Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω τις λέξεις για να περιγράψω αυτά που κρύβονται στον εσωτερικό μου κόσμο τη δεδομένη στιγμή, όμως θα καταβάλω κάθε προσπάθεια για να βγάλω από μέσα μου όσα νιώθω για σένα -αυθόρμητα, αφιλτράριστα, αβίαστα. Είναι πλέον το τελευταίο μου χαρτί στο παιχνίδι της επικοινωνίας μας.
Σε γέλασαν αν νόμιζες πως όλα είναι καλά. Ο έρωτας δεν έχει μόνο καλή πλευρά, έχει κι άσχημη. Αν ο έρωτας για μένα είχε πρόσωπο, θα έμοιαζε σίγουρα με το δικό σου. Έχεις την πιο λευκή, την πιο όμορφη και αγνή ψυχή που έχω δει. Ναι, την έχω όντως δει. Σου είπα κάποτε πως όταν ο υπόλοιπος κόσμος σε κοιτάζει και βλέπει απλώς δυο μάτια μελιά, εγώ προσπαθώ να δω μέσα σου. Έμαθα καλά πια ακόμα και την πιο μικρή σου ευαισθησία. Γνωρίζω κάθε σου συστολή, κάθε σου σκέψη, αντίδραση, συναίσθημα.
Ήξερες ότι δεν μπορείς να κρυφτείς από μένα κι ούτε κι εγώ μπορούσα από σένα. Τα μάτια σου μού μιλούν και τους μιλώ κι εγώ. Σαν να παγώνει ο χρόνος όταν σε κοιτάζω. Το νιώθεις άραγε; Είσαι η μεγαλύτερή μου δύναμη και ταυτόχρονα η μεγαλύτερή μου αδυναμία. Ένας από τους λόγους που δεν μπορώ να φύγω από σένα είναι αυτός. Ένιωσα μετά από αρκετό καιρό τι σημαίνει ατόφια και ανιδιοτελής αγάπη. Όντως σε αγαπάω και δε φοβάμαι να στο πω. Και θα στο λέω ξανά και ξανά όσο θα έχω την ευκαιρία γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας στους δικούς μας ανθρώπους. Οφείλουν να γνωρίζουν, άλλωστε.
«Το άλλο εγώ μου», λέγαμε όταν αναφερόμασταν ο ένας στον άλλο. Τόσο στενά δεμένοι εμείς οι δυο και ταυτόχρονα τόσο απόμακροι ο ένας απ’ τον άλλον. Δεν ξέρω πώς συμβαίνει αυτό, μη ρωτήσεις τι λατρεύω σε σένα. Ούτως ή άλλως τα πιο πολλά τα γνωρίζεις. Θα μου πάρει ώρες να αποτυπώσω στο χαρτί όλα αυτά που νιώθω για σένα. Απλώς συνέχισε να διαβάζεις. Η τάση μας να αλληλοσυμπληρωνόμαστε είναι το στοιχείο μας. Να συνεχίζω τις προτάσεις σου κι εσύ τις δικές μου. Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι όταν μοιραζόμαστε απόψεις, γνώσεις, εμπειρίες, συναισθήματα. Μπορούμε να περάσουμε ώρες ατελείωτες ξεχνώντας την κούραση της καθημερινότητας ενώ μας βρίσκει η νύχτα να συζητάμε για τα πάντα, απ’ τα πιο σοβαρά ως το πιο γελοία.
Όμορφα όλα αυτά, ε; Πλέον όμως δε μου μένει κάτι άλλο να κάνω και θα ήμουν βαθιά νυχτωμένη αν έστω και λίγο πίστευα ότι επειδή σου δόθηκα ολοκληρωτικά, δε θα πονέσω ή δεν πόνεσα. Έκανα τις επιλογές μου, ρίσκαρα και όπως φάνηκε έκανες και εσύ τις δικές σου.
Η διαφορά μας είναι ότι ενώ εσύ είσαι η πρώτη μου επιλογή εγώ για σένα έρχομαι δεύτερη. Και δε θα το δεχτώ αγάπη μου, δεν το αντέχω, γι’ αυτό φεύγω. Πολλά τα «αν», πολλά τα «γιατί», πολλά τα «αλλά». Όμως κουράστηκα να τα σκαλίζω. Παρ’ όλα αυτά εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος κι ας μην είμαι εγώ ο λόγος. Όσον αφορά εμένα έχω απλώς αποδεχτεί ότι για αρκετό καιρό ακόμα θα μείνω ερωτευμένη με τις ρυτίδες που σχηματίζονται κάτω απ’ τα μάτια σου όταν γελάς.
Καληνύχτα και καλή ζωή αγάπη μου.
