Δεν πιέζουμε ένα παιδί να δείξει την αγάπη του αν δεν του βγαίνει φυσικά

«Άντε, πήγαινε να σε φιλήσει ο θείος που σε αγαπάει!». Σας δημιουργεί άραγε αναμνήσεις αυτή η φράση; Φυσικά, στη θέση του θείου μπορεί να είναι η γιαγιά, ο ξάδερφος ή οποιοσδήποτε άλλος συγγενής, αλλά όπως και να έχει το μόνο σίγουρο είναι πως είναι κάποιο άτομο που μάλλον δεν συμπαθούσατε ιδιαίτερα. Τα παιδιά είναι κατά βάση αυθόρμητα, εκφράζουν συνήθως με πιο εμφανή και άμεσο τρόπο τα συναισθήματά τους προς τους άλλους. Δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Αν αγαπούν κάποιον, του το δείχνουν αμέσως και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Από την άλλη, αν για κάποιον λόγο δε συμπαθούν κάποιον, ακόμα και αν αυτός είναι συγγενής τους, είναι δύσκολο να τους αλλάξουμε γνώμη. Γιατί όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό να αφήνουμε να τα παιδιά ελεύθερα σε αυτόν τον τομέα και να μην τους ασκούμε πίεση;

Η παιδική ηλικία είναι μια περίοδος της ζωής μας που καθημερινά ανακαλύπτουμε καινούρια πράγματα. Όσο πιο περίεργοι είμαστε σαν παιδιά, τόσο πιθανότερο είναι κάθε τόσο να ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι νέο. Είναι μια περίοδος που χτίζεται ο χαρακτήρας μας και παράλληλα δημιουργούνται οι πρώτες μας παρέες και σχέσεις. Είναι πιθανό να έχουμε έναν ξάδερφο που αγαπάμε σαν αδερφό ή αντίθετα μια ξαδέρφη που δε θέλουμε ούτε να τη βλέπουμε. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, επειδή μας έκανε κακή εντύπωση κάποια φορά που βρεθήκαμε, επειδή τον ζηλεύουμε ή ακόμα επειδή δεν έχουμε κανένα κοινό ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό οι γονείς και οι υπόλοιποι συγγενείς να δείξουν κατανόηση και να μην προσπαθήσουν να πιέσουν καταστάσεις. Οποιαδήποτε σχέση δημιουργούμε με κάποιο άτομο είναι καλό να βασίζεται σε μια αμοιβαία συμπάθεια ή έστω αλληλοσεβασμό. Εάν δεν υπάρχει κάτι από τα δύο, η σχέση δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης.

Η διαπίστωση αυτή έχει προεκτάσεις και πέρα των συγγενών μας. Πολλές φορές, οι γονείς προσπαθούν να επιβάλλουν στα παιδιά τους να κάνουν παρέα με τα παιδιά των δικών τους φίλων. Αυτό σε μερικές περιπτώσεις δουλεύει και δημιουργούνται πολύ ισχυροί δεσμοί μεταξύ των οικογενειών, ενώ άλλες είναι σκέτο μαρτύριο. Είναι βασικό να ακούμε τα παιδιά, αφού από μικρή ηλικία έχουν την ικανότητα να ξεχωρίσουν με ποιους θέλουν να κάνουν παρέα και με ποιους όχι. Αν μια σχέση έχει τις προδιαγραφε΄ς να δουλέψει, θα δουλέψει. Ίσως όχι άμεσα, ίσως όχι με τον τρόπο που το σχεδιάζουν οι άλλοι αρχικά, αλλά θα δουλέψει. Κάποιες φιλίες ξεκίνησαν εντελώς στραβά, ίσως ακόμα και με αμοιβαία αντιπάθεια. Δεν είναι πάντα ενδεικτική η πρώτη επαφή που θα έχουμε με κάποιον για την πορεία της σχέσης, ειδικά όταν είμαστε παιδιά.

Έχει μεγάλη σημασία να μην πιέζουμε καταστάσεις και να αφήνουμε τα πράγματα να εξελιχθούν με το δικό τους τρόπο. Τα παιδιά έχουν δικό τους ξεχωριστό ένστικτο που τους επιτρέπει να διαλέξουν ποια άτομα θέλουν στο πλευρό τους και ποια όχι. Λόγω της τρυφερότητας της ηλικίας τους είναι σημαντικό να τα ακούμε, να τους δίνουμε χώρο και χρόνο να επιλέξουν τι είναι πραγματικά θέλουν. Όσο περίεργο και αν μας φανεί σε πρώτη φάση αυτό που θέλει ή που μας λέει ένα παιδί, οφείλουμε να το ακούσουμε, να κάνουμε προσπάθεια να το κατανοήσουμε και σε καμία περίπτωση να μην είμαστε απόλυτοι μαζί του. Εξάλλου, το παιδί είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που όσο και αν έχει την ανάγκη για καθοδήγηση σε κάθε βήμα του, παράλληλα μπορεί και πρέπει να είναι ελεύθερο να επιλέξει την κατεύθυνση που θα πάρει.