Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Ελένη.
Σε ξέρω καιρό τώρα, μιλάμε συνέχεια, γελάμε και κοιταζόμαστε με βλέμματα όλο νόημα. Γιατί δεν αφήνεσαι; Σε παρατηρώ να μιλάς και χάνομαι για λίγο στα μάτια σου, όχι λόγω του ξεχωριστού χρώματός τους, αλλά εξαιτίας της λάμψης τους. Βυθίζομαι και η αλήθεια είναι πως δε θέλω να σωθώ, οπότε άσε με λίγο ακόμη στη φουρτούνα τους. Τυχαία αγγίγματα που δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά τα προσπερνώ, γιατί βλέπω ότι προσπαθείς να (κατα)διώξεις κάποιες σκέψεις που σου περνάνε από το μυαλό εκείνη τη στιγμή και βάζουν φωτιές σε κάτι που θεωρείς ήδη χαμένη υπόθεση. Ίσως δεν είναι! Με ακούς προσεκτικά -ευλαβικά σχεδόν- και το μειδίαμα που άθελά του και ασυναίσθητά μου σχηματίζεται δεν έχει σκοπό να σε κοροϊδέψει. Αντιθέτως, ο εαυτός μου χαίρεται υπερβολικά για να φωνάξει, οπότε αρκείται σε κάτι πιο προσωπικό. Θα έλεγα κτητικά πως είσαι δικός μου. Οι λέξεις (ποιητικές και μη) και οι σκέψεις μου (μεταμεσονύχτιες και όχι) σού ανήκουν δικαιωματικά και αμετάκλητα, αλλά θα αρκεστώ πάλι σε ένα υποτυπώδες μειδίαμα που κρύβει λύπη, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν (ξέρω εάν) σε έχω κατακτήσει. Θα έπρεπε να είχες προσέξει. Είσαι εύκολα ερωτεύσιμος.
Θα τολμήσω να σου προτείνω να αφήσεις λίγο τον εαυτό σου ελεύθερο κι ας ξέρω ότι έχεις πληγωθεί. Δεν περιμένω η κτητική αντωνυμία του πρώτου προσώπου να σε χαρακτηρίζει, αλλά μπορείς να τολμήσεις. Τόλμησε να με ερωτευτείς παρ’ όλο που θεωρείς ότι ο έρωτας είναι χαμένη υπόθεση, ιστορίες που ‘χουν χώρο μόνο στα παιδικά παραμύθια και πολλά άλλα ψέματα που σου έχουν πει για να σε στεναχωρήσουν. Πολύ πιθανόν κι εγώ να σε στεναχωρήσω, σίγουρα δεν είμαι η πριγκίπισσα του παραμυθιού -πιο πολύ ο αντιήρωας μού ταιριάζει. Ίσως δυσκολευτείς λίγο μαζί μου και κάποια στιγμή σκεφτείς να τα παρατήσεις, αλλά έχω συναισθήματα για σένα. Άλλωστε πότε ήταν εύκολος ο έρωτας; Θα μπορούσα να σου υποσχεθώ πολλά πράγματα και άλλα τόσα αισθήματα, όμως θα το αποφύγω. Θα ήθελα να έρθεις χωρίς την πανοπλία σου -είσαι υπέροχος έτσι- και να με αντικρίσεις όπως κάθε μέρα, με αυτό το μικρό χαμόγελο στα χείλη. Με έχεις ήδη κατακτήσει, μην ανησυχείς. Μονάχα οι κόρες των ματιών σου θα ήθελα να λάμπουν, μήπως και διέκρινα το φως μες το σκοτάδι μου. Θα μάθουμε μαζί τι εστί έρωτας.
Σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και με έκανε να μουτζουρώσω τόσα χαρτιά δεν το είπα. Ας υποκριθούμε και οι δυο πως αυτό δεν είναι του Σεφέρη και το είπα εγώ για σένα, γιατί είναι αλήθεια πως ό,τι κι αν είχα ετοιμάσει να πω, όσες φορές κι αν έγραφα, πάντα κάτι μου έλειπε. Τώρα μπορείς να διαβάσεις τώρα την πιο ξεκάθαρη μορφή των αφιλτράριστών μου λέξεων. «Θα τολμήσεις να με ερωτευτείς;».
