Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Έλα να γράψουμε μια εντυπωσιακή αρχή. Τώρα, που ακόμη είμαστε στα ξεκινήματά μας. Έλα να κάνουμε αυτό που ζούμε, μια ιστορία που θα γουστάρουμε να λέμε και που κάθε φορά που θα μας δίνεται η ευκαιρία, θα σπρωχνόμαστε λίγο για το ποιος θα πει τα καλά κομμάτια. Που όταν θα μας ρωτάνε φίλοι και γνωστοί πώς άρχισε, εμάς τα μάτια μας θα φωτίζονται και το χαμόγελό μας θα αφήνει όχι την αίσθηση του ρομαντικού μα του ανορθόδοξου. Του «και να σου πούμε δε θα το πιστέψεις, θα νομίζεις ότι υπερβάλουμε» μα εμείς θα ξέρουμε πως οι σάλτσες μας είναι μόνο στην αφήγηση και στα ηχοχρώματά της, την ουσία θα την κρατάμε άθικτη.
Έλα να γράψουμε μια ιστορία που θα στερείται χρυσόσκονης. Δε μας ταιριάζει άλλωστε, δεν είμαστε εμείς για τα πολλά γυαλιστερά και τα γκλίτερ. Ούτε τα πολλά ρομαντικά πιστεύω μας ταιριάζουν. Δε θα έχει νόημα η ιστορία μας να είναι γεμάτη από τριαντάφυλλα και αφιερώσεις τραγουδιών του Lionel Richie, αστεία θα μοιάζει. Χίλιες φορές Χατζηφραγκέτα, άντε κι αγριολούλουδα. Χίλιες φορές ένα «ποίημα σουρεάλ», που κρύβει μέσα του όλα τα λόγια που τελικά ποτέ δε βρήκαμε κι ένα «νυχτερινό μπανάκι» να μας θυμίζει τις πρώτες συναντήσεις μας σε εκείνες τις παραλίες που βρίσκαμε τυχαία και που κατά βάθος και οι δύο αναρωτιόμασταν αν ήταν έξυπνη ιδέα να επισκεφτούμε, αλλά που ταυτόχρονα το παίζαμε θαρραλέοι και κυνηγοί της περιπέτειας.
Θες να πεις κάπου κάτι ανώνυμα; Κάνε ένα κλικ εδώ!
Ας μη βάλουμε δράκους στο γραπτό μας, τουλάχιστον όχι στην αρχή του. Αλλά κι αν αυτοί κάνουν εμφάνιση απρόσκλητοι, έλα να τους δούμε σαν πολύχρωμους κι εντυπωσιακούς. Να μπορούμε να πούμε ότι είχαν μια ουρά που όμοιά της δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ και ότι μας έβαλαν στη διαδικασία να δουλέψουμε το μεταξύ μας με πρωτοστάτη το μυαλό μας. Έτσι θα πάρουν άλλη αξία, αφού μέσα από αυτούς εμείς θα μάθουμε να ελισσόμαστε. Κι ας μη γελιόμαστε, ακόμη κι αν δεν έρθουν στις πρώτες δυο σελίδες, δε πάει να πει ότι θα αργήσουν και πολύ να κάνουν εμφάνιση. Ούτε φυσικά πρέπει αυτό να το μετρήσουμε για κακό ή για αναποδιά. Την αντίδρασή μας είναι που πρέπει να αξιολογήσουμε. Το πώς τους αντιληφθήκαμε και το αν τους αφήσαμε να μας επηρεάσουν.
Ψήσου να δώσουμε αξία στις λεπτομέρειες εκείνες που ποτέ δεν ακούμε όταν μας λένε μια ιστορία καψούρας. Εγώ, ας πούμε, στα δικά μου κομμάτια, θα έβαζα το πόσο αντιπάθησα στην αρχή το χρώμα του κραγιόν σου και το πόσο με ενοχλούσε που έμενε πάνω στο τσιγάρο σου και με απέτρεπε από το να σου το πάρω από τα χέρια και να τραβήξω τζούρα. Κι εσύ νομίζω το ήξερες, γι’ αυτό επέμενες να το φοράς. Για να προστατέψεις τις πολύτιμες ανάσες της νικοτίνης σου από το να καταλήξουν στα πνευμόνια μου. Θα έβαζα όμως κι ένα κομμάτι για εκείνο το βραχιολάκι στο χέρι σου, που ήταν τελείως παράταιρο από ό,τι άλλο φορούσες, μα αρνιόσουν να το βγάλεις. Σαν παιδί που αρνείται να βγάλει από πάνω του την κόκκινη μάλλινη ζακέτα, που εκείνο ονομάζει κάπα, ακόμα και μέσα στη μέση του καλοκαιριού με σαράντα βαθμούς θερμοκρασία έξω. Εκείνο το βραχιολάκι που ακόμη προσπαθώ να σε πείσω να μου πεις την ιστορία του.
Εσύ; Ποια είναι τα κομμάτια που θα ήθελες να τονίσεις; Ποια εκείνα που θεωρείς σημαντικά, μα κυρίως ποια εκείνα που ακόμη κι αν θεωρείς ανούσια, για κάποιο λόγο σου μείνανε; Αυτά πες μου, αν το θέλεις, κι έλα έτσι να γράψουμε ένα story με εντυπωσιακή αρχή, χωρίς να αναλωθούμε στη μέση ή στο τέλος.
