Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Κ.
Απ’ την πρώτη μας επαφή, απ’ τις πρώτες λέξεις που ανταλλάξαμε, ήξερα πως ήσουν ο ένας. Ο ένας που θα έμπαινε στη ζωή μου και θα δυσκολευόμουν πολύ να ξεχάσω. Το 2014 σε γνώρισα και πέρασαν δυο χρόνια μέχρι να καταλήξουμε ζευγάρι. Δυο χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων περάσαμε κι οι δυο μας από σαράντα κύματα. Όμως ήξερα, ρε γαμώτο, ότι θα σε κέρδιζα.
Υπέμεινα πολλά. Ένιωσα δυνατά, υπερβολικά κι έψαχνα συνεχώς αφορμές για να στο δείχνω. Μέχρι κι οι φίλοι σου στο έλεγαν! «Καμία δε σε έχει αγαπήσει όπως εκείνη», όπως εγώ. Κι ας ήσουν εγωιστής, εγώ σε λάτρεψα. Δεν ήθελα ούτε λεφτά, ούτε αυτοκίνητα, ούτε δώρα. Δε σε ήθελα για μόστρα, ρε παιδί μου. Πολλοί έβλεπαν αρνητικά πάνω σου, όμως, στα δικά μου μάτια ήσουν απίστευτος.
Η σχέση μας ήταν όμορφη. Σχέση εξάρτησης, δυστυχώς, που τέλειωσε άδοξα. Όμως τα κρατάω όλα. Τους τσακωμούς, τα γέλια, τις βόλτες με τη μηχανή στον αγαπημένο μου δρόμο. Ξέρεις, εκείνος ο μεγάλος δρόμος που είναι τα λεωφορεία απ’ τις σχολές οδηγών. Εκεί που έτρεχες πολύ και κολλούσα πάνω σου. Οι βραδιές που ήταν αφιερωμένες στο φαγητό απ’ έξω και κυρίως στην αγαπημένη μας πιτσαρία! Θυμάσαι; Μου είχες φέρει κι ένα βράδυ, στο σπίτι μου, την αγαπημένη μας…
Απ’ την άλλη, ο σκύλος σου, η μεγαλύτερη αδυναμία μου. Ήταν η καλύτερή μου να έρχομαι σπίτι σου και να παίζουμε κι οι τρεις μαζί με μπάλες ή καπάκια από μπουκάλια. Ήμουν γκρινιάρα, ζηλιάρα, πολλά ήμουν. Ξέρεις πολύ καλά πως δε μου έδωσες πράγματα που πρέπει να προσφέρονται απλόχερα σε μια σχέση.
Δεν είμαι αχάριστη, εκτίμησα την προσπάθειά σου, όμως, έκανες κι εσύ λάθη. Ίσως ο εγωισμός σου, πάντα αυτός είναι που σε κρατάει μακριά μου. Αυτός ο εγωισμός σου μας στέρησε το μέλλον μας. Γιατί είχαμε σχέδια και το ξέρεις. Μπορεί τώρα να τα υλοποιείς με άλλο πρόσωπο, όμως αυτή δεν είμαι εγώ και δε θα γίνει. Μακάρι να της φέρεται σωστά, όμως.
Όπως και να ‘χει, έχουμε μήνες να μιλήσουμε και να ειδωθούμε. Όμως ξέρω πως με σκέφτεσαι. Το ξέρω και το νιώθω. Σε άκουσα ένα βράδυ που πέρασες απ’ το σπίτι μου, σου έχω πει πως πάντα σε ξεχωρίζω. Βλέπεις, σε ξέρω καλύτερα απ’ τον καθένα. Όλα αυτά δε θα έχω ποτέ την ευκαιρία να στα πω όμως. Γιατί; Εξαιτίας του εγωισμού σου.
Ξέρω πως δεν είναι του γούστου σου αυτά τα γλυκανάλατα, αλλά αν τύχει ποτέ να το διαβάσεις αυτό, αν καταλάβεις κι αν θυμάσαι ακόμα, ψάξε με. Δώσε μου ένα σημάδι. Κάν’ το από σεβασμό σε ό,τι ζήσαμε.
Ποτέ δεν είναι αργά για μια πίτσα, σωστά; Μια πίτσα μαργαρίτα, μεσαία, με αφράτη ζύμη, η πίτσα μας! Προς το παρόν, να προσέχεις, καληνύχτα, σ’ αγαπάω…
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
