Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Όταν σε πρωτοείδα, κάτι σκίρτησε μέσα μου. Απ’ την πρώτη μας επαφή σού έδωσα σημασία. Ήθελα να μάθω τ’ όνομά σου, τίνος είσαι εσύ που μου τράβηξες το ενδιαφέρον. Δουλεύαμε στον ίδιο χώρο και μέρα τη μέρα ερχόμασταν χωρίς να το θέλουμε πιο κοντά. Όλα ξεκίνησαν με κάτι αθώα πειράγματα. Εκείνη την καζούρα που και καλά τη λες στον άλλο για να βγεις από πάνω, ενώ στόχος σου είναι να κερδίσεις την προσοχή του.
Μπλέξαμε αναπόφευκτα. Εκείνες τις πρώτες βόλτες ακολούθησαν τα πρώτα φιλιά. Κι όσο κι αν τα πράγματα πήγαιναν απ’ το καλό στο καλύτερο, κάποια στιγμή τα πάγωσες όλα. Αποστάσεις δεν κράτησες, ήσουν το ίδιο εκδηλωτικός και διαχυτικός όσο την πρώτη στιγμή. Όμως αποφάσισες να μην ανοιχτείς περισσότερο, λες κι είχες φτάσει στο μέγιστο σημείο που μπορούσες να δώσεις και δεν είχε περισσέψει τίποτα άλλο.
Κι ενώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δεν το προχωράμε κι η όλη φάση είχε μείνει στάσιμη, εσύ έφυγες. Χωρίς να με προετοιμάσεις, χωρίς κάποια συζήτηση. Μπήκες στον κόπο να μου το ανακοινώσεις εκ των υστέρων, λες κι ήταν διαδικαστικό, για να μην προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη ή να σε επηρεάσω συναισθηματικά, για να μη σε ψάξω. Δεν ήθελες όμως να λήξει η φάση μας εκεί.
Συνέχισες να μου στέλνεις και να κρατάς επαφές. Να μου υπενθυμίζεις πόσο σου ‘χω λείψει. Να με παίρνεις τηλέφωνα και να μου λες πως σύντομα θα ‘ρθεις να με δεις. Δε σου κρύβω πως στην αρχή ξενέρωσα που απομακρύνθηκες χωρίς να δώσεις περαιτέρω εξηγήσεις. Δεν ήταν σωστό εκ μέρους σου να μην μπεις καν στη διαδικασία να μ’ αποχαιρετήσεις.
Την υπόσχεσή σου την κράτησες, όμως πολύ καιρό μετά. Εμφανίστηκες ξανά στη ζωή μου από το πουθενά, απρόσκλητος επισκέπτης. Νόμιζες πως τα πράγματα θα ήταν όπως τ’ άφησες. Πως μπορεί η ζωή να κάνει παύση και να γυρίσεις λίγο καιρό μετά βρίσκοντας τα πάντα στη θέση τους.
Όμως τα δικά μου αισθήματα είναι πια διαφορετικά. Τόσο καιρό μετά κατάφερα να σε διώξω απ’ τις σκέψεις μου, να κάνω όσα ένιωθα για σένα λιγότερο έντονα. Το ότι εμφανίστηκες για να προκαλέσεις και πάλι αναταραχή, δεν έφερε χαρά στη ζωή μου. Τα αισθήματα ξεθώριασαν στον χρόνο κι αυτό δεν είναι κάτι που έκανε λάθος κανένας απ’ τους δυο μας. Απλώς, αν δε ζήσεις την καψούρα σου τώρα στο μέγιστο, δεν μπορείς να περιμένεις πως όταν το θυμηθείς θα ‘ναι εκεί να σε περιμένει, με το ίδιο πάθος, το ίδιο διαπεραστικό βλέμμα, το ίδιο λαμπερό χαμόγελο, την ίδια επιθυμία να σε αγκαλιάσει.
Υπάρχει φυσική φθορά κι αυτό ήρθε στη μεταξύ μας σχέση. Όχι λόγω ρουτίνας, μα λόγω απόστασης. Μια οικειότητα που δε χτίστηκε αλλά πολύ γρήγορα μας έκανε δυο παλιούς γνωστούς που το μόνο που έχουν πια να μοιραστούν είναι αναμνήσεις.
