Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Μ.Ψ.
Κάθομαι στο μπαλκόνι, παρέα με κόκκινο κρασί, τον καύσωνα της άδειας Αθήνας και τη σκέψη σου. Ακόμη θυμάμαι τόσο έντονα την πρώτη μας φορά, ένιωθα σαν να βρήκα το χαμένο μου κομμάτι. Τότε άρχισα να πιστεύω στη θεωρία του Πλάτωνα, για τον άνθρωπο με 2 κεφάλια, 4 χέρια και πόδια. Ήσουν το άλλο μου μισό κι ας ήταν κλισέ κι ας ήταν παραμύθι. Καμιά φορά απλώς το ξέρεις, το νιώθεις, θέλεις να το πιστέψεις. Το λέει το κορμί κι η ανάσα.
Έχω όλα όσα σου λείπουν κι είσαι όλα όσα δε θα καταφέρω ποτέ να γίνω. Και γι’ αυτό σε αποκαλώ “άνθρωπό μου”. Γιατί μπορείς να μου μάθεις όσα ποτέ δε θα σκεφτόμουν να ξεψαχνίσω, γιατί δίπλα σου η ζωή μου θα είναι μια συνεχόμενη περιπέτεια, ένα τρένο που δεν προλαβαίνω και με τα πόδια θα βρεθώ στο πιο όμορφο κι άγνωστο μέρος. Και ξέρω πως μπορώ να κάνω αυτό το βήμα στο άγνωστο και να πάρω μαζί σου όλες τις λάθος στροφές, να βραχώ και να κρυώσω και να μείνω χωρίς ύπνο δυο και τρία 24ωρα, απλώς και μόνο για να συζητάω το αύριο, να πάω στη δουλειά παραπατώντας από ρακές που πίναμε ως τις 3 το χάραμα.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια, πια, έχουμε και οι 2 προχωρήσει τις ζωές μας, κι όμως ο θαυμασμός που σου έχω δεν έχει εκλείψει ούτε στο ελάχιστο. Παραμένω ακόμα σε πλήρη διαθεσιμότητα για εκείνο το χαμένο δρομολόγιο, αρκεί να βρίσκεσαι στην ίδια πλευρά της πλατφόρμας μαζί μου. Δεν μπορώ και δε θέλω να πάω παρακάτω, θέλω να δώσω μια ευκαιρία σε αυτό που νιώθω, να ζήσω όσα άλλοι απλώς συζητούν τ’ απογεύματα σε ταράτσες, στο πλάι σου. Θέλω να ζούμε το παρόν, να γελάμε, να μαθαίνουμε, να μη μας νοιάζει αν είναι Κυριακή ή Δευτέρα, να μη βγαίνει το νοίκι κι εμείς να σχεδιάζουμε ταξίδια στο Μαρόκο και την Κένυα.
Γι’ αυτό θα σου ζητήσω, αν τολμάς, να έρθεις, να το ζήσουμε παρέα. Να κάνεις το γενναίο και λίγο αφελές βήμα για τον μεγάλο έρωτα κι ας είναι τρομακτικός. Όποια κι αν θα είναι η απόφασή σου, εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας μην είμαι, σε κάποια πλατφόρμα να περιμένω το τρένο των 12 και μισή. Κι αν έρθεις -σου υπόσχομαι- παντού θα πηγαίνω με τα πόδια, μη χάσουμε ούτε μια στροφή.
