Πότε ξέφυγες τελευταία φορά απ' τα συνηθισμένα;

Έφτασε πάλι εκείνη η εποχή που το σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές, να σηκωθείς από το κρεβάτι τα πρωινά. Γιατί έχεις κουραστεί, γιατί έχει κρύο, γιατί ο καιρός επηρεάζει την ψυχολογία σου και δεν το ξέρεις. Έφτασαν εκείνες οι μέρες που το μόνο που σκέφτεσαι είναι οι γιορτές που πλησιάζουν και το μόνο που σε απασχολεί είναι πότε θα πάρεις άδεια για να ξεφύγεις λίγο από όλα εκείνα που έχουν ρίξει τόσο την ψυχολογία σου. Αν η φαντασία σου είναι πιο ζωηρή από τους υπολοίπους, ίσως σε πάει λίγο παραπέρα. Ίσως σε κάποιο ορεινό καταφύγιο με τζάκι, με ζεστασιά, χωρίς κόσμο και εκνευριστικούς πελάτες και συγγενείς. Μονό εσύ και οι σκέψεις σου. Δεν υπάρχει χώρος για κανέναν, ούτε καν για εκείνο το μοναδικό πρόσωπο, που πραγματικά συμπαθείς και θες στη ζωή σου. Η φαντασίωσή σου δεν έχει χώρο για κανένα, ακριβώς επειδή έχεις πια αγανακτήσει από τον κόσμο και τις παραξενιές του.

Σε όλες αυτές τις σκέψεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιο ρόλο παίζει το γεγονός πως είναι πολύ πρωί, πως το σπίτι σου είναι πιο κρύο από ξύλινη καλύβα στο βόρειο πόλο και πως τα μόνα λεφτά που έχεις να ξοδέψεις, είναι εκείνα που έχεις κρυμμένα μες το αγαπημένο σου βιβλίο και τα έχεις για εκείνη την έκτακτη ανάγκη που ακόμα περιμένεις να έρθει σαν καθυστερημένο τρένο. Η αλήθεια είναι ότι όσο και αν περιμένεις, μάλλον δε θα έρθει ποτέ -εκτός και αν εσύ το πάρεις απόφαση και κάνεις κάτι γι’ αυτό. Η ερώτηση που έρχεται αναπόφευκτα και χωρίς να την καλέσεις -σαν μακρινός θείος που ζει στο εξωτερικό- είναι τι πρέπει να κάνεις. Δυστυχώς, απάντηση δεν υπάρχει που να μπορεί να μας καλύψει όλους. Για τον καθένα είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι που μπορεί να προσαρμοστεί στις επιθυμίες τους και στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Μπορεί να είναι μια εκδρομή ή μια γνωριμία, μια καινούρια δουλειά ή ένα νέο χόμπι που θα τον απομακρύνουν για λίγο από τα σταθερά «μονοπάτια» της ζωής του και θα του επιτρέψουν να αναπνεύσει έναν διαφορετικό, πιο «ελεύθερο» αέρα.

Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται και σίγουρα δεν είναι για όλους. Ο άνθρωπος τείνει να αγαπά την καθημερινότητά του, τις συνήθειές του, τη ρουτίνα του. Όταν κάτι διαταράσσει την ηρεμία του, αισθάνεται αποσυντονισμένος, γεμάτος αμφιβολία και για το μόνο που είναι σίγουρος είναι πως θέλει να γυρίσει σπίτι του, στο κρεβάτι του, όσο κρύο και άβολο κι αν είναι. Το αποζητά, γιατί είναι το μόνο μέρος που νιώθει ασφαλής, προφυλαγμένος από τον έξω κόσμο, χωρίς κανένας να απειλεί την ηρεμία του. Είναι το μόνο μέρος που μπορεί να είναι ο εαυτός του, χωρίς να σκέφτεται πώς να μιλήσει, πώς να φερθεί και χωρίς να νοιάζεται πώς θα ακουστεί ό,τι έχει να πει. Εκείνη η ανεξήγητη ζεστασιά του κρύου σπιτιού είναι κάτι που δεν είναι εύκολα διατεθειμένος να ανταλλάξει ή να θυσιάσει χωρίς να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα.

Η φύση του σύγχρονου ανθρώπου κάνει πολλούς από μας δειλιάζουν ή επιλέγουν το σίγουρο δρόμο, τον οποίο ακολουθούν χωρίς να παρεκκλίνουν, φοβούμενοι τις συνέπειες. Αυτές οι παρεκκλίσεις είναι, όμως, το κλειδί για να ζήσουμε, μα επιλέγουμε να το αφήσουμε στην άκρη, προσποιούμενοι, ότι δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα. Κάποιοι, αγανακτισμένοι από τη ζωή που έχουν καταλήξει να ζουν καθημερινά, επιλέγουν, τελικά, να το χρησιμοποιήσουν για να δουν τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Μόνο λίγοι απ’ αυτούς, οι πραγματικά θαρραλέοι, περνούν το κατώφλι, πετούν το κλειδί και δεν κοιτούν ποτέ ξανά πίσω, γοητευμένοι από τη νέα ζωή που ξετυλίγεται μπροστά τους.

Μπορεί αυτός ο άλλος κόσμος να μην είναι για σένα, μπορεί η ζωή σου είναι να είναι καλή ως έχει μέχρι σήμερα και να είσαι ικανοποιημένος από αυτή. Αν, όμως, έχεις περάσει έστω και ένα από τα πρωινά σου κάτω από τις κουβέρτες και τα σκεπάσματα, σκεπτόμενος ότι θα ήθελες να είσαι κάπου αλλού, ότι η ζωή σου δεν είναι αυτή που θα έπρεπε, δοκίμασέ το. Ρίξε μια ματιά στην άλλη πλευρά, ρίσκαρε ό,τι μπορείς να ρισκάρεις. Έχουμε μια μόνο ευκαιρία να το κάνουμε σωστά όλο αυτό και καλό είναι να την αξιοποιήσουμε στο βαθμό που μπορούμε. Μη φοβάσαι να ζήσεις, μη χαραμίσεις την ευκαιρία!