Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Σ.
Τι είμαστε; Δεν ξέρω.
Ξέρω τι ήμασταν. Ήμασταν δύο άγνωστοι που έγιναν γνωστοί. Που βρέθηκαν με κοινούς γνωστούς και κατέληξαν στην ίδια παρέα. Που έκαναν παρέα. Που ταίριαξαν και δέσανε λίγο παραπάνω από τους άλλους. Που δένανε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Εγώ δηλαδή, σίγουρα.
Μιλούσαμε κάθε μέρα. Στέλναμε την καλημέρα μας (και διάολε, ήταν οι ομορφότερες καλημέρες αυτές). Περνούσαμε πολλές ώρες μπροστά από μια οθόνη, ακουστικά κι ένα μικρόφωνο, να βλέπουμε ταινίες και να σχολιάζουμε τα δικά μας. Κι ο καιρός περνούσε. Κι άρχισες να μου γίνεσαι τόσο απαραίτητος, πριν καν το καταλάβω. Χαλιόμουν αν δε μου έστελνες πρώτος, ή όταν αργούσες ν’ απαντήσεις. Μιλάμε για σοβαρή εξάρτηση. Και το χειρότερο; Αμφίδρομη.
Μέχρι που ξαφνικά μειώθηκε ο ελεύθερος χρόνος μας λόγω δουλειάς. Και τώρα; Πού πήγε όλο αυτό που είχαμε; Περίμενα πώς και πώς να σχολάσεις αργά τη νύχτα για να μιλήσουμε, να σ’ακούσω, να σε δω, έστω μέσα απ’ την οθόνη. Μου έφτανε που ήσουν εκεί. Ήσουν κουρασμένος και σου ‘λεγα «άραξε να ξεκουραστείς, αγχώνομαι». Μου ‘λεγες να μην αγχώνομαι, να μπω να δούμε την ταινία μας. Κι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να ήμασταν μαζί. Κι ας μη βλέπαμε ταινία, ας μη μιλούσαμε καν, μόνο να ξαπλώναμε στριμωγμένοι σ’ έναν καναπέ με τα τσιγάρα μας, κοιτώντας το ταβάνι.
Τελικά, όσο ξαφνικά ήρθες στη ζωή μου, τόσο αργά και σταθερά έγινες κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Πίστεψα σ’ αυτό που ένιωσα κι ας με μπέρδευε κάποιες φορές. Σου είχα πει πως θέλω χρόνο, μα με σένα ένιωθα πως φτάνει, είναι αρκετός. Γιατί ήξερα πως ήθελα εσένα. Ήθελα τον δικό σου χρόνο. Ήθελα χρόνο μαζί.
Ξέρεις πού την πάτησα; Στο ότι μπόρεσα να μας δω μαζί, μακροχρόνια. Όχι δεν κάνω σχέδια, το ξέρεις, ούτε τίτλους βάζω, ούτε στις αιωνιότητες πιστεύω. Ήθελα μόνο να προχωράμε μαζί, για όσο. Και τελικά, ό,τι κι αν γίνει μ’ εμάς, όπως και να καταλήξουμε, πάντα θα είσαι μερικές στιγμές που -κοίτα να δεις- με γέμισαν με τρόπο που δεν περίμενα ποτέ.
Σε φιλώ, έλεγες, καληνύχτα (αν και ξημέρωμα).
Να σε προσέχεις, θα πω εγώ. Μου λείπεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
