Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Κάτι νύχτες σαν αυτή σε θέλω περισσότερο. Τι είναι το περισσότερο βέβαια, δεν ξέρω, καθώς δεν έχω ιδέα ποιο είναι το λιγότερο. Ποιος μπορεί να βάλει στη ζυγαριά την επιθυμία και να βγάλει σωστά το ζύγι της. Το βάρος της είναι μέσα μας. Υπαρκτό, σε κάθε σκέψη, σε κάθε κρυφή φαντασίωση, βαθιά προσωπικό. Βαρίδι στα πόδια που σε βουλιάζει τα βράδια. Ανυπολόγιστο, ως οφείλει κάθε συναίσθημα να είναι.
Καμιά φορά νιώθω πως ζω χωρίς οξυγόνο και το μυαλό τριγυρνάει, περιπλανιέται ανήμπορο να σκεφτεί λογικά και να προστατευτεί. «Πού είναι; Γιατί δεν είναι εδώ; Υποφέρει; Τον ενοχλεί που μ’ έχει και δε μ’ έχει;» Θέλω νομίζω να σ’ ενοχλεί. Δε θέλω να υποφέρεις όμως. Ή τουλάχιστον, δε μου το παραδέχομαι.
Κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι, όταν αγαπάς μόνος. Τα χέρια του πάνω σου, σε κάθε σημείο του κορμιού σου, που το αγγίζει σαν τις φορές που δεν ήξερες το χάδι τι σημαίνει. Το βλέμμα που βαθαίνει και γίνεται σκοτεινό σαν μια σειρήνα που σε καλεί και δεν είχε ποτέ ούτε μια ελπίδα αντίστασης. Γοητεύεσαι και βουτάς σ’ έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Η λογική μοιάζει να έχει εγκαταλείψει τα όπλα κι υποκλίνεται κι αυτή στην τρέλα του μονόπλευρου έρωτα.
Γιατί φεύγει. Και περιμένεις να γυρίσει πάλι. Να νιώσεις τους κροτάφους σου να σφυροκοπούν, τα πόδια σου να κόβονται και την ανάσα σου να βαθαίνει. Τι επίδραση έχει πάνω σου; Πώς άφησες κάθε δικλείδα ασφαλείας στην άκρη κι αποφάσισες να πέσεις με τα μούτρα στο μάτι της κουζίνας; Πού θα σε οδηγήσει αυτό; Δε σε νοιάζει. Αρκεί να καίγεσαι. Γιατί κάθε φορά που είναι εκεί, ξαπλωμένος, γυμνός και ξέπνοος δίπλα σου, εσύ νιώθεις να ζεις. Το αίμα κυλάει πιο γρήγορα στις φλέβες σου, το κορμί σου πάλλεται και ζητά επιτακτικά εκείνον. Εκείνον που δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κανέναν και τίποτα. Εκείνον που ψάχνατε ο ένας τον άλλον και δεν το ξέρατε. Δεν το υποψιαστήκατε ποτέ, μέχρι που σας χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα στο πρώτο τυχαίο άγγιγμα.
Καταδικασμένος, λοιπόν, είσαι κάτι νύχτες σαν αυτή να περιμένεις, να υπομένεις μέχρι την επόμενη φορά. Να έρθει και να ξαπλώσει πάλι δίπλα σου, όπως δεν μπόρεσε κανένας άλλος. Και μέχρι τότε, σφίγγεις τα δόντια, διώχνεις κάθε φωνή πραγματικότητας και λες πως έτσι θα ‘ναι ο έρωτας. Μα κι αν δεν είναι, καθόλου δε σε νοιάζει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
