Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Σοφία.
Ξέρεις τι; Όπως θα έλεγες κι εσύ, με βάση τα τραγούδια που ακούς -ή καλύτερα ακούμε. «Θέλω να με νιώσεις». Πόσο συναίσθημα μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες γραμμές, αγάπη μου;
Βαρέθηκα να είμαι η κολλητή σου. Μόνο η κολλητή σου εδώ και τόσα χρόνια. Είναι κουραστικό να προσποιούμαι μόνο και μόνο γιατί θέλω να είμαι κοντά σου. Γιατί δε θέλω να σε χάσω, δεν θέλω να χαθεί αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο ανάμεσά μας.
Μου αρέσει που είμαι πάντα κάτι παραπάνω από ό,τι είναι οι άλλες για σένα, όμως, αφού ήδη είμαι κάτι σημαντικό για στη ζωή σου θα ήθελα να γίνω ολοκληρωτικά αυτό το σημαντικό. Ολοκληρωτικά δική σου, μόνο δική σου.
Δε θέλω να σε αγγίζει άλλη πλέον. Βαρέθηκα να σε έχουν αυτές που δεν έχουν τίποτα να πουν για σένα. Τι ξέρουν εκείνες; Ήταν ποτέ εκεί στις χαρές και στις λύπες σου; Σε είδαν ποτέ να δακρύζεις από αδυναμία; Να δακρύζεις από χαρά κι από θλίψη; Πού ήταν αυτές τότε; Γιατί, λοιπόν, έχουν αυτές την πλεονεκτική αυτή θέση να είναι στα χέρια σου κάθε Σαββατόβραδο και κάθε Δευτέρα πρωί αντί να είμαι εγώ; Εγώ που σε αγάπησα και σ’ αγαπώ.
Δικό μου το φταίξιμο. Ποτέ δε σου ανοίχτηκα. Φοβήθηκα για τη φιλία μας, βλέπεις. Δε γίνεται να ξέρεις εσύ από έρωτα. Φοβάσαι να δεσμευτείς κι όμως ξέρεις ότι μαζί θα κάναμε την απόλυτη έκρηξη χημείας. Το βλέπω στα μάτια σου, γαμώτο, δε με κοιτάζεις όπως κοιτάς τις άλλες. Δεν μπορεί και δεν είναι αυτές ό,τι είμαι εγώ για σένα.
Σε θέλω, γαμώτο. Σε θέλω και τρελαίνομαι στη σκέψη ότι ενώ ίσως έχεις τέτοια αισθήματα κι εσύ δεν μπορούμε να είμαστε μαζί μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι. Δειλιάζεις. Ας με πληγώσεις πια! Πλήγωσέ με, έχω πληγωθεί τόσο πολύ μαζί σου που δε με νοιάζει πλέον να πληγωθώ άλλο. Κούρασε το αστείο. Κούρασε πραγματικά.
Θέλω εσένα, εμένα, μαζί. Ο απόλυτος δεσμός. Όλοι το λένε για μας, μόνο εσύ δεν το βλέπεις πια; Τι έχω τόσο άσχημο που σε κάνει να μη με θέλεις; Για να είμαστε τόσα χρόνια κολλητοί –ποτέ δεν ήμουν φιλική απέναντί σου– δε γίνεται να με βλέπεις για κακό άνθρωπο.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι φοβάσαι. Μη φοβάσαι. Θέλω τόσο να κάνω το βήμα, φοβάμαι όμως. Ξέρεις, είναι δύσκολο να θέλεις να εξομολογηθείς και να μην το κάνεις για να μη χάσεις τον άνθρωπο αυτόν απ’ τη ζωή σου.
Όμως το αστείο είναι πως εμείς ξέρουμε. Ξέρεις τι νιώθω, το βλέπεις.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
