Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Α. Λ..
Ξεκίνησαν όλα απλά, με ένα βλέμμα, ένα ραντεβού, ένα φιλί. Δεν το περίμενα να μου συμβεί. Πάντα φύλαγα τον εαυτό μου από αυτόν. Νόμιζα ότι είναι κάτι σαν ασθένεια και δεν έπρεπε να κολλήσω. Πέρασα σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή μου με ασφαλείς επιλογές. Με συντρόφους που ένιωθα τόσο, όσο. Πάντα πρόσεχα κι έπαιρνα απόσταση. Απόμακρη. Παγωμένη. Προφυλαγμένη από το να νιώσω. Παρατηρούσα τους άλλους να ερωτεύονται, να πέφτουν στα πατώματα, να γράφουν τραγούδια, ποιήματα, κείμενα, να κλαίνε, να χτυπιούνται, να αφιερώνουν, να πίνουν, να καπνίζουν, να λάμπουν και δεν το καταλάβαινα. Το υποτιμούσα. Νόμιζα ότι είναι άρρωστοι. Είχα χτίσει τόσα γερά τείχη και ήμουν ασφαλής εκεί. Ήμουν καλά. Αλλά μόνη. Ασφάλεια. Αυτό με ένοιαζε.
Περνάνε τα χρόνια και νιώθω ότι είμαι κενή, ότι ζω τη ζωή μου από απόσταση. Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Δεν πρέπει να το κάνω αυτό στον εαυτό μου. Γίνομαι ηθοποιός, ασχολούμαι με το θέατρο. Παίζω ρόλους. Ασφαλής απόσταση και εδώ. Νιώθω το συναίσθημα ενός άλλου. Και κάπου εκεί γίνεται η αλλαγή. Πού είναι το δικό μου συναίσθημα; Βγαίνω από τον ρόλο και αρχίζω να μπαίνω στον εαυτό μου. Να τον γνωρίζω, να τον ακούω. Μου μιλάει πολλά χρόνια αλλά τον βάζω σε σίγαση. Αρχίζω πια να ακούω, να αυξάνω την ένταση. Αρχίζω να ακούω. Μου φωνάζει «Σπάσε τα τείχη, νιώσε».
Η φωνή δυναμώνει, γίνεται εκκωφαντική, δεν μπορώ να μην ακούω άλλο. Φεύγω από μια παγωμένη και τυπική σχέση. Διαλύω έναν γάμο που είναι απλή συγκατοίκηση. Είμαι έτοιμη. Διαθέσιμη να γνωρίσω αυτό το μυστήριο για μένα. Ανοιχτή στο άγνωστο του έρωτα. Περιμένω.
Σε γνώρισα τυχαία και έκανα το πρώτο βήμα. Είχα ακόμη τη συνήθεια να ξεκινάω με απόσταση, αλλά ένιωθα πιο έτοιμη. Άρχιζε μέσα μου η αλλαγή. Εσύ έμπειρος, με φίλτρα, αναζητάς την ιδανική. Την ξέρεις. Την έχεις φτιάξει στο μυαλό σου, την οραματίζεσαι και περιμένεις να έρθει. Λες ότι κάποτε τη γνώρισες και έζησες το απόλυτο, αλλά έκανες λάθη και την έχασες. Έχεις κάνει πολλά βήματα. Έχεις νιώσει το τρέμουλο, όταν τη φιλάς. Έχεις ζήσει μέσα στη γλυκιά τρέλα του έρωτα, έχεις ταξιδέψει για να τη δεις. Έχεις κάνει υπερβολές. Έχεις κοιμηθεί και ξυπνήσει, γνωρίζοντας ότι είσαι με τον σωστό άνθρωπο δίπλα σου.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία έρωτα!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Εγώ δεν ξέρω για τον έρωτα, πάντα τον φοβόμουν. Κοιμόμουν και ξύπναγα αγκαλιά με την ασφάλεια, όχι τον έρωτα. Και κάτι αρχίζει να ξυπνάει μέσα μου για σένα. Ξεκινάει σαν μικρό ταρακούνημα, σαν τσίμπημα στην παγωμένη μου καρδιά. Ξαφνιάζομαι, δεν ήξερα ότι μπορώ να νιώσω έτσι. Θέλω να σε βλέπω συνέχεια. Σε σκέφτομαι συνέχεια. Ακούω τραγούδια και νιώθω ότι έχουν γραφτεί για μένα. Τόσοι άνθρωποι έχουν ερωτευτεί, τόσοι έχουν αγαπήσει κι εγώ τίποτα τόσα χρόνια. Δακρύζω και όσο δακρύζω, τόσο ξεπαγώνω.
Όμως εσύ δεν το βλέπεις έτσι, δεν είναι αμοιβαίο. Αρχίζει και χαλάει. Απομακρύνεσαι κι όσο απομακρύνεσαι, τόσο φουντώνει μέσα μου. Ο έρωτας έχει έρθει να με παρασύρει. Αφήνομαι να νιώσω. Δε με πειράζει να εκτεθώ, να μην έχω ανταπόκριση. Είναι ένας ανεμοστρόβιλος κι εγώ στο κέντρο του. Τι ζάλη! Τι στροβίλισμα!
Πετάω. Δεν τον φοβάμαι, θα τον ζήσω. Χωρίς ανταπόκριση. Θα τον ζήσω και θα τον πενθήσω. Έχω καταλάβει πια ότι νιώθω, ότι μπορώ να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να παρασυρθώ. Δυνατά και βαθιά. Σε βρήκα πριν το τέλος και στα είπα, σε ευχαρίστησα που μου ξεπάγωσες την καρδιά. Πάντα θα κρατάς ένα κομμάτι της. Την υπόλοιπη θα τη δώσω, είμαι έτοιμη. Θα τη δώσω σε έναν άνθρωπο που θα τη δεχτεί. Θα την κρατήσω για το αμοιβαίο, με φροντίδα και σεβασμό. Θα την κρατήσω ζεστή και θα τον περιμένω.
Σε ευχαριστώ που με βοήθησες να γκρεμίσω τα τείχη της ασφάλειάς μου, ελευθερώθηκα.
