Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Α.
Θα γράψω για σένα, μήπως κάπως έτσι καταφέρω να εκτονωθώ και να εκφράσω έστω και λίγα απ’ όσα νιώθω για σένα. Ίσως αν τα βγάλω έξω, να ελαφρύνει λίγο το μέσα μου.
Σε ήξερα πριν σε γνωρίσω για τα καλά. Περνούσες έξω απ’ τη σχολή και για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου αιχμαλώτιζες το βλέμμα. Ώσπου κάποια στιγμή σε γνώρισα και καταλήξαμε να γίνουμε φίλοι. Πολύ περίεργο όλο αυτό. Ίσως, για κάποιους, καρμικό. Θα το θυμάσαι, στην αρχή κάναμε τέλεια παρέα, γελάγαμε πολύ, ήμασταν ίδιοι, αλλά και ταυτόχρονα διαφορετικοί. Είχαμε αυτό που κάποιοι ονομάζουν «δυνατή χημεία», σπάνια να τη βρεις.
Δεν το καταλάβαινα, αλλά σταδιακά σε ερωτευόμουν. Είναι αστείο πόσο καλά το έκρυβα, ακόμα κι απ’ τον εαυτό μου. Εκείνο το βράδυ, όμως, το παραδέχτηκα και στους δύο μας -κι ας έκανες μετά πως δεν είχες ιδέα. Εκείνο το βράδυ, συνειδητοποίησα πόσο ήθελα να ‘μαι δίπλα σου, αγκαλιά σου, πόση ανάγκη είχα να με κοιτάς και να μου χαμογελάς.
Την επόμενη μέρα, νηφάλιοι, κάναμε ότι δεν τρέχει τίποτα. Και το ίδιο συνεχίζαμε να παριστάνουμε για κάνα χρόνο ακόμα. Όλο αυτό το καιρό με βλέπεις, σε βλέπω, άλλες φορές θέλουμε να σκοτωθούμε, άλλες να φιληθούμε, μου κάνεις εκπλήξεις, κάθε φορά βρίσκω χρόνο να σε δω έστω για λίγο. Αν το σκεφτείς, περιγράφω δύο ερωτευμένους, αλλά όχι…
Εσύ –ίσως και λίγο εγώ– προτιμάς να κρατήσουμε τη δήθεν φιλία μας, μήπως και μπλέξουμε τα πράγματα. Μπλέκουν περισσότερο, αλήθεια; Απλώς το φοβήθηκες λίγο παραπάνω. Κι εγώ η τρελή σου έδειξα πως είμαι έτοιμη για κάθε μπλέξιμο, έτοιμη να στα δώσω όλα. Αν, όμως, ο άλλος δε θέλει να τα πάρει, τι μπορείς να κάνεις; Σεβαστό.
Δεν ξέρω αν η έλξη κι ο έρωτας κάποτε τελειώνουν ή πότε θα τελειώσουν, έτσι όπως το πάμε. Το μόνο μου ξέρω είναι ότι σ’ αγαπώ κι αυτό είναι κάτι που το ξέρεις κι εσύ. Στο ‘χω πει άλλωστε. Κι εσύ μ’ αγαπάς κι ας μη μου το χεις πει ποτέ. Το νιώθω, όταν με κοιτάς, όταν επιζητάς να με δεις, όταν πιστεύεις σε μένα.
Μέσα σε όλο αυτό το τραγικό και το ανεκπλήρωτο που ζούμε, υπάρχει κάτι όμορφο, κάτι που σε άλλους δε θα το βρεις εύκολα. Υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση, θαυμασμός και μια αγάπη που δεν πνίγει ούτε απαιτεί. Απλά υπάρχει και είμαι τυχερή γι’ αυτό.
Να ‘σαι καλά, να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
