Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ρενέ Τ.
Μεγάλος∙ μια λέξη με τόσα κρυμμένα μυστικά μέσα της. Μεγάλος πόνος, μεγάλος εσύ, μεγάλος ο έρωτάς μας κι εγώ πολύ μικρή για να σηκώσω το βάρος όλων. Ποτέ δε με λυπήθηκα, ήξερα ότι έμπλεκα σε άνισο αγώνα. Εγώ απέναντι σε όλους, όλοι εναντίον μου, ακόμα κ εσύ -κι εγώ να μην καταλαβαίνω το γιατί. Ξέρεις κάτι; Μάλλον δε θέλω να πάρω απαντήσεις.
Είναι τόσο κρίμα να χαρίζεις τις μέρες, τις ώρες και τα λεπτά σου σε έναν άνθρωπο, σε κάποιον που ποτέ δε σε αγάπησε, που δε σκέφτηκε τι πόνο μπορεί να προκαλέσει η αγκαλιά του. Καλά κάνεις, βέβαια, εγώ σου είπα να με εκμεταλλευτείς, αλλά κάν’ το τουλάχιστον στεγνά. Άσχημα, όχι με αγάπη, όχι με καλοσύνη, ούτε με αυτά μάτια.
Είναι ανυπόφορο, έχω φέρει τη ζωή μου άνω κάτω για να σε βλέπω να γελάς. Να αντέχω τον πόνο σου και να διαχειρίζομαι την πίκρα σου, περισσότερο απ’ τη δική μου, να μη σου μιλάω για τα αισθήματά μου. Δεν ήθελα να σε φέρνω σε μένα, αλλά να φτιάχνεις δρόμο να έρχεσαι. Έμαθα να σε αγαπώ από μακριά, να σε φροντίζω χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Δε σου ρίχνω ευθύνες για τίποτα, αλλά τώρα; Τώρα κάνεις πίσω; Τώρα που μου έχεις γίνει απαραίτητος και πια δεν ξέρω αν μπορώ να σε βλέπω. Ήρθε η ώρα να φύγω. Μα δε θέλω, δε γίνεται να σε χάσω. Είναι κρίμα όλα μέσα μου να καταστραφούν κι έχω αγάπη να σου δώσω. Πονάει η ψυχή μου, ρε μεγάλε, πάρε μια απόφαση, με σκοτώνεις κάθε νύχτα.
Υποφέρω όταν δεν μπορώ να σε αγγίζω. Με τραβάς απ’ το χέρι τόσο άγρια και τόσο ρομαντικά, που απορώ πώς το κάνεις. Θέλω να ξεφύγω από εσένα, με πιέζεις επάνω σου και λιώνω. Τυλίγεις τα χέρια σου γύρω απ’ το κορμί μου, πιο κοντά δε γίνεται να έρθω και παίρνω μια ανάσα, η μόνη στιγμή που ηρεμώ. Η ψυχή μου βρίσκει τη μυρωδιά που αγαπά ∙ εσένα. Ακανόνιστα τρελή η ένταση της μυρωδιάς σου. Γύρω μου. Πάνω μου.
Έχει κάτι το μεθυστικό, όπως ένα παλιό ουίσκι, ακόμα κι αυτό μου θυμίζει το φιλί σου, τόσο δυνατό για να σου κάψει τα σωθικά, όπως εσύ, όσο εσύ. Κάθε γουλιά σου κι ένα ακόμα μεθύσι μου και τι να πρωτοθυμηθώ και τι να διαγράψω; Θέλω να πιω απ’ τα φιλιά σου και να χαθώ στο κενό. Κρύψε με για όσο, εκεί.
Μα τι λέω; Δεν μπορείς, ούτε θες, αλλά δεν το πες ούτε μια φορά, ξεκάθαρα, σταράτα. Έπρεπε να το θυμάμαι κάθε φορά που με ακουμπούσες, αλλά εγώ παραδινόμουν ψυχή και σώμα σε σένα. Ήμουν η εύκολη λύση σου, ήσουν η αναγκαία μου∙ αυτή η διαφορά μας.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
