Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Αμάντα.
Εγώ είμαι ο λόγος που αργεί απ’ τη δουλειά. Που τα βράδια κλείνεται για ώρες μέσα στην τουαλέτα. Που ακούει συνέχεια αυτό το τραγούδι. Εγώ είμαι ο λόγος που τον κάνει τόσο απαθή. Που τα χάδια του και το άγγιγμά του δεν είναι ίδια. Πολλοί είναι αυτοί που θα ρίξουν πρώτοι την πέτρα προς το μέρος μου. Θα τη ρίξουν χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ίχνος φόβου ή τύψεων για να ξορκίσουν το μίασμα. Μία από αυτούς τους «αναμάρτητους» ήμουν κι εγώ, άλλωστε! Αλλά τώρα ξέρω πως όταν κάτι είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει! Κι όσο κι αν προσπαθείς να το αποφύγεις, τόσο πιο δυνατό θα είναι το ξέσπασμα!
Δε σου γράφω αυτό το γράμμα για να δικαιολογηθώ ή να απολογηθώ! Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να ξέρεις πώς νιώθω. Θέλω να δεις πώς είναι η ιστορία μέσα απ’ τα δικά μου μάτια. Γιατί για ό,τι έγινε, δε φταίμε μόνο εγώ κι αυτός. Εσύ ήσουν ο λόγος που ένιωσε λίγος, κάθε φορά που τον έδιωχνες πιο μακριά σου τα βράδια. Εσύ ήσουν ο λόγος που αισθάνθηκε σαν μηχανή χρημάτων, κάθε φορά που υπολόγιζες πού θα ξοδέψεις το τελευταίο ευρώ από το λογαριασμό του. Εσύ ήσουν ο λόγος που δεν αισθάνεται το ίδιο, γιατί άλλαζες ολοένα και περισσότερο! Κι όλα αυτά πολύ πριν με γνωρίσει. Δε φταις, το ξέρω! Έχω βολευτεί κι εγώ στο παρελθόν. Έχω υπάρξει κι εγώ κομμάτι μιας ρουτίνας.
Το ξέρω ότι τον αγαπάς, αλλά τον αγαπώ κι εγώ! Το ξέρω ότι δε θέλεις να τον αφήσεις, αλλά ούτε εγώ θέλω! Ναι, είμαι εγωίστρια. Ναι, δεν έχω κανένα δικαίωμα. Ή μήπως έχω; Κάθε φορά που με αγκαλιάζει, όμως, η βέρα σας σφίγγει έναν αόρατο κλοιό γύρω απ’ το λαιμό μου. Ένα τόσο δα κόσμημα με βαραίνει σαν ένας τόνος τσιμέντο.
Νιώθω τόσο άσχημα, όταν είναι μαζί σου και ξέρω ότι σε κοροϊδεύει για να το σκάσει και να με δει. Νιώθω τόσο απαίσια όταν σου λέει ότι σ’ αγαπάει και ξέρω ότι δεν το εννοεί εξαιτίας μου.
Σου έχει τύχει ποτέ να νιώσεις για έναν άνθρωπο ό,τι δεν έχεις νιώσει για όλους τους άλλους μαζί; Σου έχει τύχει ποτέ να γνωρίζεις κάποιον για τόσο λίγο καιρό και να νομίζεις ότι τον ξέρεις χρόνια; Σου έχει τύχει ποτέ όλα τα παραπάνω να μην είναι μονόπλευρα;
Μην κλαις, το ξέρω ότι πονάς. Τα βράδια που λείπει μακριά μου, μπορείς απ’ το μαξιλάρι μου να στύψεις όλα τα δάκρυα του κόσμου. Πιστεύεις στη μοίρα; Στο πεπρωμένο; Στο κισμέτ; Έχεις δει ταινίες με συνωμοσίες που στήνει το σύμπαν για να σκηνοθετήσει έναν μεγάλο έρωτα; Κι οι συμπτώσεις; Δεν είναι κρίμα να προχωράς παράλληλα με τον άνθρωπό σου, να παίζετε κυνηγητό ανάμεσα σε δύο πόλεις για 10 χρόνια, να ξέρεις σχεδόν όλους του τους φίλους, αλλά όχι αυτόν και, τέλος, να τον γνωρίζεις την πιο ακατάλληλη στιγμή; Σαν δύο τέμνουσες ευθείες, που συναντιούνται μόνο για ένα λεπτό και μετά χάνονται για πάντα…
Οι επιστημονικές θεωρίες λένε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από μία τεράστια έκρηξη, το big bang. Αυτό συνέβη μέσα μου όταν τον συνάντησα. Όταν συνάντησα αυτόν που πρόλαβες να μου κλέψεις. Όχι, δεν είμαι σκληρή. Τις λέξεις που χρησιμοποιώ τις επιλέγω πολύ προσεκτικά. Όχι, δε σκοπεύω να τον διεκδικήσω! Οι λίγες στιγμές μαζί του είναι ικανές να μου γεμίσουν ολόκληρη τη ζωή.
Άλλοι δε θα νιώσουν ποτέ ό,τι ένιωσα εγώ μαζί του τόσο νωρίς. Δε θέλω, όμως, να γίνω αυτή που τον χώρισε. Δε θέλω να είμαι η αιτία που χάλασε ένα σπίτι. Ούτε παραιτούμαι, όμως! Απλώς παγώνω∙ το χρόνο, τα συναισθήματά μου… Και θα περιμένω! Κι αν δε γίνει τώρα, θα γίνει σε κάποια άλλη ζωή, γιατί η μοίρα μας το χρωστάει. Αλλά, σε παρακαλώ, μη μου τον πάρεις πάλι! Άσε με να τον γνωρίσω. Άσε με να ζήσω αυτό που έπρεπε να ζω τώρα!
Μέχρι τότε, να τον προσέχεις! Γιατί κι αυτός θα σε προσέχει. Να του λες πόσο όμορφος είναι. Να του υπενθυμίζεις ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα, αρκεί να προσπαθήσει! Να περνάς πολλές στιγμές μαζί του, όμορφες, χαρούμενες κι ανέμελες. Να μην αφήνεις τη ρουτίνα να σας αλλάζει. Να τον χαϊδεύεις, όταν κοιμάται δίπλα σου!
Εγώ θα περιμένω σε ένα παράλληλο σύμπαν, έναν άλλο κόσμο, που δημιουργήθηκε από ένα άλλο big bang, όταν διασταυρώθηκαν οι ματιές μας για πρώτη φορά… Εκεί θα τον περιμένω. Τώρα, όμως, είναι δικός σου…
Αυτά ήθελα να ξέρεις… Κι ας μη στείλω ποτέ αυτό το γράμμα!
