Να ψάχνεις τις αδυναμίες σου κι ας μην τις βλέπεις

Είμαστε άνθρωποι και έχουμε όλοι τις αδυναμίες μας. Σωστά; Για κάποιους από μας είναι λίγο πιο δύσκολο να το αποδεχθούμε ή να το κατανοήσουμε πλήρως, παρόλα αυτά κανείς μας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Είμαστε με τέτοιο τρόπο φτιαγμένοι, που δεν μπορούμε παρά να έχουμε τις παραξενιές μας και τις δυσκολίες μας σαν άτομα. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, γίνεται όμως, σε περίπτωση που δεν είμαστε διατεθειμένοι να τις καταλάβουμε και ενδεχομένως να τις διορθώσουμε. Γιατί έχει αυτή μας η διάθεση αυτοδιόρθωσης πολύ μεγάλη σημασία; Γιατί είναι καλό, όλοι μας να έχουμε μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα του εαυτού μας;

Σκεφτείτε λίγο την παρέα σας. Τους πιο κοντινούς σας φίλους, αλλά και τους γνωστούς σας με τους οποίους περνάτε αρκετό χρόνο της μέρας σας μαζί. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς δε διστάζουν σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται, να σας τονίζουν τα ελαττώματά σας. Μπορεί να είναι ευγενικοί μαζί σας και να μην το κάνουν με άμεσο ή επικριτικό τρόπο, όμως είναι σχεδόν δεδομένο ότι το κάνουν. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις των ανθρώπων εκείνων, που δε σκέφτονται δεύτερη φορά πώς θα ακουστεί αυτό που έχουν να πουν και ξεστομίζουν όλα όσα έχουν στο μυαλό τους χωρίς να τα φιλτράρουν. Αυτοί δεν είναι απαραίτητα ευγενικοί και διατεθειμένοι να αποδεχτούν όλες τις ιδιαιτερότητες των γύρων τους και σε αυτούς συμπεριλαμβάνεστε και εσείς. Όταν είστε κοντά τους, η αλήθεια είναι ότι σκέφτεστε και πράττετε λίγο πιο προσεκτικά, προσπαθώντας να αποφύγετε τις αντιδράσεις τους. Κανείς μας δε θέλει να ακούει για τα στραβά του χαρακτήρα του. Όταν ειδικά τα ακούει από κάποιον που είναι σημαντικός για εκείνον, τα πράγματα σοβαρεύουν. Όπως ακριβώς απολαμβάνουμε να ακούμε όμορφα λόγια, με το ίδιο τρόπο δεν μας αρέσει να ακούμε όσα δεν μας κολακεύουν. Η αλήθεια είναι ότι και τα μεν και τα δε, είναι μέσα στη ζωή και αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι το πώς επιλέγουμε να τα διαχειριστούμε για να γινόμαστε καλύτεροι.

Εφόσον μας ενδιαφέρει πραγματικά να γίνουμε καλύτεροι, τόσο για εμάς όσο και όσους έχουμε γύρω μας, οφείλουμε να μη σταματάμε ποτέ την προσπάθεια. Το πιο βασικό βήμα προς την αυτοβελτίωση μας είναι η συνεχής αναζήτηση των αδυναμιών του χαρακτήρα μας. Μόνο εφόσον τις εντοπίσουμε και τις αποδεχτούμε, μπορούμε να δουλέψουμε πάνω στη βελτίωσή τους. Είπαμε κανείς δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει τέλειος και σε καμία περίπτωση δεν είναι το ζητούμενο να αλλάξουμε αυτό που είμαστε για να γίνουμε αρεστοί. Εκείνο που ψάχνουμε είναι μια χρυσή τομή ανάμεσα στη διατήρηση της προσωπικότητάς μας, η οποία μας κάνει ξεχωριστούς και στη βελτίωση κάποιων πτυχών του χαρακτήρα μας. Η προσπάθεια αυτή μόνο εύκολη δεν είναι και αυτό ισχύει για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι οι περισσότεροι από μας σε πρώτη φάση δεν μπορούν καν να αντιληφθούν τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους. Αυτό είναι δυνατό να συμβαίνει είτε λόγω της χαμηλής αντίληψης που οι ίδιοι έχουν, είτε εξαιτίας της ανικανότητας των γύρω τους να τους βοηθήσουν να τις κατανοήσουν. Τα άτομα που εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία είναι και οι πιο επικίνδυνες περιπτώσεις, καθώς δεν έχουν καμία διάθεση να αλλάξουν και να γίνουν πιο ευχάριστοι για τους άλλους. Αδιαφορούν για το πώς ακούγονται όσα λένε, για τις συνέπειες των πράξεων και μπορούμε να πούμε ότι ζουν σε μια δική τους πραγματικότητα. Μια δεύτερη ομάδα ατόμων που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την αυτοβελτίωσή τους είναι εκείνοι που παρά το ότι γνωρίζουν ότι έχουν κάποιες αδυναμίες σαν άνθρωποι αρνούνται να τις αποδεχθούν. Μια τέτοια συμπεριφορά κάθε άλλο παρά ασυνήθιστη είναι και σε ένα βαθμό είναι κατανοητή. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί κανείς ότι η προσέγγιση του σε κάποιο θέμα είναι λανθασμένη, πόσο μάλλον να την αλλάξει κιόλας. Όσο μεγαλύτερη ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας, τόσο πιο δύσκολα θα δεχτούμε την αμφισβήτησή του.

Σε μια πραγματικότητα που δε μένει ποτέ σταθερή, οφείλουμε και εμείς να μη μένουμε αδρανείς. Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα σαν μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό θα γίνει εφικτό μόνο αν αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό και επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κοιτάξει με λίγο πιο αντικειμενικό μάτι τον τρόπο σκέψης μας και τη συμπεριφορά μας. Δεν είναι κακό να είμαστε μια ημιτελής κατασκευή σαν άνθρωποι. Κάθε άλλο. Οφείλουμε να είμαστε ένα έργο στο οποίο κάθε μέρα προστίθεται κάτι καινούριο, κάτι που μας κάνει καλύτερους και καλύπτει τα ελαττώματά μας.