Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η S. C. προς τον V. C.
Η απόσταση πονάει, μου είχαν πει κι είναι δύσκολο να αντέξει μία σχέση. Εγώ δεν το πίστεψα, τόλμησα, πάλεψα, όμως το μόνο που κατάφερα είναι να πονέσω. Πάει καιρός τώρα που εγώ είμαι μακριά κι εσύ είσαι στη σκοπιά ώρες αμέτρητες. Εγώ θέλω χάδια και γλυκόλογα, ενώ εσύ θέλεις ύπνο και παιχνίδια.
Πάει καιρός τώρα, που έπαψες να με ψάχνεις συνεχώς. Με ψάχνεις μονάχα όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, όταν δεν έχεις με τι άλλο να ασχοληθείς, σαν το παλιό σου παιχνίδι που ασχολείσαι μαζί του ξανά επειδή χάλασε το καινούριο. Τι έχει αλλάξει;
Πολλά βράδια, μετά από έντονους καβγάδες κι άσχημα λόγια, εσύ με μια ψυχρή καληνύχτα έβγαινες στην παγωμένη σκοπιά κι εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι σφίγγοντας στην αγκαλιά μου το αρκουδάκι που μου χάρισες κάποτε. Έκλαιγα ώρες αμέτρητες, όμως αυτό δεν οδηγούσε πουθενά. Το επόμενο πρωί έκανα σαν να μη συνέβη τίποτα. Αυτός ήταν ο δικός μας κύκλος, που κάθε μέρα συνεχιζόταν, χωρίς να αλλάζει κάτι για καλό.
Να ξέρεις ότι δεν αντέχω άλλο αυτήν την καθημερινότητα. Κάθε βραδύ με πιάνει σφίξιμο στην καρδιά, κόμπος στα στομάχι και τσούξιμο στα ματιά, ένα δάκρυ πάει να κυλίσει. Εκείνο το τηλεφώνημα στις 11 το βράδυ του Σαββάτου, έκανε μια μεγάλη ψυχική ανατροπή μέσα μου!
Τόσο καιρό προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, όμως, εκείνη τη μέρα κατάλαβα ότι το κενό μεταξύ μας όλο και μεγάλωνε. Ήταν πολύ δύσκολο να είμαστε όπως παλιά. Δε μου αρέσει καθόλου η συζήτησή μας. Με τόνο επιβλητικό παρουσιάσεις εμένα σαν να είμαι κάποια άλλη αναφέροντας ότι ψάχνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου και πως αυτό δεν είσαι εσύ.
Έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση. Πρέπει να σου δώσω λίγο χρόνο, να αποφάσεις το καλύτερο και για τους δυο. «Θα προσπαθήσω να σταματήσω να ασχολούμαι τόσο, πρέπει να ξανασταθώ στα ποδιά μου, όλο αυτό δε βγαίνει σε καλό», είπα στον εαυτό μου.
Πολλές ώρες αναζητώ τον λόγο που οδηγηθήκαμε εδώ κι αναρωτιέμαι γιατί χάθηκαν όλα αυτά που ζήσαμε. Αναπολώ τις ωραίες στιγμές που έχουμε μοιραστεί∙ ταξίδια, βόλτες σε πάρκα, καλοκαιριά και χειμώνες μαζί. Ίσως προσπαθώ να καλύψω το κενό με λάθος τρόπο κι υπερβολική αγάπη. Όσο εσύ μεγαλώνεις την απόσταση διαρκώς∙ μάλλον είναι ο δικός σου τρόπος να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.
Πιθανόν αυτό που ψάχνω να μην είναι αυτό που περιέγραψες εκείνο το βράδυ, αλλά σίγουρα αυτό που θέλω είναι να είμαι με κάποιον που να νιώθω ότι με θέλει, που δεν τον κουράζω, που περνάει ωραία μαζί μου κι αυτό αρκεί να κάνει κι εμένα ευτυχισμένη. Εσύ κάνεις το αντίθετο, όχι με την έννοια ότι δεν περνάω καλά μαζί σου, αλλά συνεχώς μου δείχνεις ότι κουράζεσαι, ότι βαριέσαι, ότι δεν περνάς καλά, ότι, ότι, ότι…
Γνωρίζω ότι ο χωρισμός θα ‘ναι δύσκολος, αλλά πιστεύω ότι αυτό θέλεις πραγματικά. Με τον καιρό ευελπιστώ να είμαστε πάλι μαζί ως φίλοι, ούτως ή άλλως έτσι ξεκινήσαμε κι αυτό δεν αξίζει να χαθεί για κανέναν λόγο! Η αγάπη που νιώθεις για κάποιον δε χάνεται, δεν μπορείς να τον αγαπάς τη μία μέρα και την άλλη όχι, μόνο το συναίσθημα αλλάζει από φιλικό σε ερωτικό…
Ξέρω ότι με αγαπάς κι εσύ, το νιώθω. Ίσως να φοβάσαι τον χωρισμό, γιατί μετά το κενό θα είναι πολύ μεγάλο. Τόσο καιρό μαζί μέχρι κι οι τσακωμοί είμαι σίγουρη ότι θα μας λείψουν. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ για σένα, ό,τι και να χρειαστείς. Είσαι κομμάτι της ζωής μου κι εγώ της δικής σου. Τρία χρόνια σχέσης δεν είναι λίγα, αν σκεφτείς ότι έχουμε ζήσει μόνο 20.
Σ’ αγαπώ πολύ, να προσέχεις!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
