Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ναυσικά.
Σε αφήνω, μωρό μου. Κόβω κάθε ίχνος σχοινιού που μας δένει «μαζί». Μάλλον δεν μπόρεσες να αντέξεις τόσο έρωτα. Δείλιασες; Φοβήθηκες; Μήπως ήταν όλα στο μυαλό μου; Ή μήπως δε με θέλησες ποτέ αρκετά; Σου ρίχνω την ευθύνη, λοιπόν, και φεύγω από σένα.
Φταίω κι εγώ, όμως. Πάντα σε άφηνα να μπαίνεις στη ζωή μου με το έτσι θέλω. Σαν χείμαρρος ερχόσουν και τα γκρέμιζες όλα. Πάλι δικιά σου, λοιπόν. Αυτή τη φορά χωρίς ταμπέλες, καμία δέσμευση. Ήμουν δικιά σου κι ήσουν δικός μου συνειδητά κι όχι εκούσια. Με επέλεγες και σε επέλεγα.
Ήταν ο μόνος τρόπος, βλέπεις, να μιλήσουμε ειλικρινά ο ένας στον άλλο. Χωρίς λέξεις μιλούσαμε και μου τα έλεγαν όλα τα μάτια σου, ο τρόπος που με άγγιζες, ο τρόπος που με χάιδευες, ο τρόπος που με φιλούσες, ο τρόπος που το σώμα σου κινούταν πάνω στο δικό μου. Εκεί τα έβλεπα όλα, κι αυτό μου αρκούσε.
Ήσουν δικός μου, έστω για λίγες ώρες μου άνηκες. Κάναμε έρωτα κινηματογραφικό. Και μετά την κορύφωση με έπαιρνες αγκαλιά στο καταφύγιό μου, κούρνιαζα κάπου ανάμεσα στα χέρια και το στήθος σου κι εκεί έβρισκα τη γαλήνη για να κοιμηθώ ευτυχισμένη.
Η τελευταία μας φορά, όμως, δεν ήταν όπως οι άλλες ούτε με πήρες αγκαλιά. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει. Ήσουν άραγε κακοδιάθετος ή μήπως σου τελειώνει σιγά-σιγά αυτή η φλόγα, μα πώς γίνεται να σου τελειώσει ποτέ ο άνθρωπος που έμπλεξες μαζί του τόσο άψογα; Γιατί κι εσύ κούμπωσες μαζί μου, μωρό μου, το ένιωσα το κλικ σου.
Επειδή, λοιπόν, δε θα αντέξω να σταματήσεις να με θες, σε αφήνω μπας και ξυπνήσεις και συνειδητοποιήσεις ότι με χάνεις. Μήπως και σου λείψω και με ψάξεις κι αν όχι τότε μάλλον με ξεγέλασες πολύ καλά.
Με έκανες να πλάσω το πιο όμορφο παραμύθι και να ζω στη δική μου μαγική φούσκα. Σε ευχαριστώ, όμως, γιατί ακόμα κι έτσι ένιωσα όσα ποτέ ξανά δεν είχα νιώσει. Αυτά μη μου τα πάρεις πίσω, δε θα μπορέσω να στο συγχωρήσω.
Να περνάς καλά, να κάνεις τα πράγματα που αγαπάς και μην αναλώνεσαι άλλο. Πάντα αυτό σε συμβούλευα να κάνεις, γιατί ξέρω ότι δεν είσαι ολοκληρωμένος με αυτή τη ζωή. Εσύ είσαι για ανώτερα πράγματα, αλλά χάνεσαι στη γλύκα της νύχτας. Ξύπνα, μωρό μου, και κάνε μια πιο υγιή ζωή. Φοβάμαι για σένα και θέλω να προσέχεις αφού δε με αφήνεις να σε προσέχω. Κάν’ το, λοιπόν, εσύ για τον εαυτό σου. Τουλάχιστον να είμαι ήσυχη ότι είσαι καλά.
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται κόλλημα, καψούρα, έρωτας ή αγάπη και δε με νοιάζει να το ονομάσω. Αυτό που με νοιάζει είσαι εσύ και κάθε μορφή του εαυτού σου, όση ψυχασθένεια κι αν κρύβει αυτό μέσα του. Ήθελα και μπορούσα να σε βγάλω απ’ τα σκοτάδια σου, όμως αν θες να βουλιάξεις και να πνιγείς όσα σωσίβια κι αν σου πετάξω εσύ δε θα τα πιάσεις.
Γι’ αυτό σε αφήνω, αγάπη μου, επειδή σε θέλω παραπάνω από όσο αντέχεις, σε αφήνω. Αν ποτέ με θελήσεις ξέρεις πού θα με βρεις. Θα είμαι εκεί αρκεί μόνο να με ψάξεις. Αντίο -προς το παρόν.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
