δανάη.
Έναν λόγο να μείνω. Αυτό θέλω να μου δώσεις. Τον ψάχνω καθημερινά, γιατί για να φύγω έχω βρει χιλιάδες. Αναρίθμητα όλα εκείνα που μου λένε να τρέξω μακριά σου. Να κρατήσω αποστάσεις ασφαλείας, να μη δεθώ παραπάνω, να κάνω το βήμα που πρέπει προς τα πίσω και να χωρίσουν οι δρόμοι μας.
Αιτίες να μας χωρίσουν πολλές. Αφορμές ακόμη περισσότερες. Τα φιλαράκια το λένε ξεκάθαρα όταν ζητάω συμβουλές κι ας ξέρουν πως στην τελική θα κάνω πάλι του κεφαλιού μου. Το μυαλό μου βάζει κάτω τα στοιχεία και τα βλέπω. Είναι ξεκάθαρο πως χώρια θα ‘μαστε καλύτερα. Πως δε θα χαλιέμαι πια για όλα εκείνα που περιμένω και δεν κάνεις, για τις απαιτήσεις μου στις οποίες δεν ανταποκρίνεσαι, για τη συμπεριφορά μου που σε πιέζει διαρκώς και σου ζητάει όλο και παραπάνω.
Μα κάτι ακόμα με κρατάει, σαν μια κλωστή δεμένη στην άκρη ενός νήματος που ‘χει σφηνώσει και ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Έναν λόγο να μείνω. Τον ζητάω από σένα. Μια πράξη, μια ένδειξη, λόγια. Κάτι να με πείσει πως αυτό που έχουμε μπορεί να κρατήσει, πως δεν είναι κάτι εφήμερο, πως αξίζει κι ας μου βγάζει την ψυχή. Πως για όσες φορές νευριάζω, άλλες τόσες και μία ακόμα θα γελάω και θα χαίρομαι. Πως για εκείνα που δεν παίρνω, θα υπάρχουν τα υπόλοιπα που μας προσφέρει αυτό που έχουμε που θα καταφέρνουν να τα ισοσταθμίζουν ή και να τα υπερνικούν.
Θέλω να μείνω. Αν δεν ήθελα, θα είχα ήδη αποχωρήσει. Εύκολος ο δρόμος του φευγιού, ειδικά όταν δε θέλεις να γυρίσεις να ρίξεις ούτε μια ματιά πίσω σου. Το αντίο, όταν είναι οριστικό, είναι και ηχηρό, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, μπροστά σε τίποτα δε δειλιάζει. Μα εγώ θα στο πω ξεκάθαρα, γιατί θέλω να το πιστέψεις. Εγώ δε θέλω να φύγω. Θέλω να μείνω, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, λες κι είμαι εξαρτημένη απ’ αυτό που έχουμε και δεν μπορώ να το κουνήσω ρούπι.
Μπροστά στο καλό και των δυο μας, προσπαθώ να με πείσω πως έχουμε κάτι μοναδικό που αξίζει να κρατήσει με τους δικούς του όρους και συνθήκες, ακόμα κι αν έχουμε μπροστά μας χίλια κύματα. Πως μπορεί να μην είμαστε το ιδανικό ζευγάρι, όμως μαζί κάνουμε έναν συνδυασμό ακαταμάχητο. Πως στους καβγάδες αγαπιόμαστε, στα μούτρα ερωτευόμαστε, στις στιγμές που δε θέλουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο, αυτό που έχουμε γίνεται όλο και πιο έντονο.
Ξέρω πως ίσως όλα αυτά είναι μονάχα στο μυαλό μου. Και πως ο μόνος λόγος που ψάχνω αυτόν τον λόγο είναι γιατί δεν τολμάω να πάω παρακάτω. Ακόμα κι έτσι όμως αν είναι τα πράγματα, εσύ έχεις μια στερνή ευκαιρία να με κρατήσεις, αν με θες πραγματικά. Ακόμα κι αν κατά βάθος χτυπήσεις φλέβα στην αδυναμία μου μπορούμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε, αρκεί να τ’ απολαμβάνουμε κι οι δυο. Τι λες; Θέλεις;
