Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Τα καλοκαίρια δεν μπορούν παρά να μου θυμίσουν εμάς στην παραλία όταν ήμασταν νεότεροι. Να τρέχουμε, να γελάμε, να παίζουμε επιτραπέζια που φέραμε από το σπίτι, να τσιγκλάμε ο ένας τον άλλον και τελικά να φιλιόμαστε για ώρες.
Βλέπεις το καλοκαίρι για μένα δεν έχει μόνο γεύση αλμύρας και μπίρας, έχει τη γεύση των χειλιών σου και του κορμιού σου. Έτσι θέλω να θυμάμαι τον Αύγουστο μου, με σένα κομμάτι του αναπόσπαστο να τον ομορφαίνεις.
Γελάω πολύ λοιπόν με τον εαυτό μου όταν παρά τα όσα έχουμε περάσει, ελπίζω ακόμα και σήμερα ότι θα περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς να σε σκεφτώ, να σε ζητήσω, να σε ψάξω στα σεντόνια πλάι μου. Κάθε που ζεσταίνει ο καιρός βλέπεις, εσύ με επισκέπτεσαι νοητικά όλο και πιο συχνά κι εγώ σε καλωσορίζω με αναθεματισμούς γιατί παρά την αγάπη που σου έχω ξέρω τι θα ακολουθήσει.
Κι αυτό που ακολουθεί είναι 3-4 μήνες γεμάτοι νοσταλγία, νεύρα, στεναχώρια και μοναξιά. Ακολουθούν βραδιά Ιουνίου όπου κοιτάω τη βροχή να πέφτει σαν να ‘ναι Νοέμβρης και εύχομαι με περάσει γρήγορα μπας και μου φύγει η μουντάδα και σταματήσω να κλαψουρίζω που δεν είσαι εδώ. Μα περνάει κι αυτός ο μήνας και παρ’ όλο που έχουν οι ζέστες σφίξει, εγώ κοιτάω πάλι από το παράθυρο θλιμμένα και σου αναλογίζω ευθύνες που δεν είσαι εδώ -λες κι εγώ έφταιξα λιγότερο.
Ρίχνω πρώτα λοιπόν φταίξιμο σε σένα και σε στολίζω κανονικότατα με την ελπίδα πως σιγά-σιγά θα καλμάρω και θα βγάλω από μέσα μου όλη την πικρά που έχω για το τέλος της σχέσης μας. Κι όταν τελειώνω με το να σου απευθύνω κατηγορίες χωρίς να είσαι καν παρών, αρχίζω να καταδικάζω εμένα και να ελπίζω πως ίσως κάποια στιγμή βάλω μυαλό και σταματήσω να σκέφτομαι κάθε βράδυ, το τι κάναμε στην παραλία όταν ακόμη πηγαίναμε πανεπιστήμιο.
Και μη με παρεξηγείς, όπως γίνεται ξεκάθαρο από την αρχή αυτού του μοιράσματος, λατρεύω τις αναμνήσεις μας και δε θα τις άλλαζα για κανέναν λόγο και με κανέναν τρόπο. Θα ήθελα όμως να τις βλέπω μπροστά μου μόνο όταν το επιλέγω εγώ κι όχι όταν προσπαθώ να κοιμηθώ και όλο μου το σώμα διεγείρεται.
Θα ήθελα να είμαι περισσότερο ήρεμος τα βράδια, να ξέρω ότι είσαι καλά, μακριά μου και ευτυχισμένη. Να κοιμάμαι και να γνωρίζω ότι έχει τελειώσει, όχι να ελπίζω στη συνέχεια που δε θα έρθει ποτέ.
Ίσως να ζητάω πολλά βέβαια και το καταλαβαίνω, άλλωστε ούτε εγώ ούτε κανένας δεν μπορεί να επιλέξει ποιες σκέψεις θα τον γεμίσουν τα βράδια, πιστεύω όμως πως αν εσύ κατάφερες και πηγές παρακάτω, μπορώ κι εγώ καλύτερα.
Μπορώ αν μη τι άλλο να κοιμηθώ γαλήνια και να κλείσω τα μάτια μου ξέροντας πως όλα θα πάνε καλά, ανεξάρτητα από το αν θα ξαναπεράσω κάποιον Αύγουστο μαζί σου ή αν θα ξανανιώσω τη γεύση των χειλιών σου. Κι ακόμα κι αν ακούγεται χαζό όλο αυτό, είναι σημαντικό για μένα να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως όλα θα βελτιωθούν και θα ομορφύνουν’ πως μια μέρα θα πηγαίνω στην παραλία χωρίς να σε σκέφτομαι.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
