Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Αλεξία
Νιώθω ακριβώς το ίδιο άγχος. Εκείνο που ένιωθα πριν το πρώτο μας ραντεβού. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και δεν μπορώ να το ελέγξω. Οι ανασφάλειές μου έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους και στο μυαλό μου ψάχνω τρόπους να σ’ εντυπωσιάσω, μη και δε σ’ αρέσω. Λες και θα με δεις πρώτη φορά, λες και δε με ‘χεις ξαναφιλήσει στο στόμα.
Πάει καιρός απ’ την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Εσύ μπορεί να το βάφτισες παύση, για μένα όμως ήταν ένα προσωρινό τέλος που έρχεται τώρα να δώσει τη θέση του σε μία πιθανή νέα αρχή που κανείς μας δεν ξέρει εκ των προτέρων αν θα βγάλει κάπου. Δεν άρχισα ακόμη να μετράω τις μέρες που απομένουν για να σε δω. Αλλά προσπαθώ ν’ αποφασίσω τι θα βάλω, πέρα από το πιο όμορφο και ντροπαλό μου χαμόγελο.
Είναι αμήχανο όταν πρόκειται να δεις κάποιον που ‘χεις να συναντήσεις καιρό και που μόνο αδιάφορος δε σου είναι. Νιώθεις πως εκείνη η καθοριστική μέρα θα δείξει αν πάτε για επανασύνδεση ή για να πείτε τα νέα σας και ν’ αποχωριστείτε μ’ ένα οριστικό αντίο. Δεν ξέρω αν την περιμένω πώς και πώς αυτή τη συνάντηση ή αν θέλω με κάποιο τρόπο να την αποφύγω. Δεν ξέρω αν θέλω να συζητήσουμε για το μεσοδιάστημα, για εκείνα που δε ζήσαμε μαζί, για τις πολλές πλέον μέρες που πέρασαν χωρίς να κοιταχτούμε στα μάτια.
Προσπαθώ να φανταστώ από τώρα πού θα πάμε, να μην έχουμε κι άλλα διλήμματα εκείνη την ώρα. Να έρθω έτοιμη με προτάσεις, να φέρω το χιούμορ μου, να αφήσω τη μεταξύ μας οικειότητα να βγει ξανά στην επιφάνεια, ενώ εγώ θα είμαι μαγκωμένη, γιατί δεν ξέρω πόσο άβολα θα νιώσω πλάι σου. Δεν ξέρω αν ο χρόνος σε έκανε λιγότερο γνωστό απ’ ότι ήσουν, αν το νέο μας ραντεβού θα ‘χει το ίδιο μυστήριο με το πρώτο μετά απ’ όσα έχουν προηγηθεί, αν πρέπει τη στιγμή που θα δω να πέσω στην αγκαλιά σου και να σου δώσω ένα μεγάλο φιλί ή να σταθώ διακριτικά πλάι σου με μια αγκαλιά φιλική, τυπική, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν -αν εξελιχθούν- απ’ το μηδέν.
Αυτή η πρώτη μας συνάντηση μετά από καιρό με γεμίζει αγωνία. Είναι για μένα κάτι άγνωστο, φοβάμαι μην και σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και συνειδητοποιήσουμε πως τελικά δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω ανάμεσά μας από μια ιστορία που κάποτε κράτησε λίγο κι έναν έρωτα που δεν έφτασε ποτέ στο ζενίθ του. Δεν ξέρω αν θα μοιάζουμε με ξαναζεσταμένο φαγητό ή αν ο χρόνος στο πέρασμά του ωρίμασε και τα συναισθήματά μας.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να σε δω. Θέλω εκείνο το ν-οστό ραντεβού που όμως για μένα για κάποιον ανεξήγητο λόγο μοιάζει πρώτο. Μια συνάντηση που ‘χει αργήσει πολύ κι εμείς οι δύο την περιμένουμε για να δούμε σε τι φάση βρίσκονται τα αισθήματά μας. Η πρώτη μας συνάντηση μετά από καιρό πέρα από άγχος ελπίζω να φέρει κι απαντήσεις, να κάνει το τοπίο ξεκάθαρο κι εμάς τους δυο να καταλήξουμε να περπατάμε πιασμένοι χέρι χέρι δίπλα στη θάλασσα σαν να μην πέρασε μια μέρα.
