Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ελένη.
Αποφάσισα να σου γράψω, λοιπόν. Όχι γιατί σε σκέφτομαι ούτε γιατί μου λείπεις, όχι εσύ! Αν κάτι μου λείπει από σένα είμαι εγώ μέσα απ’ τα δικά σου μάτια. Ήθελα να σου γράψω για να σου πω όλα αυτά που δεν πρόλαβα. Αυτά που δεν άντεξες να ακούσεις!
Άκου, λοιπόν, μωρό μου, ήξερα πολύ καλά τι γινόταν με σένα και με μένα. Ήξερα ακόμα και την κατάληξή μας. Το μόνο που δεν ήξερα ήταν ότι το τέλος θα ερχόταν τόσο γρήγορα. Φαινόταν ότι δεν πήγαινε πουθενά. Δυο τόσο αντίθετοι άνθρωποι, τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες, πού θα μπορούσε να πάει;
Θυμάσαι τι έλεγες τότε; «Για μένα είσαι υπέρβαση, μικρό μου». Αν για σένα ήμουν υπέρβαση, για μένα ήσουν λοβοτομή! Η διαφορά μας είναι ότι εσύ φοβήθηκες το ξένο, το έξω από σένα κι επέλεξες να φύγεις, ενώ εγώ έμεινα εδώ γιατί ήθελα να το ζήσω.
Δε σε κατηγορώ γι’ αυτό. Δεν μπορώ, άλλωστε, μα περίμενα κάτι παραπάνω από σένα. Πίστεψα, βλέπεις, στα λόγια σου τόσο άσχημα, πίστεψα στην κάθε σου λέξη και στα σχέδια που έκανες για εμάς!
Και διαφωνία στη διαφωνία καταλήξαμε να μη μιλάμε, να καταστρέψουμε όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε κι όλες όσες θα μπορούσαμε να ζήσουμε και να κλείσουμε τη συνομιλία μας με ένα «χάρηκα για τη γνωριμία»!
Ξέρεις, διαβάζω τα μηνύματά μας απ’ την αρχή ξανά και ξανά. Ήταν όμορφα κάποτε, τότε που μιλούσαμε με τις ώρες και σεβόμασταν ο ένας την προσωπικότητα του άλλου, χωρίς φωνές και καβγάδες.
Δεν μπορώ να σου πω πως χαίρομαι τώρα που σε βλέπω να χαμογελάς, γιατί ξέρω ότι αυτό το τόσο όμορφο χαμόγελο στο χαρίζει άλλη. Ελπίζω μόνο να νοιάζεται για σένα όσο νοιάζομαι εγώ…
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
