Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Αυτά που θέλω να σου πω.
Αυτά που ήθελα να σου πω όταν, σου ανακοίνωσα πως θα έρθω να σε βρω, όλα αυτά που ήθελες να μου πεις κι εσύ και τελικά δε μου τα είπες ποτέ. Άραγε, θα έχουμε ποτέ αυτή την ευκαιρία; Και τι νόημα θα έχει μετά από τόσα χρόνια, θα μου πεις. Δεν ξέρω αν έχει νόημα για σένα, για μένα όμως έχει- και πολύ μάλιστα.
Δέκα λεπτά από τον χρόνο σου μόνο και τίποτ’ άλλο θέλω. Μετά να φύγω όπως ήρθα κι ας τα πάρει τα λόγια μου ο αέρας. Εγώ όφειλα κι οφείλω να στα πω. Έρωτας ή απωθημένο αναρωτιέσαι. Ποτέ δεν πίστεψες ότι σ’ ερωτεύτηκα ή φοβήθηκες να το πιστέψεις. Νόμιζες ήταν άλλο ένα καπρίτσιο μου: θα μπω στη ζωή σου, θα σε κάνω να μ’ ερωτευτείς και μετά ότι θα σε παρατήσω, ότι θα μου περάσει. Θα σου πω πως ήταν ένα λάθος και θα προχωρήσω τη ζωή μου. Το λάθος ήταν δικό σου που δε με πήρες στα σοβαρά. Δε με εμπιστεύτηκες, δεν έκατσες να μ’ ακούσεις. Γιατί δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στον κόσμο που θα μου έλεγε να πάω να ζήσω οπουδήποτε στη γη μαζί του κι εγώ να πήγαινα, μόνο μαζί σου, οπουδήποτε στον κόσμο και με κανέναν άλλο.
Γιατί εμείς μιλούσαμε με τα μάτια. Μόνο εσύ με ήξερες τόσο καλά. Μόνο μαζί σου ήμουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Γιατί μόνο τα δικά σου χέρια ζεσταίνουν τα δικά μου. Γιατί μόνο τα δικά σου μάτια θ’ αναγνώριζα σε χιλιάδες μάτια ανάμεσα. Γιατί το δικό μας τραγούδι το ακούμε και το ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο και μας θυμίζει τις στιγμές μας και μια συγκεκριμένη στιγμή, ειδικά. Γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν υπάρχει μέρα, στιγμή και λεπτό που να μη σε σκεφτώ, από την ώρα που θ’ ανοίξω τα μάτια μου, μέχρι το βράδυ που θ’ αποκοιμηθώ.
Γιατί όταν ξέρω ότι είσαι μακριά κάτι λείπει. Γιατί μετά από τόσα χρόνια αγωνιώ, ανησυχώ αν είσαι καλά μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Γιατί μέχρι κι οι γονείς μου με βλέπουν πρώτη φορά έτσι, να νοιάζομαι τόσο πολύ για κάποιον. Γιατί δε μας έδωσες μια ευκαιρία, μια ευκαιρία που μπορεί να μας άνοιγε την πόρτα. Γιατί είσαι ο έρωτας της ζωής μου- τι κι αν δεν είμαστε μαζί. Γιατί πάντα θα σε σκέφτομαι, θα ανησυχώ, θα σε νοιάζομαι και θα προσπαθώ για μας. Γιατί ο εγωισμός μου, μα πιο πολύ ο δικός σου κι οι φοβίες σου με εμπόδισαν τόσες φορές να έρθω να σε βρω. Το μετανιώνω τόσο πολύ. Γιατί τα χιλιόμετρα δεν είναι τίποτα για μένα και γι’ αυτούς που αγαπώ θα είμαι πάντα εκεί. Γιατί μεγαλώνω και νιώθω περισσότερα για σένα.
Περνάνε τα χρόνια κι εγώ τρομάζω τόσο, που αντί να ξεθωριάζεις μέσα μου, εσύ λάμπεις πιο πολύ. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν εγώ θα είμαι εδώ κι ας μην είμαι. Σου υπόσχομαι πως μια μέρα θα έρθω απροειδοποίητα να σε βρω, γιατί πρέπει να ξέρεις. Πρέπει να στα πω. Να προσέχεις. Μέχρι να έρθω και να σε προσέχω εγώ.
