Είναι εκείνες οι Δευτέρες που πολλές φορές έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που έχεις εφησυχάσει και έχεις αρχίσει να προσαρμόζεσαι σε μια παράλληλη πραγματικότητα, μια που πιθανότατα τη θες πιο πολύ -ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις -, έρχονται κατά πάνω σου σαν φρενιασμένο τρένο, από εκείνα που δεν μπορείς να αποφύγεις. Πολλοί θα σου πουν πως ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις, καλύτερα να το απολαύσεις. Μεταξύ μας τώρα, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες απλώς να απολαύσεις μια Δευτέρα.
Μην αφήσεις το ξυπνητήρι να χτυπά ξανά και ξανά, επιτρέποντάς του να σου σπάσει τα νεύρα. Μη σηκωθείς τελευταία στιγμή, γιατί το πιο πιθανό είναι πως θα αργήσεις, πως θα ξεχάσεις κάτι και πως θα αγχωθείς. Καλό είναι να αποφεύγουμε το άγχος, όταν έχουμε την επιλογή. Αγαπώ το κρεβάτι μου όσο και εσύ, ξέρω πώς είναι να το αποχωρίζεσαι ένα κρύο πρωινό, ειδικά όταν ξέρεις ότι σε περιμένει μια δύσκολη μέρα. Άλλαξε τη ρουτίνα σου και ρύθμισε το ξυπνητήρι λίγο νωρίτερα. Θα θυσιάσεις λίγο ύπνο, μα έχεις να κερδίσεις πολλά παραπάνω. Η μυρωδιά ενός ζεστού καφέ που σιγοψήνεται, η μουσική που σου αρέσει, μια-δυο σελίδες από το αγαπημένο σου βιβλίο και ένα καλό πρωινό είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σε εφοδιάσουν, ώστε να τα βγάλεις πέρα μια ακόμα απαιτητική μέρα.
Και φτάνει η στιγμή να κλείσεις την πόρτα και να βγεις στον «έξω κόσμο». Αφήνεις πίσω το σπίτι και την ησυχία σου και είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις ό,τι προκύψει. Περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας προσπαθώντας να συμβιβαστούμε, πολλές φορές πληγώνοντας τον εαυτό μας. Δε θα χαρακτήριζε κανείς τη συγκεκριμένη προσέγγιση ως την επιτυχημένη συνταγή για ζωή. Μάλλον το αντίθετο. Φυσικά, οι περισσότεροι από μας είναι γνώστες της κατάστασης, μα εξακολουθούν να επιλέγουν το δρόμο του συμβιβασμού. Δεν είναι απαραίτητα κακό να συμβιβάζεσαι πού και πού, η απλή ζωή είναι μερικές φορές ό,τι χρειάζεται κανείς για να είναι ευτυχισμένος. Μια επισήμανση, όμως, εδώ. Ακόμα και όταν ζεις μια απλή ζωή είναι σημαντικό να εξακολουθήσεις να ζητάς πράγματα. Να θες να γίνεις καλύτερος, να κατανοήσεις τον κόσμο γύρω σου, λίγο περισσότερο κάθε μέρα που περνά, και το σημαντικότερο να δημιουργήσεις «κληρονομιά». Όχι σπίτια, λεφτά, αυτοκίνητα. Όλα αυτά είναι καλά και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, ίσως δεν είναι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό του και τους γύρω του. Καλά μεν, όχι τα σημαντικότερα δε. Είναι θεμιτό κάποιος να επιδιώκει πλούτη και δόξα, μα είναι απαραίτητο και να ονειρεύεται. Να έχει φιλοδοξίες για μια ακόμα καλύτερη ζωή από αυτή που έχει, για κάτι περισσότερο για εκείνον και τους γύρω του.
Ο τρόπος που λειτουργεί η σύγχρονη κοινωνία πολλές φορές είναι σαν να επιδιώκει να υπνωτίσει τα μέλη της, σαν να θέλει να κάτσουν ήσυχα εκεί στη γωνιά τους και όλα να κυλήσουν απρόσκοπτα, ως έχουν. Απέναντι σε αυτή την κοινωνία οφείλουμε να παλέψουμε για όσα μας αναλογούν, μα και για όσα θέλουμε πιο πολύ. Είναι μια διαρκής μάχη στην οποία δεν έχουμε επιλογή να αποφασίσουμε αν θα συμμετέχουμε ή όχι. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιλέξουμε με ποια παράταξη θα αγωνιστούμε και η αλήθεια είναι πως αυτή είναι μια κρίσιμη επιλογή. Μπορούμε είτε να υπερασπιστούμε τα δικά μας δικαιώματα, είτε να σπαταλήσουμε τη ζωή που μας προσφέρθηκε, θυσιάζοντας πολύτιμη ενέργεια και χρόνο υπερασπιζόμενοι ανθρώπους που δε θα έκαναν το ίδιο για μας. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, είναι δύσκολο να ζήσει πια μόνος του. Οπότε κρατήστε στην άκρη του μυαλού σας πως στην πορεία μας θα χρειαστούμε όση βοήθεια είναι διατεθειμένοι οι γύρω μας να μας προσφέρουν. Είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι, να τους ανταποδώσουμε αυτή τη βοήθεια και να τους κάνουμε κομμάτι του πίνακα της ζωής μας.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Σαγκριώτης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
