Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ρίτα.
Και έτσι ξαφνικά, ενώ τίποτε δεν άλλαξε μεταξύ μας, άλλαξα εγώ… Αφού έπεσα λίγες μέρες στα πατώματα, έκλαψα, γκρίνιαξα και γενικά έζησα όλο το πακέτο της ξεφτίλας, τώρα άλλαξα.
Ίσως είχα ανάγκη να το ζήσω αυτό μετά από τόσα χρόνια, ίσως παραήμουν κακομαθημένη και χρειαζόμουν ένα μάθημα, να πληγωθεί κι ο δικός μου εγωισμός μια φορά. Όπως και να ‘χει έγινε, κι εγώ τώρα είμαι καλύτερα, ησύχασα, πώς να το πω;
Δε λέω ότι δε σε γουστάρω, σε γουστάρω και δε στο κρύβω, αλλά τώρα δε με νοιάζει, γιατί τελείωσε. Ξέρω πως δε φταίω κάπου, έτσι ένιωσες, είναι απλό και δεν το παίρνω πια προσωπικά. Κάποια στιγμή θα είμαστε ξανά μαζί∙ το πιστεύω αυτό, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός μου. Σκοπός μου είναι να φτάσω εγώ εκεί που θέλω κι αν επί την ευκαιρία γυρίσεις, έχει καλώς.
Θα με, σκεφτείς όμως! Αυτό στο υπογράφω. Είμαι σίγουρη, πώς να στο πω, όχι γιατί πιστεύω πως είμαι ό,τι καλύτερο, αλλά γιατί γουστάρεις τη φάση μας και την άφησες στη μέση, έτσι σαν μαλακας.
Εγώ θα φτάσω εκεί που θέλω και πώς θα τύχει τότε να με δεις και θα νιώσεις το λάθος σου; Τότε θα χω κερδίσει, θα χω χάσει εσένα, αλλά θα χω κερδίσει το μεταξύ μας και θα ‘μαστε κι οι δύο χαμένοι. Δε βαριέσαι, σαν και μένα βρίσκεις όσες θες. Έτσι δεν είναι;
Θα ξαπλώνεις στα φρεσκοπλυμένα σου σεντόνια και θα θυμάσαι πως πριν λίγο καιρό μύριζαν το άρωμά μου, πως ήμουν δίπλα σου και γέμιζα το σπίτι σου τρίχες κι εσύ γελούσες. Θα θυμάσαι πως ξαπλώναμε μαζί σ’ αυτό το κρεβάτι, εγώ, εσύ κι η σκυλίτσα σου, που την αγαπούσα τόσο ώστε να μένω σπίτι σου μαζί της για να πας ταξίδι.
Θα τα θυμάσαι όλα αυτά και θα σου λείπω, μετά θα θυμάσαι εμένα στο μαξιλάρι σου, γυμνή, να μ’ αγγίζεις και να τρελαίνεσαι, να μην κοιμόμαστε όλο το βράδυ κι εσύ να γουστάρεις που είμαι εκεί κι ας έχεις να ξυπνήσεις νωρίς για να πας στη δουλειά. Είμαι σίγουρη για όλα αυτά, μανάρι μου και το ξέρεις, δε θα πέσω έξω.
Για να τα καλύψεις όλα αυτά, θα το παίζεις άνετος, ίσως σε πιστέψουν οι φίλοι σου κι αυτοί που δε σε ξέρουν όπως εγώ, αλλά εσύ θα ξέρεις την αλήθεια κι αυτό μου αρκεί! Μου αρκεί που πίσω απ’ το ψεύτικο χαμόγελο της σιγουριάς σου θα κρύβομαι εγώ! Όλα τ’ αλλά θα τα βρίσκεις κενά.
Θα γυρνάς και θα ‘σαι μόνος. Ακόμα και με γκόμενά να ‘σαι, θα ‘σαι μόνος κι όσο κι αν σου αρέσει η μοναξιά που έχεις χτίσει, θες και κάποια να τη μοιραστείς πριν σε πνίξει. Κι εγώ αυτό το έκανα πολύ καλά, γι’ αυτό είμαι τόσο σίγουρη.
Για αυτό σου λέω, το μήνυμά σου εμένα δε με πείθει, γλυκούλη, εγώ σε διαβάζω. Δεν ξέρεις σε τι φάση είσαι, είσαι μπερδεμένος, δε σε κατηγορώ, είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας, άλλωστε. Σε κατηγορώ επειδή ήσουν δειλός όμως. Μπορεί εσύ να θεωρείς ότι ήσουν ντόμπρος, αλλά ο τρόπος σου ήταν λάθος. Δεν πειράζει, ίσως βρεις άλλη να σε νιώσει καλύτερα, αλλά ξέρεις ότι δε θα σε φιλάει όπως σε φιλούσα εγώ!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
