Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Ζωή.
Έχω υπάρξει δεύτερη επιλογή, μα ποτέ δε φανταζόμουν ότι μια μέρα θα γίνω η δική σου. Βλέπεις στο μυαλό μου ήμασταν τόσο καλά μαζί. Ίσως γιατί σε δικαιολογούσα για όλα τα λάθη σου και εθελοτυφλούσα σε όλα τα δικά μου. Ίσως από την άλλη να έφταιγε το γεγονός πως ποτέ δε λύναμε τα προβλήματά μας. Ίσως βέβαια να μην ήμουν ποτέ η πρώτη σου επιλογή κι απλά να μην το γνώριζα.
Τα ίσως είναι πολλά αλλά το θέμα είναι ένα: Εσύ έφυγες κι εγώ έμεινα για ένα διάστημα να αναρωτιέμαι το γιατί αλλά και το πώς προχωρήσες τόσο γρήγορα. Πώς μου έκρυψες αλήθεια ότι για καιρό δεν ήμουν η πρώτη σου επιλογή αλλά η μόνη σου επιλογή; Πώς αισθανόσουν όταν κοιμόσουν στην αγκαλιά μου γνωρίζοντας το;
Θα σου πω εγώ. Μάλλον αισθανόσουν ακριβώς όπως αισθανόμουν κι εγώ όταν έκανα λάθη και δεν τα παραδεχόμουν ή όταν γινόμουν νευρική και έριχνα την ευθύνη σε σένα από δειλία. Μάλλον αισθανόσουν όπως κάθε άνθρωπος που θέλει να βγει από μια σχέση αλλά δεν ξέρει πώς να το δείξει -γιατί ίσως δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα κι ο ίδιος.
Οπότε σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες ακόμα, σε δικαιολογώ και σε καταλαβαίνω για όλες τις αποφάσεις που πήρες, απλά αυτό δε σημαίνει πως δεν πονάω ακόμα για τις αποφάσεις αυτές.
Βλέπεις εγώ σε ήθελα. Με τον άθλιο κι ηλiθιο τρόπο μου σε ήθελα. Κι όχι, αυτό δε σημαίνει πως έπρεπε να μείνεις, σημαίνει μονάχα πως εγώ χρειάζομαι ψυχοθεραπεία για να μάθω να θέλω πιο σωστά, να διεκδικώ ορθά, να αγαπάω χωρίς να πληγώνω. Αυτό σημαίνει.
Όπως και να χει, ποτέ δεν πίστευα πως θα υπάρξω δεύτερη στη λίστα σου. Έδειχνες να με θέλεις, να με αγαπάς, να με νοιάζεσαι, κι όταν σταμάτησες να τα δείχνεις όλα αυτά, δεν πήγε το μυαλό μου στην καταστροφή. Σκέφτηκα πως δε θα ‘χεις κέφι, θα ζορίζεσαι στη δουλειά, θα ‘χεις πονοκέφαλο. Σκέφτηκα για ακόμα μια φορά πως εγώ τα κάνω όλα σωστά κι αποκλείεται να ‘μαι λάθος και να απομακρύνεσαι από μένα.
Σκέφτηκα πως εγώ πάντα πρώτη έρχομαι στη λίστα με τις προτεραιότητές σου και τώρα δε θα έρθω δεύτερη. Και φυσικά εγώ και ο εγωισμός μου κάναμε λάθος. Μα πρόσεξε, λάθος έκανες κι εσύ. Γιατί μπορεί να μην ήμουν σωστή αλλά το κέρατο μωρό μου δεν ήταν κι η απάντηση. Το κέρατο βασικά ποτέ δεν είναι απάντηση αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Και δεν ήταν η απάντηση γιατί θα μπορούσες να με χωρίσεις χωρίς να μου δημιουργήσεις trust issues. Θα μπορούσες να μου πεις ότι ξεσπάω πάνω σου χωρίς λόγο και χρειάζομαι ενδοσκόπηση. Θα μπορούσες να μου πεις τόσες αλήθειες, αλλά με τον τρόπο σου μόνο ένα ψέμα με τάισες, ένα «δεν αξίζεις να αγαπηθείς σωστά» -μιας και με αυτή τη γεύση μένουν όσοι γεύονται το κέρατο.
Και ούτε κακία σου κρατάω για τη γεύση αυτή, ούτε θέλω να πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα. Θέλω όμως να ξέρεις ότι έστω και κουτσά ή στραβά, εσένα εγώ σ’ αγάπησα, κι ίσως στο τέλος να έχασα και περισσότερα απ’ εσένα. Γιατί εσύ έμεινες με τη γεύση της γλυκόπικρης εκδίκησης και εγώ με τη γεύση της τιμωρίας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
