Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ζωή προς τον Θ.
Πίνω απόψε, λοιπόν, στην υγεία εκείνου του πρώτου σου, απρόσμενου «σ’ αγαπάω» ,που εμφανίστηκε στην οθόνη του κινητού μου. Ένα πιωμένο «σ’αγαπάω», που μύριζε ρακή από 504 χιλιόμετρα μακριά.
Οι ζήλιες, οι εντάσεις κι αυτός ο έρμος ο «έρωτας», όλα από απόσταση. Οι βιντεοκλήσεις τα βράδια για να νιώθουμε ότι κοιμόμαστε τόσο κοντά, αλλά τόσο αλλού στην πραγματικότητα. Στα άδεια μας κρεβάτια, εγώ Θεσσαλονίκη κι εσύ 504 χιλιόμετρα νότια. Εμείς οι δύο, μωρό μου, όμως, μπορούσαμε να είμαστε «ένα» ακόμα κι από μακριά. Χωρίς να συναντηθούμε ποτέ.
Το ένιωθα το βλέμμα σου, που μου διαπερνούσε το δέρμα κάθε φορά που με κοιτούσες πίσω απ’ τις παγωμένες οθόνες. Ένιωθες τη φωνή μου να σου τινάζει ολόκληρο το είναι σου, τόσο που να θες να με αρπάξεις, αλλά να μην μπορείς.
Αυτός ο διάχυτος ερωτισμός ξέρεις τι ήταν; Εγκεφαλική χημεία. Ναι, είναι αυτά τα σωματικά συμπτώματα πάθους στα οποία κρύβεται μια πληθώρα χημικών αντιδράσεων και βιοχημικών φαινομένων που διαδραματίζονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και θέτουν τον οργανισμό σε κατάσταση απόλυτου συναγερμού! Μόνο που εσύ επειδή ξέχασες τον κωδικό, το έβαλες στα πόδια, αφήνοντάς τον να χτυπάει ανελέητα.
Υπάρχει μωρέ έρωτας χωρίς να αγγίξεις κάποιον; Μπορείς να ερωτευτείς την αύρα του; Τις στροφές που παίρνει το μυαλό του; Να παθιάζεσαι με τον αέρα που αποπνέει; Μπορεί να σου εκτοξεύσει την ντοπαμίνη σου με το άκουσμα του ονόματός σου απ’ τα χείλη του; Γίνεται η φαινυλαιθυλαμίνη ή κατ΄ άλλους γνωστή ως «η χημική ένωση της αγάπης» να λειτουργεί σαν φυσικό ναρκωτικό επειδή απλά χαμογελά; Ε ναι, ρε φίλε, γίνεται! Υπάρχει έρωτας χωρίς σαρκική επαφή. Σου ιντριγκάρει το μυαλό κι είναι παραπάνω από απόλαυση πολλαπλού οργασμού.
Εκεί σε ήθελα, λοιπόν. Να το πάρεις πάνω σου για όλα αυτά που με έκανες να νιώσω. Να πάρω κι εγώ τη δική μου ευθύνη για την ευφορία που σου δημιουργούσα και να έρθεις να το ζήσουμε, ρε βλάκα.
Να πάθουμε εξάρτηση ο ένας απ’ την ψυχή και το σώμα του άλλου. Αλλά –τι περίεργο– εσύ προτίμησες να φύγεις πριν καν έρθεις. Ξέρεις; Κάποτε στο είχα πει. Η χημεία των ανθρώπων, αυτή που σου σκάει στα μούτρα σου σαν πυροτέχνημα απ’ το πουθενά, δε συμβαίνει συχνά. Μη μας αφήνεις, σου είπα ένα βράδυ. Γιατί οι άνθρωποι ξέχασαν να νιώθουν. Έκαναν το σεξ συνώνυμο της αγάπης και του έρωτα για να ‘χουν να πορεύονται χωρίς τύψεις για την κενότητα που φέρουν.
Σε ερωτεύτηκα απ’ το πρώτο άκουσμα της φωνής σου. Απ’ το πρώτο σου γέλιο, που εγώ προκάλεσα. Ερωτεύτηκα ακόμα και τα βράδια που σε έψαχνα και δεν ήσουν εκεί. Ακόμα κι αυτά μου λείπουν. Λαχείο ο έρωτας, έλεγες, αλλά δε μας κλήρωσε ούτε αυτή τη φορά.
Μη βιαστείς, λοιπόν, να καταφύγεις σε κάποιο μυστηριώδες χημικό εργαστήριο προκειμένου να παρασκευάσεις τον μελλοντικό παράφορο έρωτα της ζωής σου. Εγώ ήμουν κι ενδόμυχα το ξέρεις.
Θυμήσου ότι οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις είναι πολυδιάστατες και δεν καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο από έναν παράγοντα. Τα πειράματα της χημείας του έρωτα είναι εξαιρετικά εκρηκτικά. Κι αφού δεν αντέχεις τις αναθυμιάσεις, κάτσε στη γωνίτσα σου.
Α! Και σε παρακαλώ, φρόντισε να μη σκορπάς τα «σ’ αγαπάω» σου. Τα «σ’ αγαπώ» σου κάνε τα ό,τι θες.
