Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Αγγελική.
Τι είναι ο έρωτας; Οι επιστήμονες λένε ότι είναι η έκρηξη σεροτονίνης και ντοπαμίνης στον εγκέφαλο όταν υπάρχει έλξη μεταξύ δύο ανθρώπων. Η σεροτονίνη, εξάλλου, είναι η ορμόνη της ευτυχίας και της χαράς. Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι λένε ότι είναι οι πεταλούδες στο στομάχι, το σφίξιμο στο στήθος, η δυσκολία στην αναπνοή όταν τον σκέφτεσαι, τα κλάματα κάποιες φορές, η ανορεξία γιατί το στομάχι σου έχει δεθεί κόμπος. Όλα αυτά και πολλά-πολλά άλλα.
Και τα δύο είναι σωστά. Το ένα είναι η αιτία και το άλλο είναι το αποτέλεσμα. Μα πώς γίνεται, όμως, το «μπαμ» και δεν το καταλαβαίνουμε; Μυστήριο. Κι όμως ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά, μια λέξη, ένα «γεια», μια στιγμή. Απλά καθημερινά πράγματα που κάνουμε και μπορεί να μας ερωτευτεί κάποιος ή να ερωτευτούμε εμείς οι ίδιοι, που και με όλα τα βιβλία του κόσμου δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, να καταλάβουμε ή να περιγράψουμε. Αυτά αρκούν για να στιγματιστείς αρκετά κι ίσως ανεξέλεγκτα. Και ίσως για πάντα, αν είσαι τυχερός και βρεις τον ιδανικό άνθρωπο.
Αρκεί ένα δεύτερο του δευτερολέπτου να γίνει το μεγάλο «μπαμ», αυτό το θανατηφόρο «κλίκ». Εξάλλου και μια σπίθα δεν αρκεί για να ανάψει μια φωτιά που μπορεί να κάψει τα πάντα στο πέρασμά της; Κάπως έτσι λειτουργεί κι ο έρωτας. Και παρασύρεσαι. Παρασύρεσαι κι αφήνεσαι στη δύνη των συναισθημάτων σου. Κι είτε καταλήγεις σε ό,τι πιο ωραίο έχεις ζήσει είτε σε κάτι που θα μετανιώνεις που το ένιωσες, γιατί τελικά πονάει όσο δε φαίνεται. Γιατί πιο πολύ πονάει να είσαι ερωτευμένος, παρά να είσαι μόνος καμιά φορά.
Ανεξέλεγκτος κι ανεξήγητος. Ένα παντοτινό μυστήριο είναι ο έρωτας. Που παίζει παιχνίδια με το μυαλό σου και τις σκέψεις σου. Σε αφοπλίζει τρομακτικά γρήγορα και σε κάνει να χάνεσαι, να χάνεις τον χρόνο, αλλά και να μετράς παράλληλα. Να μετράς τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες, ακόμα και τους μήνες ή τα χρόνια. Στο παρελθόν είχαμε ιστορίες έρωτα που κατέληξαν σε πόνο, όπως ο Ρωμαίος με την Ιουλιέτα είτε η Κλεοπάτρα με τον Μάρκο Αντώνιο. Βέβαια, γι’ αυτό έχουν μείνει και στην ιστορία ως τραγικοί έρωτες.
Ωστόσο, ίσως η πραγματικότητα κι η καθημερινότητά μας να μη διαφέρει και πολύ απ’ των παλαιών εποχών. Τουλάχιστον στο κεφάλαιο με τους έρωτες που μπορούν να γραφτούν σε βιβλίο. Και ξέρω κι εγώ μερικούς τέτοιους, ιστορικούς, αληθινούς, πραγματοποιημένους και μη έρωτες. Άγνωστοι έρωτες που δεν τους έμαθε κανείς, που δε μίλησε κανείς γι’ αυτούς, που έμειναν κρυφοί για χρόνια ή και για πάντα. Κι αυτοί οι έρωτες πονάνε κι ίσως πονάνε περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε, απ’ όσο ξέρουμε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι απραγματοποίητοι, αλλά συνήθως αληθινοί. Γιατί ο αληθινός έρωτας, στην τελική, πονάει και μάλιστα πολύ. Όπως κι η αληθινή αγάπη καμία φορά.
Κάποιοι λένε ότι ο έρωτας κρατάει 6 έως 8 μήνες και μετά ξεθυμαίνει, χάνεται. Κι όμως, υπάρχουν έρωτες που κρατάνε μια ζωή. Μια αιωνιότητα. Και δεν ξεχνιούνται ούτε χάνονται. Όπως λένε πολλοί, για παράδειγμα, ο πρώτος σου έρωτας -εδώ ίσως και να διαφωνώ λίγο, εκτός αν μιλάμε για σοκολάτα, που, οκ, αυτός ο έρωτας δε χάνεται ποτέ.
Άλλοι πάλι λένε πως ο απόλυτος έρωτας έρχεται μόνο μία φορά στη ζωή μας, πάντα στη σωστή στιγμή για τον καθένα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το πιστέψω ή να ελπίζω ότι υπάρχει αυτό. Όλα όντως να γίνονται για κάποιο λόγο; Δεν ξέρω. Κι ίσως ποτέ να μη μάθω ή να καταλάβω τι σημαίνει. Αν και κάποια στιγμή θέλω να ελπίζω για το αντίθετο. Και χρειάζεται υπομονή γι’ αυτόν τον απόλυτο έρωτα, αν τελικά όντως υπάρχει το ιδανικό για όλους. Ο ιδανικός απόλυτος έρωτας που μπορεί να γίνει η απόλυτη αιώνια ιδανική αγάπη. Η μία και μοναδική. Αυτή. Αυτή πιστεύω αναζητούν όλοι. Αυτό θέλουν.
Το θέμα, όμως, είναι άλλο. Πώς διαχειρίζεται και προστατεύει κανείς την καρδιά του. Δεν αναλώνεται σε ανόητους, ανιαρούς, εφήμερους έρωτες που κάθε άλλο παρά ιδανικοί κι απόλυτοι είναι. Αλλά και πάλι, είναι ζήτημα καρδιάς…
