Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Μ. Π.
Δεκέμβριος 2017.
Φτάνοντας στο τέλος του χρόνου, όλοι κάνουν τους απολογισμούς τους, κλείνουν τους λογαριασμούς με το παρελθόν, σουμάρω λάθη και σωστά. Τι κι αν έχω κάνει αμέτρητες προσθαφαιρέσεις στο κεφάλι μου, τι και αν τα χαρτιά γέμισαν με ισολογισμούς, ισοζύγια, το όνομά σου και τα λάθη μας.
Δύο χρόνια μετά προσπαθώ να βρω πού έγινε το λάθος στους υπολογισμούς. Μα όσες πράξεις κι αν κάνω, ο λογαριασμός στο όνομά σου έχει πάντα θετικό πρόσημο, ενώ εσύ ισχυρίζεσαι ότι ήμουν το «παραβίασμα» των ορίων σου…
Κάποιος κάποτε είπε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και ναι, μπορείς να πεις ότι ξεκίνησε λάθος αυτή η σχέση με 4000 χιλιόμετρα γεωγραφικής απόστασης και 200 χιλιόμετρα στο κοντέρ συναισθημάτων και με μηδενισμό των χιλιομέτρων στην καρδιά.
Λάθος που απ’ την πρώτη στιγμή διείσδυσα στα άδυτα του μυαλού και της ψυχής σου, για να διακρίνω τις ανεπαίσθητες εναλλαγές σου, το χαμένο σου βλέμμα όταν σκέφτεσαι, τις γραμμές στο μέτωπο σου όταν υπεραναλύεις τα πάντα γύρω σου.
Ναι, ήταν λάθος που όταν με έκλεισες για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου, ένιωσα πως ήταν ό,τι πιο δικό μου είχα. Εκεί δεν περίσσευα ούτε στριμωχνόμουν, ήταν φτιαγμένη στα δικά μου μέτρα και σταθμά.
Και ναι, ίσως ήταν λάθος που οι ματιές μας τα έλεγαν όλα, που ακόμα και σήμερα μ’ ένα βλέμμα μας τα λόγια είναι περιττά. Ίσως επίσης ήταν λάθος που ενώ τα έχανα όλα, εγώ επέλεξα συνειδητά εσένα, που και τώρα πάλι εσένα επιλέγω.
Κι αναρωτιέμαι με μια πιο αναλυτική ματιά σαν οικονομολόγος, αν ήταν λάθος που ξεγυμνώσαμε τους εαυτούς μας μπροστά στις αληθινές προκλήσεις της ζωής, στον ίδιο τον θάνατο.
Το λάθος μου; H άνευ όρων αποδοχή και κατανόηση της κυκλοθυμίας σου, η ένθερμή μου ενθάρρυνση των προσπαθειών σου να πας σε ουρανούς με άστρα και να επιτύχεις όσα όλα ονειρεύτηκες. Το δικό σου λάθος; Που δεν πίστεψες μία φορά σε εσένα. Που δεν πιστεύεις πως μπορείς να αγαπηθείς για όλα τα γκρίζα σημεία σου. Για όλα εκείνα τα σημάδια της ψυχής και του σώματός σου, που δεν πίστεψες ότι κάποια έχει τη δύναμη να αγαπά εσένα. Που πάλεψες για το απόλυτο και περιορίστηκες στο λίγο.
Και κάνοντας τον τελικό λογαριασμό, το κόστος βγαίνει πως ήσουν ό,τι πιο σωστό είχα όταν όλα τα άλλα έμοιαζαν λάθος. Κι είσαι απ’ τα λάθη και τα πάθη που δε μαθαίνονται, ακόμα κι απ’ την πιο σκληρή τιμωρία. Είσαι απ’ τα λάθη που θέλω να ξαναζήσω με τέρμα το ράδιο. Να προσέχεις. Σ’ αγαπώ!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
