Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Δεν έμεινε τίποτα απείραχτο μετά από τη σχέση μας. Ξέρεις, ακόμα και τη θέση των επίπλων άλλαξα και τον τρόπο που τακτοποιούσα τα πιάτα στο ντουλάπι. Δεν ήθελα τίποτα να σε θυμίζει, δεν άντεχα τίποτα να μου υπενθυμίζει πως ζούσες εδώ ή πως τρώγαμε στο ίδιο τραπέζι.
Ένα βράδυ ήπια όμως κι άρχισα να ψάχνω παλιές φωτογραφίες και βίντεο, άρχισα να κοιτάω τα μάτια σου έστω και μέσα από την οθόνη. Πρωτότυπη κίνηση για μένα, έδειχνε υπερβολικό θάρρος. Θάρρος που δεν έχω στην πραγματικότητα όταν πρόκειται για σένα.
Όταν έφυγες λοιπόν, άλλαξα εγώ, το σπίτι, η παρέα μου, οτιδήποτε μου θύμιζε εσένα. Όχι γιατί μου είχες κάνει κάτι, επειδή κι οι δυο μαζί είχαμε κάνει πολλά και δεν το άντεχα. Επειδή η μέρα κυλούσε δύσκολα μακριά σου και δεν ήθελα να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Βρήκα παρ’ όλα αυτά το θάρρος να κοιτάω τις φωτογραφίες μας ναι, ίσως γιατί έψαχνα αφορμή να θυμηθώ τα παλιά. Γιατί για καθετί που ζήσαμε άλλαξα κι ένα έπιπλο και για κάθε συναίσθημα που νιώσαμε έβαψα κι έναν τοίχο. Κι επειδή η ανακαίνιση είναι ακριβό «χόμπι» άρχισα μετά να βάφω πίνακες και να φτιάχνω τοίχους χάρτινους και από πηλό. Κρατούσα απασχολημένα τα χέρια μου με κάθε λογής απασχόληση, απλά για να μένουν συγκροτημένα και να μην ακούσουν την καρδιά μου και σου στείλουν κανένα μήνυμα.
Εσύ από την άλλη απ’ ό,τι έμαθα ξεκίνησες μποξ, όπως ήθελες. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που διάλεξες να ξεσπάσεις και να εκφραστείς, επειδή είναι δυναμικός σαν εσένα -και γιατί σίγουρα θα δείχνεις υπέροχος παίζοντας. Ξέρεις, νομίζω ότι ακόμα κι οι δρόμοι που τραβήξαμε μετά τον χωρισμό λένε πολλά για το γιατί δε μείναμε μαζί.
Μας λένε ότι δεν ταιριάξαμε ποτέ, ότι δε δέναμε σαν άνθρωποι. Ήμασταν δυο διαφορετικά άτομα καλώς ή κακώς, με δύο τελείως διαφορετικά θέλω και δύο ακραία διαφορετικές προσωπικότητες. Αγαπηθήκαμε ναι, μα όπως ξέρουμε κι οι δυο η αγάπη δεν είναι αρκετή για να χτιστεί μια σχέση. Χρειάζεται πρώτα συμβατότητα, γιατί καλά τα σκιρτήματα κι οι πεταλούδες, αλλά σαν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την καλή επικοινωνία δεν έχει.
Γιατί πώς να σε αγαπήσω σωστά όταν δεν μπορούμε καν να επικοινωνήσουμε και να βρούμε μαζί τα θέλω μας; Πώς να σου φερθώ σωστά, όταν δεν καταλαβαίνω τίποτα από τον κόσμο σου; Πώς να με αγκαλιάσεις όπως πρέπει όταν δε βγάζουν νόημα για σένα τα όνειρά μου; Σε καταλαβαίνω ξέρεις, απλώς καταλαβαίνω και μένα. Καταλαβαίνω εμάς. Ξέρω πως ήμασταν τέλειοι για όσο κράτησε, για την ακρίβεια υπέροχοι. Μα άξιζε να κρατήσουμε για τόσο, όχι παραπάνω. Αξίζαμε να είμαστε αυτή η ταινία με το λυπηρό τέλος που ακόμα κι αν ο κόσμος κράζει, όλοι ξέρουν πως δε γινόταν διαφορετικά. Άλλωστε τα happy end πάντα τα βρίσκαμε ανάλατα κι οι δυο μας -και συμφωνούσαμε σε λίγα πράγματα.
Σε ευχαριστώ λοιπόν που ήρθες, που καθίσεις για όσο άντεχες, ακόμα και που έφυγες -ειδικά αυτό δηλαδή. Σε ευχαριστώ και που στο ενδιάμεσο με στήριξες όπως ήξερες, μου έδειξες αγάπη και με φρόντισες, σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί για μένα Ελπίζω να τα ξαναπούμε όταν θα είσαι ευτυχισμένος και θα χαρείς να μου πεις τα νέα σου. Ελπίζω να σε ξανασυνάντησω όταν θα έχεις πετύχει όλους σου τους στόχους κι εγώ θα έχω κάνει το ίδιο. Να προσέχεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου, όσο θα φρόντιζες τη σχέση μας κι όσο εγώ προσέχω τους τοίχους μου και τη διακόσμηση του σπιτιού.
ΥΓ.: Δεν πείραξα το χρώμα που είχες διαλέξει με τόσο ενθουσιασμό για την κουζίνα, ήξερα πως σου άρεσε πολύ.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
