Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ε. στον Δ.
Κάθε φορά, μετά τη δουλειά, κάνω την ίδια βόλτα. Με τα βήματά μου γυρίζω και ξανακάνω τον κύκλο μας. Έτσι ονομάζω το γύρο των σημείων με τις όμορφες στιγμές μας. Μπας και ξορκίσω την απουσία σου. Αυτό είναι το δικό μου μυστικό.
Δυστυχώς, δεν την κόβω αυτή τη συνήθεια και δεν το λέω και πουθενά. Εδώ ήπιαμε τον πρώτο μας καφέ κι εδώ σου έπιασα για πρώτη φορά το χέρι. Πόσο χάρηκα που μαζί περπατήσαμε κάποια βήματα μέσα στη βροχή. Ωραίες αναμνήσεις, πραγματικά πολύ.
Πόσο, άραγε, θα πάρει να ξεχάσω; Και βασικά, θα ξεχάσω ποτέ; Γιατί τα θυμάμαι. Εδώ ήτανε που έτρωγες άτσαλα σουβλάκι και σε πείραζα. Χριστέ μου, πόσο πολύ θα ήθελα να είχα και πάλι δίπλα μου εσένα. Καμιά φορά σιγοτραγουδούσες και με έκανες να γελάω τόσο.
Λένε πως όλα ένας κύκλος είναι κι αναρωτιέμαι αν ο δικός μας έκλεισε ή τον έκλεισε η σιωπή σου. Καιρός τώρα είναι που δε μιλάμε. Καιρός τώρα δε γράφω ή δε λέω κάτι σε εσένα. Όμως, μας περπατώ μήπως καταλάβω. Μήπως μας δω μέσα στους δρόμους να προχωράμε ή στο μπαρ που ήπιαμε κρασί τότε κι έτσι εμπεδώσω ότι δε μιλάμε.
Δε μιλάμε πια κι είναι επιλογή σου κι εγώ προσπαθώ να μάθω το μάθημά μου, αλλά μάταια. Να αισθανόσουν τότε, άραγε, πόσο όμορφος και χαλαρός έδειχνες στα μάτια μου; Φτάνει καθόλου η απουσία μας σε εσένα; Σου λείπω; Πέρασα έστω και για κλάσματα δευτερολέπτων απ’ τη σκέψη σου; Με θυμάσαι; Εγώ είμαι που σε άκουγα να ξεδιπλώνεις τις ανασφάλειές σου και που κάποια άλλη φορά σου έστειλα ως απάντηση στην καληνύχτα σου το τραγούδι εκείνο, που μιλούσε για μας. Άραγε, στέλνεις τώρα αλλού τραγούδι για καληνύχτα;
Εγώ που χανόμουν στα μάτια σου και που κάθε φορά που μου έστελνες μήνυμα χαιρόμουν σαν πεντάχρονο. Εσύ, άραγε, δε θέλεις ή δεν μπορείς να στείλεις πια μήνυμα; Σκέφτηκα να πάρω μία πτήση και να έρθω να σε ρωτήσω, αλλά είναι τρελό να το κάνω. Μία άλλη σκέψη μου ήταν να σου στείλω το χάρτη μας. Τόσες φορές πια μπορώ να σημειώσω κάθε λεπτομέρεια της διαδρομής μας, αλλά κι αυτή η ιδέα απορρίπτεται. Θα χαθείς έτσι κι εσύ κατά πάσα πιθανότητα.
Θα σε αφήσω λοιπόν και θα ευχηθώ να προσέχεις. Πού ξέρεις; Ίσως στα ίδια μέρη να ξανασυναντηθούμε.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
