Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Σεβαστή προς τον Χ.
Μου είπαν να σου γράψω ένα γράμμα! Πόσο ηλίθιο ακούγεται στην εποχή μας; Αρκετά! Κι όμως, είμαι από αυτούς τους τρελούς που ακόμα πιστεύουν σε αυτό. Στο γράμμα, στον ρομαντισμό, στην έκφραση των συναισθημάτων, στον έρωτα με την πρώτη ματιά.
Δε θα σου πω ότι σε ερωτεύτηκα, άλλωστε δε σε ξέρω καθόλου. Θα σου πω, όμως, ότι σε καψουρεύτηκα τρελά. Τόσο όσο δεν έχω καψουρευτεί ποτέ κανέναν. Λιώνω για την πάρτη σου, φίλε μου. Λιώνω για τα μάτια σου. Λιώνω για τα μαλλιά σου. Λιώνω για τα χέρια σου. Λιώνω για την πλάτη σου. Λιώνω για τα υπέροχα οπίσθιά σου. Λιώνω για το χαμόγελό σου. Και κυρίως λιώνω για τον τρόπο που με κοιτάς και για τον τρόπο που με κάνεις να αισθάνομαι, για όλα αυτά που μου βγάζεις, για όλα αυτά που με κάνεις απολύτως διατεθειμένη να θέλω να σου δώσω, για τον ερωτισμό που μου ξυπνάς. Σε θέλω! Αυτή είναι η αλήθεια. Σε θέλω όσο δεν έχω θελήσει ποτέ κανέναν.
Ξέρω ότι δε με θες ή τουλάχιστον δε με θες τόσο όσο σε θέλω εγώ. Για σένα είμαι μια ακόμη κοπέλα. Μια ακόμη συμπαθητική κοπέλα που πρόσεξες και κοίταξες. Κοίταξες, αλλά ποτέ δεν είδες. Ναι, δε με είδες. Δε μας είδες! Αυτή είναι η διαφορά μας. Εγώ πίστεψα στο κάτι που υπάρχει. Πίστεψα στο κάτι που θα μπορούσε να υπάρξει. Πίστεψα στις πιθανές αναμνήσεις μου με εσένα.
Δε σου λέω ότι είσαι το άλλο μου μισό ή ότι θέλω να ζήσω μια ζωή μαζί σου. Άλλωστε αυτό ίσως και να μην είναι εφικτό. Αυτό που ήθελα από εσένα είναι να ζήσουμε το λίγο μας. Να ζήσουμε το εμείς. Να ζήσουμε τις μετέπειτα αναμνήσεις μας. Ήθελα να είσαι ο πρώτος μου. Μου το είχα πει μάλιστα, ότι, ναι, εσύ θέλω να είσαι! Ήθελα να σου επιτρέψω να με διδάξεις. Ήθελα να μου δείξεις. Ξέρω ότι ο πρώτος μου μάλλον δε θα είναι ο τελευταίος μου κι ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου κάποιος θα με πληγώσει. Και σκέφτηκα, γιατί αυτός ο πρώτος που θα έχει ημερομηνία λήξης να μην είναι κάποιος για τον οποίο απλά λιώνω. Κάποιος τον οποίο ανυπομονώ να δω κι όταν βλέπω όλα τα άλλα εξαφανίζονται και μένουμε αυτός, εγώ κι αυτό που τα σώματά μας εκπέμπουν.
Ναι, σε αυτό πίστεψα. Στο δικό μας μικρό παραμυθάκι. Και το ήθελα όσο τίποτα άλλο. Εσύ απ’ την άλλη δεν είδες, δεν πίστεψες, δεν αισθάνθηκες τίποτα. Δεν μπορώ να σε κατηγορήσω γι’ αυτό. Πώς θα μπορούσα; Απλά εσένα δε σου έγινε αυτό το κλικ -ή σου έγινε και το αρνήθηκες.
Όπως και να έχει, όταν ο ένας δε θέλει, δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια. Σωστά; Οπότε φαντάζομαι δε γράφω αυτό το γράμμα για να σου ζητήσω να ζήσουμε μαζί αυτό το κάτι, έστω αυτό το λίγο. Σου γράφω για να σου πω όλα όσα αισθάνθηκα κι αισθάνομαι για εσένα. Όλα όσα είσαι ικανός να με κάνεις να νιώθω και να θέλω. Σου γράφω για να σου δικαιολογήσω τις συχνές μου επισκέψεις στην καφετέρια, τις κλεφτές ματιές μου, τις περίεργες ερωτήσεις μου…
Σου γράφω γιατί ήδη τα ξέρεις. Σου γράφω γιατί ήδη τα έμαθες από ένα τρίτο πρόσωπο κι αυτό δεν είναι σωστό. Ούτε για εμένα ούτε για εσένα. Σου γράφω γιατί αν δε γράψω αυτά που νιώθω, θα τρελαθώ. Με τρελαίνεις, φίλε μου. Αυτό θα είσαι για εμένα. Η μεγάλη μου τρέλα. Η μεγάλη μου καψούρα. Ένα απωθημένο. Θα έχω ανάμνηση από εσένα. Απλά όχι όπως τη φανταζόμουν. Περιλαμβάνει μόνο εμένα και το μυαλό μου κι όχι το εμάς, το εσύ κι εγώ.
Εσύ πάλι θα με ξεχάσεις. Θα είμαι άλλη μια κατάκτηση των ματιών σου. Άλλη μια προσθήκη στη λίστα. Κάποια στιγμή, όμως, θα τρελάνεις κάποια, όπως τρέλανες εμένα και παράλληλα θα τρελαθείς κι εσύ. Κι αυτή θα είναι η μία σου. Η δική σου μία. Για αυτήν θα πάψεις να λες ότι δε θες σχέση, ότι είσαι σε φάση που σου αρέσουν πολλές, ότι είσαι πιο αλάνι. Γι’ αυτή θα είσαι εκεί. Γι’ αυτή θα είσαι η καλύτερη εκδοχή σου. Από εκεί και πέρα μόνο για αυτήν θα λάμπουν τα μάτια σου. Τη ζηλεύω! Αυτό…
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
